traktuje ten wątek jako rozgrzewkę przed moją wyprawą do miasteczka
http://www.drohiczyn.elkam.home.pl/drohiczyn/pages/
katedra
przykatedralny krzyż
archidiecezja
cerkiew
zespół klasztorów franciszkańskich
muzeum
http://fotografika.i-csa.com/pielgrzymka/drohiczyn.html
http://pater.kul.lublin.pl/fakty/kronika/archiwum_drohiczyn_2004/archiwum_drohiczyn_2004.htm
"Diecezja drohiczyńska znajduje się w całości na Podlasiu. Ziemie te przechodziły różne koleje losu. O nie i na nich walczyli Polacy, Rusini, Litwini, Prusacy i Jadźwingowie, a także Krzyżacy. Zdarzało się, że Podlanie przechodziło z rąk do rąk, od Piastów do Romanowiczów, od Krzyżaków do Giedyminowiczów. Pustoszone ziemie, pozbawione naturalnej ochrony, rozciągające się po obu brzegach Bugu, w jego środkowym biegu — otwarte były na różnorakie osadnictwo. Przybywali tutaj Mazurzy i Rusini, osiedlali się Tatarzy i Karaimi, Litwini i Żydzi. Mówią o tym nazwy, pewne zwyczaje, a zwłaszcza cmentarze.
Ciekawa jest historia samego słowa »Podlasie«. Wielu chciałoby jego pochodzenie wiązać z lasami, bo kraina ta znajduje się na obrzeżach Puszczy Białowieskiej. W rzeczywistości jednak nazwa ta jest owocem doświadczeń historycznych tych ziem i mówi, że choć różna była ich polityczna przynależność, to obszary te zawsze czuły się zrośnięte z Lachami, a więc były »pod Lachem«, choćby w odróżnieniu od pobliskiego Polesia, które nie miało takiej historii i często było poza lackim zwierzchnictwem.
Drohiczyn liczy blisko tysiąc lat. Pierwsze wzmianki znajdujemy w kronikach polskich i latopisach ruskich. Sięgają połowy XI w. Chrześcijaństwo zaś przybyło na Podlanie w dwóch obrządkach: łacińskim i bizantyjskim. Oba obrządki przenikały się nawzajem, a w okresie podziału chrześcijaństwa tutaj także poszukiwano możliwości zjednoczenia. Owocem tych wysiłków stanie się unia, podpisana przez księcia halickiego Daniela, który w 1253 roku otrzymał od Stolicy Apostolskiej koronę królewską. Koronacja odbyła się w Drohiczynie, dzięki czemu gród ten stał się drugim po Gnieźnie miastem koronacyjnym na terytorium Rzeczypospolitej. Los tej unii, podobnie jak i następnych prób był bolesny, niestety, zbyt mocno związany z politycznymi uwarunkowaniami.
Niemniej jednak Podlasie stało się regionem pełniącym rolę pomostu kulturowego, społecznego, politycznego i religijnego. Jego zróżnicowanie predysponowało do tego rodzaju zadania. Wschód i zachód, północ i południe spotykały się i spotykają na tej ziemi bez większych trudności. Podlasie pozostało otwarte. W pierwszej połowie XIII wieku osiedlają się na krótko w Drohiczynie Bracia Dobrzyńscy. W XIV wieku przybywają tu franciszkanie i pozostają do 1839 roku. W XVII wieku zakładają dom zakonny jezuici. Oni też otwierają słynne Collegium Nobilium, jedną z najbardziej znanych szkół na terenie Rzeczypospolitej. To w odbudowanych i przebudowanych murach tejże uczelni i domu zakonnego mieści się obecnie Kuria Biskupia i Wyższe Seminarium Duchowne. Po kasacie zakonu św. Ignacego do Drohiczyna przybyli pijarzy i nadal prowadzili dzieło nauczania aż do roku 1839, kiedy to rząd carski dokonał likwidacji zakonu i kolegium. W tym samym czasie również przez zaborcę zniesione zostały dwa inne klasztory, istniejące w Drohiczynie: sióstr benedyktynek i bazylianów".
Bp Antoni Pacyfik Dydycz OFM Cap. Ordynariusz diecezji drohiczyńskiej
Z dziejów Drohiczyna (1999), cytat z witryny www.mateusz.pl (dostęp - maj 2005)
Drohiczyn został pierwszą stolicą administracyjną Podlasia, kiedy król Zygmunt Stary wydzielił Podlasie z województwa trockiego, co miało miejsce w 1520 roku (funkcję tę pełnił aż do trzeciego rozbioru Polski, do 1795 roku). W mieście znajdowały się trzy kościoły katolickie i jedna cerkiew unicka. Pierwszy kościół, zwany dzisiaj pofranciszkańskim, zbudowany został już w XIII wieku, drugi to kościół benedyktynek z roku 1623, trzeci - kościół Trójcy św. (dzisiaj katedra), w której rezydowali Jezuici po potopie szwedzkim (od 1661 roku). Dziełem jezuitów było powołanie kolegium dla szlachty podlaskiej, stąd można się domyślać bogatych w zbiory bibliotek jezuickich. Po kasacie jezuitów w Polsce (w roku 1773) do Drohiczyna przybyli pijarzy, którzy też za główny cel swojej misji duszpasterskiej uznali kształcenie i wychowanie młodzieży męskiej Podlasia. Siostry benedyktynki prowadziły polską szkołę, szpital dla powstańców oraz zajmowały się sierotami i wiejską biedotą
Okazało się, że było to dzieło zawierające homilie
św. Jana Chryzostoma (Złotoustego), powstałe
w drukarni Hieronima Frobena w Bazylei w 1558 roku.
Właśnie ten cudem uratowany tom stał się później
zalążkiem Archiwum Diecezjalnego w Drohiczynie,
które ustanowiono 28 października 1970 roku.
Od jesieni 2004 roku placówka funkcjonuje
jako Muzeum Diecezjalne w Drohiczynie.
Ciekawostką jest druk z roku 1716, dotyczący funkcjonowania przy kolegium jezuickim dla szlachty polskiej teatru szkolnego. Zachowała się z tego okresu sztuka teatralna zatytułowana "Wiek kwitnący pachnącymi liliami". Bardzo ciekawym i ważnym dokumentem jest zapis metrykalny chrztu ostatniego króla Polski, Stanisława Poniatowskiego, sporządzony w wołczyńskiej księdze parafialnej 17 stycznia 1732 roku w Wołczynie (miejscowość położona kilka kilometrów na wschód od Drohiczyna, od 1939 roku poza granicami Polski), o następującej treści (tłumaczenie z łaciny - ks. Eugeniusz Borowski): "Nr 191. Wołczyn dnia 17 stycznia 1732 roku. Jaśnie oświecony ekscelencja, pan Stanisław na Wołczynie i Radwaniu, książę Poniatowski, wojewoda mazowiecki, najwyższy regimentarz wojsk królewskich, otrzymał od wybranki swojej (e`Lectisima) małżonki, syna Stanisława Antoniego, urodzonego o godzinie 10 przed południem, którego tegoż dnia, ja Wojciech Stanisław Kostka-Kłosowicz, świętej Teologii i obojga Praw doktor i publiczny z nadania Stolicy Apostolskiej notariusz, proboszcz wołczyński, prywatnie, odkładając na inny czas ceremonie, ochrzciłem. Do chrztu świętego trzymali Jaśnie oświeceni i wielmożny trzymał Pan Rostkowski, Starosta wizneński". Należy tutaj zaznaczyć, że król Poniatowski przyjął imię August dopiero przy koronacji na króla Polski. Księgę metrykalną i zbliżenie wpisu pokazano na fotografiach poniżej.
Wyższe Seminarium Duchowne Najświętszego Serca Pana Jezusa w Drohiczynie - widok ogólny (fot. Barbara Winiarczyk
http://members.virtualtourist.com/m/46fd0/7a0d0/
http://www.drohiczyn.opoka.org.pl/9/1.htm
http://szewo.com/gallery/item.phtml/737
http://www.wrotapodlasia.pl/galerie/inneG/pages/Drohiczyn.htm
Drohiczyn. Scenka w rynku. W głębi kościół farny. Ok. 1916
niedługo dokończę kampanię informacyjną
http://www.drohiczyn.elkam.home.pl/drohiczyn/pages/
katedra
przykatedralny krzyż
archidiecezja
cerkiew
zespół klasztorów franciszkańskich
muzeum
http://fotografika.i-csa.com/pielgrzymka/drohiczyn.html
http://pater.kul.lublin.pl/fakty/kronika/archiwum_drohiczyn_2004/archiwum_drohiczyn_2004.htm
"Diecezja drohiczyńska znajduje się w całości na Podlasiu. Ziemie te przechodziły różne koleje losu. O nie i na nich walczyli Polacy, Rusini, Litwini, Prusacy i Jadźwingowie, a także Krzyżacy. Zdarzało się, że Podlanie przechodziło z rąk do rąk, od Piastów do Romanowiczów, od Krzyżaków do Giedyminowiczów. Pustoszone ziemie, pozbawione naturalnej ochrony, rozciągające się po obu brzegach Bugu, w jego środkowym biegu — otwarte były na różnorakie osadnictwo. Przybywali tutaj Mazurzy i Rusini, osiedlali się Tatarzy i Karaimi, Litwini i Żydzi. Mówią o tym nazwy, pewne zwyczaje, a zwłaszcza cmentarze.
Ciekawa jest historia samego słowa »Podlasie«. Wielu chciałoby jego pochodzenie wiązać z lasami, bo kraina ta znajduje się na obrzeżach Puszczy Białowieskiej. W rzeczywistości jednak nazwa ta jest owocem doświadczeń historycznych tych ziem i mówi, że choć różna była ich polityczna przynależność, to obszary te zawsze czuły się zrośnięte z Lachami, a więc były »pod Lachem«, choćby w odróżnieniu od pobliskiego Polesia, które nie miało takiej historii i często było poza lackim zwierzchnictwem.
Drohiczyn liczy blisko tysiąc lat. Pierwsze wzmianki znajdujemy w kronikach polskich i latopisach ruskich. Sięgają połowy XI w. Chrześcijaństwo zaś przybyło na Podlanie w dwóch obrządkach: łacińskim i bizantyjskim. Oba obrządki przenikały się nawzajem, a w okresie podziału chrześcijaństwa tutaj także poszukiwano możliwości zjednoczenia. Owocem tych wysiłków stanie się unia, podpisana przez księcia halickiego Daniela, który w 1253 roku otrzymał od Stolicy Apostolskiej koronę królewską. Koronacja odbyła się w Drohiczynie, dzięki czemu gród ten stał się drugim po Gnieźnie miastem koronacyjnym na terytorium Rzeczypospolitej. Los tej unii, podobnie jak i następnych prób był bolesny, niestety, zbyt mocno związany z politycznymi uwarunkowaniami.
Niemniej jednak Podlasie stało się regionem pełniącym rolę pomostu kulturowego, społecznego, politycznego i religijnego. Jego zróżnicowanie predysponowało do tego rodzaju zadania. Wschód i zachód, północ i południe spotykały się i spotykają na tej ziemi bez większych trudności. Podlasie pozostało otwarte. W pierwszej połowie XIII wieku osiedlają się na krótko w Drohiczynie Bracia Dobrzyńscy. W XIV wieku przybywają tu franciszkanie i pozostają do 1839 roku. W XVII wieku zakładają dom zakonny jezuici. Oni też otwierają słynne Collegium Nobilium, jedną z najbardziej znanych szkół na terenie Rzeczypospolitej. To w odbudowanych i przebudowanych murach tejże uczelni i domu zakonnego mieści się obecnie Kuria Biskupia i Wyższe Seminarium Duchowne. Po kasacie zakonu św. Ignacego do Drohiczyna przybyli pijarzy i nadal prowadzili dzieło nauczania aż do roku 1839, kiedy to rząd carski dokonał likwidacji zakonu i kolegium. W tym samym czasie również przez zaborcę zniesione zostały dwa inne klasztory, istniejące w Drohiczynie: sióstr benedyktynek i bazylianów".
Bp Antoni Pacyfik Dydycz OFM Cap. Ordynariusz diecezji drohiczyńskiej
Z dziejów Drohiczyna (1999), cytat z witryny www.mateusz.pl (dostęp - maj 2005)
Drohiczyn został pierwszą stolicą administracyjną Podlasia, kiedy król Zygmunt Stary wydzielił Podlasie z województwa trockiego, co miało miejsce w 1520 roku (funkcję tę pełnił aż do trzeciego rozbioru Polski, do 1795 roku). W mieście znajdowały się trzy kościoły katolickie i jedna cerkiew unicka. Pierwszy kościół, zwany dzisiaj pofranciszkańskim, zbudowany został już w XIII wieku, drugi to kościół benedyktynek z roku 1623, trzeci - kościół Trójcy św. (dzisiaj katedra), w której rezydowali Jezuici po potopie szwedzkim (od 1661 roku). Dziełem jezuitów było powołanie kolegium dla szlachty podlaskiej, stąd można się domyślać bogatych w zbiory bibliotek jezuickich. Po kasacie jezuitów w Polsce (w roku 1773) do Drohiczyna przybyli pijarzy, którzy też za główny cel swojej misji duszpasterskiej uznali kształcenie i wychowanie młodzieży męskiej Podlasia. Siostry benedyktynki prowadziły polską szkołę, szpital dla powstańców oraz zajmowały się sierotami i wiejską biedotą
Okazało się, że było to dzieło zawierające homilie
św. Jana Chryzostoma (Złotoustego), powstałe
w drukarni Hieronima Frobena w Bazylei w 1558 roku.
Właśnie ten cudem uratowany tom stał się później
zalążkiem Archiwum Diecezjalnego w Drohiczynie,
które ustanowiono 28 października 1970 roku.
Od jesieni 2004 roku placówka funkcjonuje
jako Muzeum Diecezjalne w Drohiczynie.
Ciekawostką jest druk z roku 1716, dotyczący funkcjonowania przy kolegium jezuickim dla szlachty polskiej teatru szkolnego. Zachowała się z tego okresu sztuka teatralna zatytułowana "Wiek kwitnący pachnącymi liliami". Bardzo ciekawym i ważnym dokumentem jest zapis metrykalny chrztu ostatniego króla Polski, Stanisława Poniatowskiego, sporządzony w wołczyńskiej księdze parafialnej 17 stycznia 1732 roku w Wołczynie (miejscowość położona kilka kilometrów na wschód od Drohiczyna, od 1939 roku poza granicami Polski), o następującej treści (tłumaczenie z łaciny - ks. Eugeniusz Borowski): "Nr 191. Wołczyn dnia 17 stycznia 1732 roku. Jaśnie oświecony ekscelencja, pan Stanisław na Wołczynie i Radwaniu, książę Poniatowski, wojewoda mazowiecki, najwyższy regimentarz wojsk królewskich, otrzymał od wybranki swojej (e`Lectisima) małżonki, syna Stanisława Antoniego, urodzonego o godzinie 10 przed południem, którego tegoż dnia, ja Wojciech Stanisław Kostka-Kłosowicz, świętej Teologii i obojga Praw doktor i publiczny z nadania Stolicy Apostolskiej notariusz, proboszcz wołczyński, prywatnie, odkładając na inny czas ceremonie, ochrzciłem. Do chrztu świętego trzymali Jaśnie oświeceni i wielmożny trzymał Pan Rostkowski, Starosta wizneński". Należy tutaj zaznaczyć, że król Poniatowski przyjął imię August dopiero przy koronacji na króla Polski. Księgę metrykalną i zbliżenie wpisu pokazano na fotografiach poniżej.
Wyższe Seminarium Duchowne Najświętszego Serca Pana Jezusa w Drohiczynie - widok ogólny (fot. Barbara Winiarczyk
http://members.virtualtourist.com/m/46fd0/7a0d0/
http://www.drohiczyn.opoka.org.pl/9/1.htm
http://szewo.com/gallery/item.phtml/737
http://www.wrotapodlasia.pl/galerie/inneG/pages/Drohiczyn.htm
Drohiczyn. Scenka w rynku. W głębi kościół farny. Ok. 1916
niedługo dokończę kampanię informacyjną