SkyscraperCity Forum banner

RAIL | Buitenlandse trambedrijven

382K views 1K replies 71 participants last post by  focus1965 
#1 · (Edited)
Bepaalde foto's kunnen verdwenen zijn. De Klauw heeft een en ander gearchiveerd - waarvoor nogmaals mijn dank - en dit is de link in geval van ontbrekende foto's.

Reportages door focus1965:

Achinsk, Rusland
Adelaide + trammuseum St. Kilda, Australië
Alger, Algerije
Alicante, Spanje
Almada, Portugal
Angers, Frankrijk
Antalya, Turkije
Archangelsk, Rusland
Arnhem, Nederland
Athene, Griekenland (deel 1: de tram)
Athene, Griekenland (deel 2: varia)
Aubagne, Frankrijk
Auckland, Nieuw-Zeeland
Augsburg, Duitsland
Bad Schandau, Duitsland
Ballarat, Australië
Baltimore, Verenigde Staten (deel 1: reguliere trams)
Baltimore, Verenigde Staten (deel 2: trammuseum)
Barcelona, Spanje
Beijing, China (07/2011)
Beijing, China (11/2012)
Belgrado, Servië
Bendigo, Australië
Bergamo, Italië
Bergen (de Bybanen), Noorwegen (2013)
Bergen (de Bybanen), Noorwegen (2017)
Bergen (trolleybus en museumtram), Noorwegen (2013)
Berlijn, Duitsland: deel 1: 2011
Berlijn, Duitsland: deel 2: 2016
Bern, Zwitserland
Besançon (deel 1), Frankrijk
Besançon (deel 2), Frankrijk
Bilbao, Spanje
Birmingham, Groot-Brittannië (deel 1: 05/2015)
Birmingham, Groot-Brittannië (deel 2: 01/2017)
Blackpool, Groot-Brittannië deel I
Blackpool, Groot-Brittannië deel II (05/2012)
Bochum en Gelsenkirchen, Duitsland
Bochum en Gelsenkirchen, Duitsland (voetbalverkeer)
Bolzano, Italië
Bonn, Duitsland
Bordeaux, Frankrijk
Boston (groene lijnen), Verenigde Staten
Boston (Ashmont-Mattapan), Verenigde Staten
Braunschweig, Duitsland
Brisbane, Australië
Brest, Frankrijk
Budapest, Hongarije: deel 1: moderne trams
Budapest, Hongarije: deel 2: oudere trams en andere
Bursa, Turkije
Bylands, Australië
Caen, Frankrijk
Cagliari, Italië
Casablanca, Marokko
Changchun, China
Cheremushki, Rusland
Cherepovets, Rusland
Christchurch, Nieuw-Zeeland
Colesville, Verenigde Staten
Constantine, Algerije
Crich (trammuseum), Groot-Brittannië
Croydon, Groot-Brittannië
Czestochowa, Polen
Dalian, China
Daugavpils, Letland
Debrecen, Hongarije
Den Haag, Nederland
Dijon, Frankrijk
Döbeln, Duitsland
Dortmund, Duitsland
Douglas, Isle of Man, Verenigd Koninkrijk
Dresden, Duitsland
Dubai, Verenigde Arabische Emiraten: deel 1: de tram
Dubai, Verenigde Arabische Emiraten: deel 2: overige
Dublin, Ierland
Düsseldorf, Duitsland
Duisburg, Duitsland
Dzerzhinsk, Rusland
Edinburgh, Groot-Brittannië
Eskisehir en Kayseri, Turkije
Essen, Duitsland
Essen, Duitsland (120 jaar tram)
Ferrymead Heritage Park, Christchurch, Nieuw-Zeeland
Firenze, Italië
Frankfurt am Main, Duitsland
Gdansk, Polen
Genève, Zwitserland
Genève, Zwitserland: 150 jaar tram
Gmunden, Oostenrijk
Göteborg, Zweden
Gotha, Duitsland
Gotha, Duitsland (the best of)
Graz, Oostenrijk
Halberstadt, Duitsland
Hannover, Duitsland (deel 1: lijnen 10 en 17)
Hannover, Duitsland (deel 2: tramoptocht 25/05/2017)
Heaton Park Tramway, Manchester, Groot-Brittannië
Heidelberg, Duitsland
Helsinki, Finland (09/2011)
Helsinki, Finland (08/2013)
Helwan, Egypte
Hiroshima, Japan
Hong Kong, China
Iasi, Roemenië (deel 1: trams op lijn)
Iasi, Roemenië (deel 2: stelplaatsen)
Iasi, Roemenië (deel 3: foto's uit 1996)
Innsbruck, Oostenrijk (getruckeerde postkaarten)
Innsbruck, Oostenrijk
Istanbul, Turkije deel I (nostalgische lijnen)
Istanbul, Turkije deel II (reguliere lijnen)
Ivanovo, Rusland
Izhevsk, Rusland
Kassel, Duitsland
Katowice, Polen (deel 1: lagevloertrams en tweeassers)
Katowice, Polen (deel 2: vierassers)
Kazan, Rusland, deel I (materiaaltypes)
Kazan, Rusland, deel II (lijnen 1 tem. 3)
Kazan, Rusland, deel III (lijnen 4 en 5)
Kiev, Oekraïne, deel I (oostelijk net)
Kiev, OekraIne, deel II (westelijk net)
Kiev, Oekraïne, deel III (centrum)
Klagenfurt, Oostenrijk
Kochi, Japan
Köln, Duitsland
Köln, Duitsland (07/2014)
Konotop, Oekraïne
Konya, Turkije
Kraków, Polen (deel 1, de Poolse trams - 08/2013)
Kraków, Polen (deel 2, Bombardier - 08/2013)
Kraków, Polen (deel 3, de Duitse trams 08/2013)
Kraków, Polen (deel 4, de Oostenrijkse trams 08/2013)
Kraków, Polen (deel 5, 06/2016)
Krasnoyarsk, Rusland
Krefeld, Duitsland
Kursk, Rusland (deel 1 : lijnen 1 - 2 - 3)
Kursk, Rusland (deel 2 : lijn 4 en museum)
Landskrona, Zweden
Le Havre, Frankrijk
Leipzig, Duitsland
Lissabon, Portugal (deel 1: 05/2011)
Lissabon, Portugal (deel 2: 05/2016)
Linz, Oostenrijk
Lodz, Polen
Lowel, Verenigde Staten
Lugansk (fabriek Luganskteplovoz), Oekraïne
Mainz, Duitsland
Magdeburg, Duitsland
Malaga, Spanje
Malmköping, Zweden
Malmö, Zweden
Manchester, Groot- Brittannië (05/2012)
Manchester, Groot-Brittannië (05/2015, deel 1)
Manchester, Groot-Brittannië (05/2015, deel 2)
Manchester, Groot-Brittannië (05/2015, deel 3; Heaton Park tramway)
Marseille, Frankrijk
Matsuyama, Japan
Mazyr, Wit-Rusland
Melbourne, Australië deel 1: de overweg van Kooyong
Melbourne, Australië deel 2: de Docklands
Melbourne, Australië deel 3: de centrale werkplaats
Melbourne, Australië deel 4: korte aanvulling
Melbourne, Australië deel 5: type W en trams ex Mulhouse
Melbourne, Australië deel 6 (slot/andere materiaaltypes)
Messina, Italië
Mestre, Italië
Milaan, Italië deel I (Peter Witt)
Milaan, Italië deel II (klassieke gelede trams)
Milaan, Italië deel III (lagevloertrams)
Milaan, Italië deel IV (slot)
Minsk, Wit-Rusland (inleiding en tram- en trolleybusfabriek)
Minsk, Wit-Rusland
Miskolc, Hongarije
Molochne, Oekraïne
Montpellier, Frankrijk deel I (03/2007)
Montpellier, Frankrijk deel II (inleiding - lijnen 1 en 2 06/2014)
Montpellier, Frankrijk deel III (lijnen 3 en 4 06/2014)
Moskou, Rusland deel 1 (10/2011)
Moskou, Rusland deel 2 (04/2012)
Moskou, Rusland deel 3 (04/2012)
Moskou, Rusland deel 4 (10/2012)
Moskou, Rusland deel 5 (03/2013)
Moskou, Rusland deel 6 (11/2013)
Moskou, Rusland deel 7 (04/2014)
Moskou, Rusland deel 8: ExpoCityTrans (11/2014)
Moskou, Rusland deel 9 (11/2014)
Moskou, Rusland deel 10 (04/2015, tramparade)
Moskou, Rusland deel 11 (03/2016)
Moskou, Rusland deel 12 (04/2017)
Moskou, Rusland deel 13 (tramparade 15/04/2017)
Moskou, Rusland deel 14 (10/2017)
Mrozy (Polen)
Mülheim, Duitsland
München, Duitsland deel I (07/2009)
München, Duitsland deel II (08/2012)
Mulhouse, Frankrijk
Murcia, Spanje
Naberezhnye Chelny, Rusland
Nantes, Frankrijk
Napels, Italië
Naumburg, Duitsland
Neuchâtel, Zwitserland
Newark, Verenigde Staten
New Orleans (St Charles lijn), Verenigde Staten
New Orleans (Riverfront lijn), Verenigde Staten
New Orleans (Canal Street lijnen), Verenigde Staten
Nizhnekamsk, Rusland
Nizhny Novgorod, Rusland deel I
Nizhny Novgorod, Rusland deel II
Norrköping, Zweden
Nottingham, Groot-Brittannië
Novokuznetsk, Rusland (deel 1)
Novokuznetks, Rusland (deel 2)
Novopolotsk, Wit-Rusland
Novosibirsk (Rusland): noordelijk net
Novosibirsk (Rusland): zuidelijk net
Nurnberg, Duitsland
Oberhausen, Duitsland
Odessa, Oekraine (1997)
Odessa, Oekraine deel I (2010)
Odessa, Oekraine deel II (lijn 20; 2010)
Odessa, Oekraine deel III (lijn 15; 2010)
Odessa, Oekraine deel IV (lijn 5; 2010)
Odessa, Oekraine deel V (2010)
Odessa, Oekraine epiloog (2010)
Okayama, Japan
Olsztyn, Polen
Oradour-sur-Glane (Frankrijk)
Oran, Algerije
Orléans, Frankrijk
Oryol, Rusland
Osaka, Japan
Osijek, Kroatië
Osinniki, Rusland
Oslo, Noorwegen
Padova, Italië
Palermo, Sicilië, Italië
Paris, Frankrijk (verlengingen lijnen T1 en T2)
Paris, Frankrijk (verlenging lijn T3)
Paris, Frankrijk (lijn T5)
Paris, Frankrijk (lijn T7)
Perth, Australië
Phildadelphia, Verenigde Staten: deel 1: lijnen 101 en 102
Philadelphia, Verenigde Staten: deel 2: lijnen 10 en 11
Philadadelphia, Verenigde Staten: deel 3: lijnen 13, 34 en 36
Philadelphia, Verenigde Staten: deel 4: Norristown Highspeed Line
Philadelphia, Verenigde Staten: deel 5: andere
Portland, Australië
Porto, Portugal (de eléctrico)
Porto, Portugal (de metro do Porto)
Poznan, Polen
Praag, Tsjechië
Praag, Tsjechië, 140 jaar tram (deel 1)
Praag, Tsjechië, 140 jaar tram (deel 2; optocht)
Prokopyevsk (Rusland): lijn 3 en 7
Prokopyevsk (Rusland): lijn 1 en 6
Prokopyevsk (Rusland): lijnen 4/5/9
Pyatigorsk, Rusland deel I
Pyatigorsk, Rusland deel II
Pyongyang, Noord-Korea deel I (inleiding)
Pyongyang, Noord-Korea deel II (standaard trolleybussen en voormalige autobussen)
Pyongyang, Noord-Korea deel III gelede trolleybussen
Pyongyang, Noord-Korea deel IV de tram (inleiding)
Pyongyang, Noord-Korea deel V, de tram (eerste deel)
Pyongyang, Noord-Korea deel VI, de tram (tweede deel)
Pyongyang, Noord Korea deel VII, de metro
Pyongyang, Noord-Korea deel VIII, de Kumsusan tramlijn
Rabat, Marokko
Reims, Frankrijk
Rhein-Neckar Verkehr, Duitsland
Rome, Italië
Rouen, Frankrijk
Saarbrücken, Duitsland
Samara, Rusland
Santa Cruz de Tenerife, Spanje
Sarajevo, Bosnië en Herzegovina, deel I (reguliere trams)
Sarajevo, Bosnië en Herzegovina, deel II (museumtrams, stelplaats en trolleybus)
Sassari, Italië
Schöneige - Rüdersdorf, Duitsland
Sevilla, Spanje: deel 1: 03/2011
Sevilla, Spanje: deel 2: 04/2016
Shakty, Rusland
Shanghai, China deel I
Shanghai, China deel II
Sheffield, Groot-Brittannië
Shenyang, China
Sibiu, Roemenië
Sint-Petersburg, Rusland (inleiding 2010)
Sint-Petersburg, Rusland deel 1 (05/2010)
Sint-Petersburg, Rusland deel 2 (05/2010)
Sint Petersburg, Rusland deel 3 (09/2011)
Sint Petersburg, Rusland deel 4 (03/2012)
Sint Petersburg, Rusland deel 5 (10/2012)
Sint Petersburg, Rusland deel 6 (03/2013)
Sint Petersburg, Rusland deel 7 (03/2013)
Sint Petersburg, Rusland deel 8 (11/2013)
Sint Petersburg, Rusland, deel 9 (03/2014)
Sint Petersburg, Rusland, deel 10 (11/2014)
Sint Petersburg, Rusland, deel 11 (03/2015)
Sint-Petersburg, Rusland, deel 12 (03/2016)
Sint-Petersburg, Rusland, deel 13 (10/2016)
Sint-Petersburg, Rusland, deel 14 (04/2017)
Sint-Petersburg, Rusland, deel 15 (10/2017)
Sintra, Portugal (deel 1: 05/2011)
Sintra, Portugal (deel 2: 05/2016)
Skjoldenæsholm, Denemarken
Smolensk, Rusland
Sofia, Bulgarije
Soller, Spanje
Stern & Hafferl, Oostenrijk
Stockholm (lijn 7 en trammuseum), Zweden (2013)
Stockholm (lijnen 12-21-22), Zweden (2013)
Stockholm, Zweden (2017)
Strausberg, Duitsland, deel 1: 2011
Strausberg, Duitsland, deel 2: 2016 + the best of
Sydney, Australië
Szeged, Hongarije: deel 1: lijnen 1 en 2
Szeged, Hongarije: deel 2: lijnen 3 en 4
Tianjin, China
Torino, Italië
Toulouse, Frankrijk
Tours, Frankrijk
Toyohashi, Japan
Trondheim, Noorwegen (2013)
Trondheim, Noorwegen (2017)
Tuen Mun, Hong-Kong, China
Tula, Rusland
Tver, Rusland
Ulm, Duitsland
Ulyanovsk, Rusland
Vélez-Malaga, Spanje
Victor Harbor, Australië
Vinnitsa, Oekraine
Vitebsk, Wit-Rusland deel I (de stelplaats)
Vitebsk, Wit-Rusland deel II
Vitoria-Gasteiz, Spanje
Vladikavkaz, Rusland deel I
Vladikavkaz, Rusland deel II
Volgograd, Rusland: inleiding
Volgograd, Rusland (stelplaats 2 - deel 1)
Volgograd, Rusland (stelplaats 2 - deel 2)
Volgograd, Rusland (stelplaats 3)
Volgograd, Rusland (stelplaats 5)
Volzhskiy, Rusland
Voronesh, Rusland
Warschau, Polen (deel 1: 06/2010)
Warschau, Polen (deel 2: 06/2016)
Washington, Verenigde Staten
Wehmingen, Duitsland
Wellington, Nieuw-Zeeland
Wenen, Oostenrijk (deel 1: 07/2012)
Wenen, Oostenrijk (deel 2: 08/2016)
Wroclaw (Polen)
Würzburg, Duitsland
Yaroslavl, Rusland
Yekaterinburg, Rusland (deel 1: de Uraltransmash trams)
Yekaterinburg, Rusland (deel 2: de Tatra trams)
Yekaterinburg, Rusland (deel 3: slot en varia)
Zagreb, Kroatië, deel I (oudere trams)
Zagreb, Kroatië, deel II (moderne trams + stelplaats + museumtrams)
Zaragoza, Spanje
Zürich, Zwitserland (deel 1:
07/2014)

Zürich, Zwitserland (deel 2: 05/2017)
Zürich, Zwitserland (deel 3: optocht 05/2017)

Reportages door Benonie:
Berlijn, Duitsland
Helsinki, Finland
Köln en Bonn, Duitsland
Lissabon, Portugal
Potsdam, Duitsland
Praag, Tsjechië
Toruń, Polen
Warschau, Polen

Reportages door JayBeeke:
Rio de Janeiro, Brazilië

Reportages door Busfotodotnl:
Angers, Frankrijk
Augsburg, Duitsland
Boston, Verenigde Staten (the Ashmont-Mattapan High Speed Line)
Boston, Verenigde Staten (the Green Line)
Braila, Roemenië
Dubai, Verenigde Arabische Emiraten
Grenoble, Frankrijk
Halberstadt, Duitsland
Houten, Nederland
Istanbul, Turkije
Krakau, Polen
Łódź, Polen
Marseille, Frankrijk
Montpellier, Frankrijk
Mulhouse, Frankrijk
Nice, Frankrijk
Parijs, Frankrijk
Poznan, Polen
Praag, Tsjechië
Saint-Etienne, Frankrijk
San Francisco (kabeltram), Verenigde Staten
San Francisco (lijn F), Verenigde Staten
Sarajevo, Bosnië Herzegovina
Straatsburg, Frankrijk
Tallinn, Estland
Warschau, Polen

Reportages door tauernexpress:
Konotop, Oekraïne

Reportages door X38:
Basel, Zwitserland
Milaan, Italië

Reportages door Vasoline:
Rotterdam, Nederland

Reportages door Meurisse:
Riga, Letland

Reportages door JanVL:
Polen: algemeen, Bydgoszcz, Czestochowa, Elblag, Gdansk, Gorzow Wielkopolski, Katowice, Grudiadz
Polen: Krakow, Lodz, Olsztyn, Szczecin, Warschau, Wroclaw

Reportages door Dewel:
Alicante, Spanje (deel 1: lijnen 1 en 3)
Alicante, Spanje (deel 2: lijnen 2, 4 en 9)

Reportages door Meltrain:
Milaan, Italië
Rotterdam, Nederland
 
See less See more
#763 ·
dan staat ons nog heel veel fraais te wachten! :banana:
Er zullen dit jaar nog flink wat reportages volgen hier: vandaag heb ik net mijn augustus reis geboekt, met ook 2 totaal niet alledaagse bestemmingen die hier aan bod zullen komen. Verder gaat de tram in Edinburgh weldra eindelijk in dienst komen: er geraken is het probleem niet en met Ryanair kan dit zelfs (heel) goedkoop, doch mijn agenda is werkelijk zo goed als volzet en mijn dagen verlof bijna allemaal gereserveerd: bijna betekent dat er dus nog marge is, al weet ik echt niet wanneer: de foto's moet ik ook nog kunnen bijhouden en dat wordt problematisch...

Deze thread is een schitterend naslagwerk. Vraag me af of focus er geen mooi boek van zou kunnen publiceren...
Het eerste moet ik hier bijhouden, want Imageshack heeft tot voor kort enorme kuren gehad en heel veel foto's moet ik opnieuw plaatsen. Nu hebben ze een nieuw systeem en het is ook betalend geworden (20 $ / jaar, wat niet overdreven is) en lijkt ook stabieler. Ik ga hier (veel) later op het jaar wel werk van maken. Wat een boek betreft: Benonie heeft reeds de link naar het antwoord erop geplaatst.

^^ Die vraag werd eerder al gesteld, maar werd jammer genoeg negatief beantwoord door Focus.
Soit, we genieten er hier mooi en vrijblijvend van de schitterende series. En wie zich toch enkele mooie naslagwerken over metro en tram wil aanschaffen, is bij Robert Schwandl aan het juiste adres. Enige nadeel bij deze verzorgde, tweetalige uitgaves is, dat door het snel veranderende stedelijke transport, de boeken reeds bij uitgave wat verouderd zijn.
Bedankt voor het posten van de link. Veel onbekender dan Schwandl is Peter Sohns:. Die man is een echte cartograaf en brengt sporenplannen uit en dat is heel wat anders dan die schematische plannen van Schwandl. Toegegeven: ik heb ook een aantal boekjes van Schwandl, want die komen bv. in het Ruhrgebied goed van pas. Doch die plannen van Peter Sohns zijn ook fantastisch, alleen moeilijk verkrijgbaar.

Het gebrek aan een boek is ons voordeel, moeten we maar denken. Anders had deze thread niet bestaan. ;)
Het een houdt het ander niet tegen: mijn foto's worden af en toe ook voor boeken en tijdschriften gebruikt. Aan een eigen uitgave begin ik niet. In 2008 heb ik een fotoboek gemaakt voor mezelf (een soort jaaroverzicht van waar ik geweest ben), doch er is geen vervolg op gekomen, omdat het aantal bezochte steden (en nieuwigheden) jaar na jaar stijgt en zo'n fotoboek alsmaar dikker en dikker zou worden...

Morgen hoop ik Hiroshima hier te kunnen posten, al dan niet in 1 of 2 delen: dat weet ik nog niet.
Ook hier veel nieuw en oud tegelijkertijd, moderne en ouderwetse zichten, straattrajecten en eigen beddingen, samengevat: veel afwisseling en een voorproef vindt men hieronder: de oude 352 (uit 1958) aan het eindpunt van stadslijn 3 in het station van Hirodennishihiroshima naast de doorgaande lijn 2, die hier aan het interlokaal traject begint en waar Combino 5011 voor het nodige contrast zorgt.



focus1965
 
#797 ·
update

Deze thread is een schitterend naslagwerk.
Het was en is natuurlijk zeer leuk om dit te lezen, doch ik kom even op deze oudere post terug om het volgende mee te delen:

De index

Slagathor is ooit begonnen met een index op bladzijde 1 van deze thread; ik heb dit fantastisch initiatief van hem naderhand overgenomen en bijgehouden en ondertussen wordt het ook hier en daar verfijnd. Steden die ik meermaals bezocht heb, worden met data of andere details aangevuld.

De draad zelf

Ik denk dat ondertussen helaas heeft moeten vaststellen dat er aan de bijdragen van voor 2014 (2013 en ouder) wat scheelt: de foto's kunnen ongeziene proporties aannemen en de bijdragen worden derhalve bijna onleesbaar hierdoor. Imageshack is dit jaar (2014 dus) overgeschakeld op een ander en op het eerste zicht standvastiger systeem, doch dit betekent wel dat ik alle foto's die in 2013 en 2012 opnieuw zal posten.
Ondertussen ben ik reeds met 2013 volledig rond en komt 2012 aan de beurt.
De herposte foto's zijn iets groter en vooral zwaarder dan de oorspronkelijke: indien de foto's niet op het scherm verschijnen, moet men gewoon vernieuwen of F5 aanklikken.
De nog oudere foto's (2011 en eerder) werden met Tiny geplaatst: hiervan zijn er een aantal verdwenen en die zullen ook t.g.t. opnieuw gepost worden, doch hier gaat het enkel om de verdwenen exemplaren en dus niet over de ganse bijdrage.

Hoewel er reeds al heel veel herplaatst werd - gans 2013 dus en al een deeltje van 2012 - kan ik niet beloven dat dit binnen een paar dagen rond zal zijn. Bijna alle oorspronkelijke foto's worden / werden herpost, behalve de ingescande die ik niet op mijn pc bewaard heb en in Volgograd heb ik het toeristisch deel ingekort of zelfs ergens volledig weggelaten. Er is ook nog 1 stad waar ik niet 100 % zeker ben dat ik de juiste foto opnieuw heb gepost, doch dit is slechts een detail.

Hetzelfde probleem stelt zich bij de andere threads voor, doch het is een bijna onbegonnen zaak om deze allemaal te doorlopen. Wie een probleem vaststelt en ook graag zou hebben dat ik deze of gene bijdrage herpost, kan steeds een pm sturen, doch ik garandeer ook weer niet dat dit binnen de 24u geklaard zal zijn, doch gebeuren zal het zeker, doch enkel op aanvraag.
Dit onderwerp - buitenlandse trambedrijven - zal uiterlijk tegen het jaareind (doch hopelijk eerder!) 100 % terug in orde zijn, op uitzondering van de ingescande foto's.

focus1965
 
#761 ·
^^ Die vraag werd eerder al gesteld, maar werd jammer genoeg negatief beantwoord door Focus. En gelijk heeft hij, tramliefhebbers blijven in dit landje al bij al uitzonderingen.

Soit, we genieten er hier mooi en vrijblijvend van de schitterende series. En wie zich toch enkele mooie naslagwerken over metro en tram wil aanschaffen, is bij Robert Schwandl aan het juiste adres. Enige nadeel bij deze verzorgde, tweetalige uitgaves is, dat door het snel veranderende stedelijke transport, de boeken reeds bij uitgave wat verouderd zijn.
 
#764 ·
Hiroshima (Japan): 14 en maart 2014

Hiroshima heeft het grootste trambedrijf van Japan, al betekent groot naar onze normen maar gemiddeld. Toch doorkruist de tram het ganse centrum, zijn er een aantal zijtakken en dwarsverbindingen en last but not least worden alle belangrijke attractiepoolen van de stad met mekaar verbonden: het treinstation, de ferryhavens en natuurlijk het War Memorial Park.
In Hiroshima is er ook nog een bijzondere lijn: lijn 2. In de stad gedraagt de lijn zich als gewone stadstram, doch aan het hierboven vermeld station (zie vorige bijdrage) wordt dit een echte spoorlijn... parallel aan een echte lokale spoorlijn. Geen nood: zowel de tram als de trein rijden zeer frequent en beide vervoersmiddelen zijn meer dan druk bevolkt. De tram stopt meer dan de trein, doch de verbinding is exact dezelfde. Ook dat zal ik hier belichten.

Ik heb mijn foto's per nummer, en dus per materieeltype, gerangschikt. Het grootste trambedrijf van Japan is ook op dat vlak een uitschieter: de oudste trams in dienst dateren uit 1942 en de nieuwste uit 2014 en bijkomend: Hiroshima is de enige Japanse stad met gelede trams, waar dus een tweede man (wettelijk) noodzakelijk is.

De reeks 351 - 353 telt 3 trams: ik heb ze allemaal zien rijden en hieronder de 351 op lijn 3 in de Aioi Dori: dit is de hoofdstraat in Hiroshima. Overigens zijn er in Hiroshima hier en daar straatnamen, wat ook vrij bijzonder is in Japan!



Er zijn 2 stelplaatsen in de stad en 1 op die lange interlokale lijn: de 2 stadstelplaatsen heb ik zeer uitgebreid en zonder enig probleem (of tegenkanting) kunnen bezoeken. In 1 ervan heb ik ook in een zeer oud en vergeeld register mijn gegevens met een stompje potlood (ook al oud) moeten invullen: die procedure had ik al eens meegemaakt. In de 2de stelplaats hoefde dit niet en de interlokale ben ik gewoon voorbijgereden, zonder uit te stappen.
In de stelplaats Hirondenhonshamae stond de 582: deze tram werd overgenomen toen het trambedrijf van Kobe opgeheven werd en dateert uit 1926. Het is een eenling en wordt zowel om publlicitaire redenen (spandoeken) als om dienstredenen (overbrengen personeel) gebruikt.



De 602 is een heel bijzondere tram, die helaas binnen in de stelplaats Eba stond: deze tram dateert uit 1942 en was fonkelnieuw toen de atoombom in Hiroshima viel. De tram (en de stad) was grotendeels vernield, doch men heeft deze 602 terug opgebouwd en deze tram wordt - veeleer symbolisch - nog in de normale dienst ingezet. De andere trams op deze foto komen afzonderlijk nog aan bod.



Een zicht op een deel van de stelplaats Hirodenhonshamae, met o.a. de 651, ook daterend uit 1942, doch ook niet in dienst tijdens mijn bezoek. De 653 heb ik ook (dienstvaardig) in de stelplaats van Eba gezien.



Dan wat modernere vierassers, met de 702: deze tram maakt deel uit van een reeks van 14 trams uit 1982. Ik heb de foto gemaakt op lijn 5 in de Hijiyama Dori.



De stelplaats Eba is echt leuk en mooi: de trams van de reeks 700 (713 en 706) flankeren de 1911.



Dan is er de reeks 750: deze trams dateren uit 1940 en werden rond 1965 overgenomen van Osaka. Er zouden er nog 6 zijn en 4 ervan heb ik op foto gezet, waaronder deze 762 op lijn 3 in de Ujina Dori.



De reeks 800 dateert uit 1983 en bestaat, net als de reeks 700, uit 14 trams.
De 802 heb ik aan het eindpunt Hiroshima station op foto gezet.



Het verschil tussen de reeks 700 en 800 kan men gedeeltelijk op de onderstaande foto zien, die ik in de Funairi Dori gemaakt heb. Beide trams reden op lijn 6.



De reeks 900 dateert uit 1957 en heeft eveneens eerst dienst gedaan in Osaka. Van de oorspronkelijk 14 trams, zouden er nog 9 rijden: 8 ervan heb ik effectief op lijn gefotografeerd, waaronder de 905 op het eindpunt Hatchobori van de heel korte (pendel)lijn 9.



De 913 op lijn 7 in de Rijo Dori:



De reeks 1000 is de recentste aanwinst: de 1001 "Piccolo" en 1002 "Piccola" werden in 2013 geleverd en ik heb tevens de 1003 en 1004 op foto gezet: deze laatste tram was kort ervoor afgeleverd.
De dienst op lijn 9 vergt 2 dienstwagens (ruim voldoende voor de 7/8' frequentie!), doch 's morgens heb ik (elke keer...) op lijn 9 een lagevloertram gezien die daar gauw 1 (extra?) koers uitvoerde: of dit een scholingsrit betrof, of een personeelsrit: ik weet het niet. De 1001 - Piccolo - ziet men hier op de Hakushima Dori, de enige straat waar lijn 9 doorheen rijdt. Feit is dat ik dezelfde tram op dezelfde dag ook nog op een andere lijn (7) ben tegengekomen.



De 1002 kwam ik 's anderendaags als inrij van lijn 9 in de Funairi Dori - richting Eba - tegen.



De 1003 kwam ik op lijn 5 tegen nabij de halte Enkobashico...



... en de 1004, ook op lijn, langs de Ujina Dori. Op het moment van mijn bezoek, heb ik deze reeks compleet, doch de kans is groot dat er nog meerdere trams gaan volgen. Feit is dat dit wel de nieuwste tram van Hiroshima was - toen.



De reeks 1900 telt 15 trams, dateert uit 1957 en werd door Hiroshima in 1978 overgenomen toen het trambedrijf van Kyoto overgenomen werd. Hieronder een zeer dwarse opname van de 1904 op lijn 3 langs de Aioi Dori. Tussen al die hoogbouw kan men nog heus andere zaken ontdekken!



Een contrastrijke kruising langs de Ujina Dori, met de komende 1907 op lijn 3 en de wegrijdende 5102 op lijn 1. Deze laatste tram is geen Combino!



Het eindpunt van lijnen 6 en 8 ligt aan de ingang van de stelplaats Eba: de stelplaats ligt achter mij, de in- en uitstaphalte ziet men nog net op de achtergrond. De 1915 van lijn 8 wacht daar de vertrektijd af.



De reeks 3000 dateert uit 1954 en zijn dubbelgeleed geworden na verbouwing: deze reeks staat op sterven na dood en enkel de 3005 heb ik nog tijdens een spitsuurrit op lijn 1 kunnen spotten langs de Aioi Dori.



Ik ben nog andere trams van deze reeks tegenkomen, doch deze stonden binnen en buiten in de stelplaats, zoals deze 3007 in Eba.



De reeks 3500 - 1 tram - betreft een prototype uit 1980: die zal vermoedelijk in de stelplaats langs die interlokale tram hebben gestaan: ik heb die niet gezien en de stelplaats niet bezocht. Een foto ervan - althans die ik zelf heb gemaakt - kan ik niet posten.
De reeks 3700 (5 trams) is een direkte afgeleide en dateert uit 1984: hieronder de 3702 aan het station: de bestuurder staat in de cabine, de tweede man (deurenbediener midden en achteraan, omroeper, geldwisselaar, ontvanger...) wacht om te kunnen instappen.



De Teremachi Dori is nog 100 % stad: dat zal even later voor lijn 2 anders worden; de 3705 kon ik in voormelde straat en lijn vrij probleemloos fotograferen. Dit was ook puur geluk, want het autoverkeer was daar vrij druk.



De reeks 3800 is de opvolger van de vorige serie en telt 9 trams, die gebouwd werden in 1987.
Het interlokaal deel van lijn 2 is een echte spoorlijn en alles behalve fotogeniek, zie ook bv. de bijdrage van Osaka. Aan het station - en dit zijn dan wel degelijk echte stations, met gebouwen - Suzugaminejoshidaimae is er een brug over een toen bijna droge rivier: daar spotte ik de 3808. De spoorlijn ligt er vlak naast.



De reeks 3900 (8 trams) dateert uit 1990 en onderscheidt zich weinig van de vorige: hieronder de 3904 nabij de halte Koamicho.



De reeks 3950 dateert uit 1997 en zijn meteen de laatst gebouwde hoogvloerige trams. Er zijn er 6 van en de 3951 heb ik op foto gezet op dezelfde brug als hierboven.



Siemens leverde in 1999 12 vijfdelige Combino's: dit zijn de enige buitenlandse trams die de stad rijk is, want nadien kon Japan - heel toevallig natuurlijk - zelf (nogal gelijkaardige) lagevloertrams bouwen. Die 5001 zette ik in de Koamicho op lijn 2 op foto. De brug op de achtergrond gaat over een toen zo goed als droge rivier, doch kreeg wel een zeer zware betonnen bescherming er rond: best mogelijk dat dit af en toe een zeer wilde rivier kan worden. Trottoirs zijn er in deze naamloze straat niet en die juffrouw links nam iets uit haar handtas: dat verklaart die weinig fotogenieke houding. Ik zal dit later in deze bijdrage compenseren, want dit trekt echt op niets...



Langs lijn 2 zijn er 2 bruggen: de tweede bevindt zich bij de hatle Rakurakuen en daar zette ik diezelfde 5001 opnieuw - zonder storende kromme dame - op foto:



De 5012 - de laatse van de reeks dus - zette ik op lijn 1 langs de Aioi Dori op foto:



De ook vijfdelige trams van de reeks 5100 werden deze keer in Japan ontworpen en gebouwd en zijn dus de eerste echte eigen lagevloertrams: er zijn er 10 van en ze werden in 2005 gebouwd. De kleur lijkt nogal op dat van Parijs.... Hieronder de 5103, klaar voor vertrek aan het station van Hiroshima.



Er is een heel kort traject dat er nogal Westers uitziet, althans wat de opbouw betreft: dit vindt men nabij het eindpunt Hiroshimako, nabij de ferryterminal. Daar spotte ik de 5106 op lijn 1.



Dan de speciale trams: deze 51 is het restant van een of andere oudere tram, waar men dus flink wat delen heeft weggezaagd. De tram dient niet voor hetgeen men denkt: doorgaans (1 of 2x/jaar) wordt die volledig met bloemen versierd en rijdt alzo voor bijzondere gelegenheden rond. De wagen stond in de stelplaats Eba.



In 1980 nam Hiroshima 2 gebruikte trams uit Dortmund over; deze zijn ondertussen (al lang) buiten dienst gesteld en enkel de 76 bestaat nog en vindt men als restaurant op het voetpad naast, of nabij, de stelplaats Hirodenhonshamae.



De 101 is ook niet wat men denkt: dit is een replica uit 1984, gebaseerd op een model uit 1912, doch wel degelijk 100 % nieuwbouw. Uiteraard komt deze tram niet in normale dienst op straat. De foto heb ik in de stelplaats Eba gemaakt.



De 156 is een echte museumtram, daterend uit 1925. Deze trams hadden een metalen kast en hebben dus de atoombom relatief goed overleefd: de houten trams zijn volledig afgebrand.



De 238 komt uit Hannover: dit heeft Hiroshima als geschenk ontvangen en doet af en toe dienst op lijn, al mag het niet te warm zijn (geen airco), niet te nat (remmen!), niet te druk in de stad (beperkte capaciteit)... Ook deze tram stond in Eba.



1 gebouw heeft de atoombom "overleefd" en dat komt gewoon omdat het enigste gebouw in Hiroshima was dat uit beton was gebouwd. Het gebouw staat in het Memorial Park, waar nog veel meer te zien is.





Lijn 2 - en de parallelliggende spoorlijn - brengen de reizigers naar de ferry's van Miyajima: met mijn tramabonnement kon ik de ene maatschappij gebruiken en met mijn treinabonnement de andere... Het eiland Miyajima is een van de belangrijkste bezienswaardigheden in Japan en daar komen heel, heel veel toeristen heen: de trams, treinen en ferry's rijden/varen zeer frequent en zijn echt vol. Het eiland is het bezichtigen waard en de Torii poort is zonder meer de belangrijkste landmark: dit is die poort bij eb...



... en enkele uren later, bij opkomend water:



Tamme herten ziet men op dat eiland ook overal rondlopen, of liggen, zoals hier in het portiek van een restaurant: het beest heeft geen schrik van de wandelaars en evenmin om in de pot of oven te eindigen! De etalage is ook het bekijken waard: daar staan een aantal bereidingen tentoongesteld, doch dit zijn (mooie) plastieken imitaties!



Op de Mount Misen (top van het eiland en bereikbaar met kabelliften) heeft men een geweldig uitzicht op de omgeving: hieronder een voorbeeld:



Zeker op Miyajima heb ik nog redelijk wat (zelfs jonge) mensen met traditionele kledij (kimono's) gezien. Het is niet van mijn gewoonte om mensen te fotograferen, doch hier kon ik het echt niet laten. Ook de man droeg een kimono. De dame staat wel fotogenieker dan dat een fenomeen dat voor die combino (en mijn lens...) liep.



Wie denkt dat het centrum van Hiroshima enkel (door de oorlog) uit brede boulevards met hoogbouw bestaat, heeft het fout: de zijstraten die daar uitmonden, zijn veel smaller, zowel wat breedte als wat de eigenlijke gebouwen betreft: dit zijn de volksere straten, waar volksere winkels en dito restaurants te vinden zijn. 's Avonds is het bijna even licht als overdag en ik heb daar een fantastische eettent gevonden en werkmannen uit de of een Mazda fabriek hebben me door het Japanse menu heengeholpen...



De laatste foto die ik in Japan gemaakt heb, was in Osaka van een Shinkansen. De dienstverlening en vooral stiptheid van de Japanse spoorwegen is iets waar we jaloers op mogen zijn. Ik heb alles meegemaakt - zeer zware sneeuwbuien met 15 cm sneeuw, een aardbeving van 6.2 op de schaal van Richter - behalve vertragingen, afgeschafte treinen of excuses waarom iets niet ging, want alles gaat daar super vlot en in feite geldt dit ook voor de trambedrijven.
De kans dat er een vervolgbezoek komt - er zijn nog voldoende steden die ik kan belichten - is groot, de vraag blijft wanneer...



focus1965
 
#765 ·
Constantine (Algerije): 18 maart 2014

Bedankt voor de "likes": zo weet ik ook de foto's op prijs worden gesteld.

Nu Constantine en dat is een gans ander verhaal. Deze lijn werd met vertraging op 04/07/2013 in dienst gesteld en is net geen 9 km lang, wat bijzonder pover is voor een dergelijke grote stad. De vele goede bedoelingen blijven dan ook dode letter: de tramlijn bedient veel te weinig interessante plekken om alleen maar overwogen te worden om gebruikt te worden. De lokale politiek lijkt er ook maar weinig aan te vinden: aan het eindpunt Zouaghi had een transferium moeten komen, doch uiteindelijk is het er niet en zal de stad toch het bestaand busstation (dat elders ligt en ver van de tramlijn) volledig moderniseren: dit schijnt goedkoper te zijn.
Voornoemd eindpunt ligt op geen 3 km van het vliegveld en men spreekt wel degelijk over een verlenging daarheen, doch waarom het er niet meteen gekomen is: ik weet het ook niet. Feit is dat de tram daar ook geen vervoersbehoefte invult, om de eenvoudige reden dat de lijn amper of niet in het centrum komt, laat staan waar de goede (lees: bruikbare) hotels zijn. Ter verduidelijking: de taxirit tussen het vliegveld en het IBIS hotel kostte me omgerekend exact 6 euro, wat wel +/- 12 x duurder is dan een tramrit, doch zoals gezegd: de lijn komt van niets en leidt naar niets...

Ik zal het verst van de stad beginnen en dit is in aan het eindpunt Zouaghi, waar tevens de stelplaats gelegen is. De dispatching heb ik bezocht en 2 werknemers houden ononderbroken de bewegingen van de trams in het oog en sturen die zonodig ook bij: er zijn overzichten per lijn, de theoretische dienstregeling, gedetailleerder overzichten, camerabeelden en natuurlijk de nodige gesproken communicatiemiddelen - en heel veel stylo's!



De stelplaats is weinig interessant (vind ik) en biedt geen verrassingen. De tram is de 102.



Het eigenlijke eindpunt Zouaghi zelf, met de 103 en 117. Let ook even op al hetgeen bovenop de muur geplaatst werd: achter die muur zit de stelplaats en niet Fort Knox...



Dan volgt er een lang traject langs de Route de Ain El-Bey, door niets en zonder haltes trouwens. Er bestaan wel plannen om nieuwe wijken te bouwen, doch ik heb geen benul of dit hogerop gelegen is of nabij de tramlijn en evenmin of men eventueel zou overwegen om dan bijkomende haltes aan te leggen. De tram is de 116.



Op de volgende foto - ook langs diezelfde uitvalsweg als hierboven - ziet men duidelijk de grens van de bebouwing, met een moskee die het beeld vervolledigt. Achter mij was een leegte, doch deze halte bedient in feite ook niets. De tram was de 110.



De lijn biedt leuke fotomotieven - dat zeker - doch het aantal reizigers schijnt nogal tegen te vallen en bedraagt veel minder dan hetgeen ingeschat werd. Hieronder de 103, nog steeds in de omgeving van de (lange) Route de Ain El-Bey.



Straatnamen zijn in Algerije iets relatief: ze kunnen nogal snel veranderen naargelang het regime en of er iemand net in of uit de gratie valt en bijkomend: er zijn geen recente plannen te vinden en buiten de stad zijn alle gekende digitale kaarten blanco. In de stad kan een straatnaam een paar keer terugkomen in eenzelfde wijk; de ontbrekende stukken dragen om mysterieuze redenen een andere naam. Deze 110 fotografeerde ik aan een zijarm van de Route de Ain El-Bey en hier wordt het wel degelijk heel druk op de tram (richting stad): daar is de universiteit. Die bomen dekken helaas een deel van het zicht op de stad af.



Dan pas wordt de echte bebouwing bereikt: dit is de rue Ernesto Che Guevara en de tram is de 111.



De volgende fotolocatie vond ik best leuk: men krijgt de halteinfrastructuur te zien en er is - eindelijk - een zinnige (stads)achtergrond. De tram is de 117 en de straat is dezelfde als die hierboven. Deze foto heeft me ei zo na miserie opgeleverd. Ziet iemand waarom? Het antwoord volgt onder de foto.



Het antwoord: rechts ziet men een muur en een hok: daar is (blijkbaar) een (zelfs grote) kazerne gelegen: dit heb ik thuis op satellietbeelden (van Google) kunnen nazien. De stad en het land stikt van gevangenissen, kazernes, politieposten... en ik let er doorgaans wel op, maar die had ik dus niet gezien. Feit is dat ik veel verder (ik was bijna aan het eindpunt) aangesproken werd door 2 nogal luguber uitziende personen: ze waren niet van het trambedrijf en ik vermoed dat dit de geheime politie was. Ze vroegen me of ik foto's had gemaakt aan de halte "Fadila Saadane", waarop ik ze de vraag nog eens liet herhalen en ik gewoon antwoordde dat ik daar helemaal niet geweest was en enkel foto's aan dat lange traject had gemaakt. Achteraf heb ik gehoord dat ik niet de enige ben die daar geweest is en dat de gids (en organisatie) flinke uitbranders hebben gekregen: buitenlanders vrij laten rondlopen (probleem 1), vrij laten fotograferen (probleem 2) en bovendien foto's laten maken van militaire installaties (zeer groot probleem, nr. 3)? Afijn: ik hoop dat het met die mensen goed gekomen is.

In diezelfde Rue Ernesto Che Guevara is een ander belangrijke stadsplek: de hoofdmoskee. Die is is maar heel gedeeltelijk te combineren met een tram en het werd de 106:



De moskee heb ik ook van binnen bezocht en daar hoort ook een leuk verhaal bij: op mijn vraag waarom de vrouwen in een afzonderlijke gebedsruimte moeten bidden, kreeg ik een schitterend antwoord: "de schoonheid van de vrouwen zou de mannen afleiden tijdens het bidden." Of ze dit nu zelf al dan niet geloven, laat ik hier in het midden, doch met dit antwoord, wordt een verdere discussie wel uitgesloten. Overigens nam ik - uit pure curiositeit - daar de koran vast en vroeg iemand meteen of ik Arabisch kon lezen :nuts:
Neen, dat kan ik niet: ik heb ooit de moeite genomen om de Arabische getallen te leren aangezien de trams van Caïro daarmee versierd zijn en ik anders geen wagennummers zou kunnen lezen.



Dan wordt het wat volkser, met de 111 in de Rue Baraka. Deze foto was de 3e die ik daar gemaakt had: auto's (rechts) en voetgangers (overal) kunnen daar aardig het beeld verpesten. Dit werd uiteindelijk exact de foto zoals ik ze daar wou hebben.



De Rue Boumedous Kaddour komt zo een paar keer terug en daar ligt ook 's lands belangrijkste voetbalstadion, dat men op de achtergrond rechts ziet. De tram is de 122.



Blijft er nog enkel het stadseindpunt dat ik kan belichten, want dat ligt niet zo veraf: het noemt Ben Abdelmalek en dat wit gebouw mocht wel gefotografeerd worden: dit is de historische gevangenis. Op de foto is er wat min of meer geüniformeerd security te zien, dat in dienst is van het trambedrijf. Links zijn andere personen te zien, ook met een functie en het waren zulke types die mij eerder hadden aangesproken: figuren die zich zo onopvallend mogelijk moeten gedragen en kleden dat ze net daardoor hard opvallen... De tram is de 109.



Constantine is een grote, maar vooral verrassende mooie en interessante stad om gewoon te bezichtigen. Uit de onderstaande foto blijkt duidelijk waarom het onmogelijk is om een zinnige tramverbinding door / in de stad aan te leggen. De mooie brug in het midden noemt "El Kantara".



Wie de vorige foto aandachtig bestudeerd heeft, ziet in het midden iets blauw: het is de "zwevende tram" van Constantine. Dit is 100 % openbaar vervoer en onderweg is er zelfs een halte! In Algerije is dit de meest normale vorm van openbaar vervoer: dit schijnt in vele steden te bestaan.



Het gebroken landschap maakt dat daar enorm veel bruggen zijn - en bijgebouwd worden: hieronder de brug "Sidi Rached".



Aan een andere (hoge) kant van de stad kon ik meteen zien dat de tram inderdaad maar een piepklein deel (en dan nog grotendeels onbewoond) van de omgeving bedient: de lijn ligt helemaal niet daar, wel een spoorlijn, die nog onderhouden wordt, doch helaas heel zeldzaam gebruikt wordt: dit zou een wondermooie treinfoto hebben opgeleverd, doch helaas: voor de eerste uren waren geen treinen voorzien...



Van Algerije had ik (en vermoedelijk ik niet alleen) een compleet verkeerd beeld. Sneeuw in de winter? Jawel. Besneeuwde toppen? Ja!
Dit is dus een deel van het Atlasgebergte, dat ik gauw uit de bus gefotografeerd heb. Overigens exporteert Algerije niet alleen olie en gas, maar ook groenten en fruit. Dit terloops.



focus1965
 
#769 ·
Alger (Algerije): (19 en) 20 maart 2014



Ik denk het ook; van hetgeen ik van het land gezien heb, denk ik dat dit de moeite waard moet zijn. Helaas is het bekomen van een visum voor individuele reizigers onmogelijk en erger: er is geen toeristische infrastructuur. Een 5 sterren hotel lijkt wel op Fawlty Towers: geen boter (meer) om 8u en om 8u45 - na het ontbijt - werd ik "wakker" gebeld: ik had om 8u45 een taxi besteld... De kans is wel groot dat ik vroeg of laat (eerder dat laatste) daar nog heen zal gaan: er zijn een 15-tal projecten lopende voor nieuwe tramsteden in Algerije en in Ouargla is men effectief aan het bouwen.

Schitterend! :applause:


Gelukkig ben je niet gearresteerd!
Bwah, er zijn nog gradaties, gaande van berisping - aanhouden - vastzetten - arresteren - veroordelen. De laatste 2 heb ik nog niet meegemaakt, de rest - vastzitten in de gevangenis - dus wel en aangehouden ben ik ook nog vrij recent geweest. Na enige keren, weet men exact wat gaat gebeuren en het verhaal zal hier ook ter sprake komen. Daar in Constantine zouden ze hetzelfde probleem als elders hebben gehad: ik kan aantonen dat ik trams fotografeer en dat dat stukje muur niet echt iets strafbaar is. Het enige probleem, is dat het tijd duurt om die paljassen daarvan te overtuigen.

Daar hebben ze wel knappe trams in tegenstelling tot hier :)
ik wist wel niet dat Algerije zo'n streng regime had?
Het is hetzelfde als een nieuwe woning, of een nieuwe autostrade: het ziet er altijd beter uit dan iets dat al jaren meegaat.
Algerije heeft een streng regime nodig, want net als in de meeste Arabische en Afrikaanse landen, heerst er een stammenoorlog en men moet maar in zo'n uitgestrekt land de vrede trachten te behouden. Zie ook CAR, Somalië, Irak, Syrië... om maar enkele gekende landen op te noemen. Ook dat is een uitstekende reden om daar niet heen te reizen. Binnen de steden is het relatief veilig, erbuiten - ook op de autoweg - is het ronduit gevaarlijk en na zonsondergang (en zeker 's nachts) ziet zelfs de politie het niet meer zitten om de toeristen te escorteren.

En nu naar Algiers. Dit is de hoofdstad en tevens de belangrijkste havenstad van het land. Verwacht daar geen gezelligheid: de combinatie hoofdstad - havenstad - Afrika - Arabisch land maakt dat de stad deprimerend is als geen ander. Geregeld vinden daar al dan niet geïsoleerde betogingen plaats en daar kan men best met een zeer grote boog omlopen.

De tram is een soort van west-oostlijn en vertrekt dus ten westen van het stadscentrum en loopt parallel met de kustlijn, al is dit wel op enkele kilometers afstand. Het interessante is dat deze 16 km lange tramlijn aan een metrostation begint: dit zorgt voor een uitstekende overstap naar en van het centrum. Een plannetje, waar de rode kleur de tramlijn is en de blauwe de metro, verduidelijkt dit:



Het is dan ook aan het eindpunt "Les fussillés", dat gelegen is dan de Chemin des Fusillés du 17 mai 1957, dat ik de 113 samen met een hele ploeg security, contgroleurs e.a. op foto zette.



Nadien komt de tram in de Rue de Tripoli terecht: het soort straat en omgeving waar men absoluut niet vrolijk van wordt, doch waar men wel het grootste deel van de beschikbare ruimte aan de tram gegeven heeft, ten koste van het privaat verkeer. De tram is de 130.



Hieronder de 135 in dezelfde straat.



Er is ook wat industrie e.a. in deze straat en het verschil - van buitenaf - met een "strategisch gebouw" ziet men aan de bewaker. Voor het overige is er echt weinig verschil (van buitenaf dus) tussen een gevangenis of kazerne en een fabriekje: beide zijn omgeven door hoge muren met prikkeldraad e.a. De tram is de 103, nog steeds in de Rue de Tripoli.



Dan een foto van de halte "Caroubier": met enige fantasie, bevindt die halte zich aan de Avenue de l'ALN. De ALN was een gewapende verzetsbeweging in Algerije... De zon stond pal tegen op het moment van mijn bezoek en het was echt mikken om de tram volledig op de foto te krijgen, doch het lukte net. De tram is de 139 en het markant gebouw de theologische universiteit, waar enkel de islam onderwezen wordt: een ander vak is er niet.



De 136 heb ik in de Avenue Bekri Bouguerra op foto gezet: daar waren enkel voetgangersbruggen ter beschikking, zodat ik ook overzichtsfoto's kon maken.



De Route Nationale 24 in de wijk Mohammedia heeft geen naam gekregen, doch het kan allemaal nog veel erger. De straat heeft verschillende gezichten, net als bij ons: soms doorkruist die een woonwijk (zoals hier) en soms is het een halve autostrade. Op de vorige en deze foto kan men onafgewerkte gebouwen zien: er heerst helemaal geen bouwwoede, maar zolang het gebouw niet afgewerkt is, moet er geen belasting op betaald worden. Enorm veel gebouwen in Afrika (ook bv. in Egypte gezien) zullen tot in den treure maar voor de helft gebouwd zijn. De tram is de 108.



Langs de RN24 ligt verderop recht over mekaar een universiteit en het expocentrum, cfr. de Heizelpaleizen. Dat lokt nogal veel volk en dat volk zorgt voor een enorme autofile, al leek het de eerste keer op toen ik passeerde dat er ook betoogd werd: feit is dat daar ook een vechtpartij aan de gang was en ik ben niet gaan kijken. De tweede keer dat ik daar kwam, was het rustiger, behalve wat de mensenzee betreft: in geen enkele richting kregen de trams het volk maar enigszins weg. De tram in Algiers doet het heel wat beter dan in Constantine! Het voertuig is de 136.



Ook de volgende foto werd langs de RN24 in Mohammedia gemaakt, met deze keer de 135 tussen were dichtere bebouwing:



Nadien buigt de lijn af naar de Cité Zerhouni Mokhtar: de gebouwen dragen een nummer en dat is ruimschoots voldoende blijkbaar, want een straatnaam is er niet. Links op de foto zien we de kilometerslange verkeerschaos, veroorzaakt door de "overstekers" aan de expo en de univ. Naast de 125, staat een veiligheidsbeamte van het trambedrijf om het autoverkeer tegen te houden, wat heel hard nodig is in Algerije.



"Les Bananiers": zo zou het daar heten, want ook die enorme wijk heeft geen straatnamen. De contactinformatie van elk bedrijf verwijst naar een google stratenplan (voor de bereikbaarheid) en niemand heeft een echte straatnaam zoals die elders gebruikt wordt. De enige oplossing om post niet verloren te laten gaan, is een postbusadres bezitten. Feit is dat die moderne tram - de 108 - best wel in deze moderne omgeving past.



De andere richting was tegenlicht, maar uiteindelijk is de foto nog vrij redelijk geworden: het zicht was totaal anders en die mooie brug op de achtergrond is onfotografeerbaar: er zit altijd verkeer naast de tram. Hieronder de 106.



Slaghator schreef dat die trams lang zijn: dit heb ik mogen ervaren aan de Route de Bab Ezzouar: mijn eerste poging om de tram volledig op foto te krijgen, ging volledig de mist in: ik had de lengte onderschat. Ook hier lukte het pas na de 3e poging, al is het wel zo dat bij de vorige poging te opvallende voetgangers voor mijn lens liepen. De tram is de 109.



Ook in Algiers is het mogelijk om neutrale foto's te maken, die mits enige fantasie zowat elders ter wereld zouden kunnen gemaakt worden: hieronder de 131 nabij de Cité Sidi M'hammed op de brug over de RN11.



De Avenue Ali Khodja en haar verlengde is ook heel volk en daar zette ik o.a. de 119 op foto.



Het verlengde van de vorige straat heet "Rue du 1er Novembre" en daar zette ik de 137 op foto, voor een Manufacture de chaussure. Er waren enkele vitrinekasten met de realisaties: smaken kunnen verschillen...



Nadien komt de lijn terug op de RN24, die nog steeds naamloos is. De 108 heb ik Bordj El Kiffan op foto gezet: op de achtergrond is de toegang tot de stelplaats (niet geweest) en even verder op het eindpunt (ook niet geweest): ik had genoeg gezien. De tram is de 108.



In de metrostelplaats ben ik wel geweest en daar heb ik de 1404 en 1403 op foto gezet. De voertuigen komen uit Spanje en zijn van CAF.



Er is ook nog een tramloods over van het vorige trambedrijf, dat nadien nog dienst gedaan heeft om autobussen te stallen. Er is nu elders onderdak gevonden voor de bussen en de lokatie wordt nu gebruikt om "oude voertuigen" te stallen voor een toekomstig transportmuseum. Uiteraard is er niet veel bewaard, doch men moet ergens starten. De kale kast van een oude tram werd wel teruggevonden, doch men heeft geen moeite gedaan om een interieur, motorisering en onderstellen te zoeken of te bouwen. Toch is het resultaat verrassend! Naast de voormalige tram ziet men ook een cabine van een of andere kabelbaan.



Er worden ook bandenvoertuigen bewaard, waaronder links een Van Hool autobus: dit model werd indertijd specifiek voor de Afrikaanse markt ontworpen.



Een zicht met een groot deel van de stad en haven: het licht was inderdaad lastig en de kleuren matig. Mooi zou deze foto overigens nooit worden... Volgens de gids heeft Algiers de mooiste baai ter wereld: de halve groep schoot in de lach en ik behoor inderdaad bij die respectloze helft, die toch al wat aantrekkelijkere plekken gezien heeft...



De mooiste plek van de stad schijnt de Jardin d'essai du Hamma te zijn: dit is een park en een kunstmatig iets. Recent heb ik nog een boswandeling gedaan, tussen de salamanders en vele vogelsoorten - toegegeven: er lagen wel tramrails in de buurt. Doch zo'n bos spreekt me meer aan dan zo'n park, of een tuin, al heb ik geleerd dat daar ooit scenes uit een Tarzanfilm gedraaid werden. Allen daarheen!



focus1965
 
#770 ·
WOW! :applause:

Wat een series! Voor ons schier onbereikbare plekken die wij allang uit onze lijst met te betreden naties geschrapt hebben, krijgen hier zowaar een dikwijls verrassend gezicht. Mooie foto's alweer, ze worden indien mogelijk steeds beter.

Wel knap dat in een land als Algerije, dat flink wat katjes lijkt te geselen heeft, toch flink geïnvesteerd wordt in openbaar vervoer. En misschien heeft zo'n land wel een streng regime nodig om dat allemaal te bewerkstelligen. Als ik sommige beelden van nieuwe trambeddingen bekijk, dan kunnen we alleen maar dromen van de plaats die de tram daar opeist.

Een soort heraanleg zoals in de Rue de Tripoli moet voor de handelaars van de Elsensesteenweg de ergste nachtmerrie zijn.

Voor de rest woon ik toch liever hier hoor.
 
#771 · (Edited)
Oran (Algerije): 21 en 22/03/2014

^^^^

(Alweer) hartelijk dank voor de complimenten en commentaar!

Helaas zal ik je enthousiasme over Algerije toch moeten temperen en meer bepaald hierover:


Wel knap dat in een land als Algerije, dat flink wat katjes lijkt te geselen heeft, toch flink geïnvesteerd wordt in openbaar vervoer.
Algerije heeft totaal geen interesse in goed functionerend openbaar vervoer. Het regime heeft er alle belang bij om niet alleen de mensen dom te houden, maar vooral om ze ter plekke te houden. Interstedelijk zijn de mogelijkheden zeer beperkt en de controles enorm: een treinperron geraakt men niet op zonder veelvuldige controles en Algerije is het enige land ter wereld waar men voor het instappen in het vliegtuig op de tarmac of in de slurf een tafeltje plaatst om manueel je handbagage te controleren - en door mekaar te halen, hoewel dit natuurlijk ook enkele keren eerder gebeurd is zoals elders.
Ook binnen de steden tracht men goed werkend o.v. te vermijden om volksopstanden te voorkomen. De laatste "heldendaad" van Janoekovitsh in Kiev was het sluiten van de metro gedurende 2 dagen om te vermijden dat er nog meer betogers zouden kunnen toestromen. Het heeft niet mogen baten voor hem: de aanwezigen hebben hem het land kunnen uitjagen.
Toch zijn er een aantal steeds terugkomende gelijkenissen die ik in zo'n landen telkens terugzie. Eén ervan is het ontbreken van straatnaamborden, stadplannen e.d. en straffer: in nieuwe stadswijken zijn er helemaal geen straatnamen meer. Met mijn zoektocht naar straatnamen ben ik gaan kijken naar de site van de Stad Oran: het stadsplan dateert van 1942 (!) en hiermee is de veiligheid gewaarborgd: andersdenkenden kunnen daar weinig mee aanvangen - en ik trouwens ook niet.
Door de komst van het internet, gps, smartphones e.d. is er de laatste jaren veel veranderd, maar ook dat kan zo'n regime indien nodig gauw inspringen: zie ook Turkije en Twitter. Toegegeven: het is voor hen lastiger geworden, doch zonder goed werkend o.v. kan men zich nog altijd niet verplaatsen.
Dat de tram er in Algerije gekomen is, heb ik al in de inleiding verklaard. Men moet echt niet denken dat men plots overal in Algerije de voordelen van goed werkend en modern o.v. plots zou hebben ingezien.
Het handelsoverschot van Algerije is afschuwelijk hoog: die hebben daar virtuele bergen euros en dollars: ik spreek over miljarden en soms leest men dat "het handelsoverschot van Algerije wat gezakt is", maar dat betekent dat het gewoon minder snel stijgt. Met Frankrijk is er nog een bijkomend "probleem": het geld dat de vele immigranten uit Algerije geregeld aan hun Algerijnse familie overmaken: ook die bedragen zijn enorm.
Het is bij een of andere heronderhandeling van gas- en oliecontracten dat Frankrijk bekomen heeft dat Algerije zo'n tramprojecten "sleutel op de deur" zou kopen. Een van de betrokkene consultants ken ik vrij goed en kom ik ook af en toe tegen: hij is ook tramliefhebber. Het is ook alleen aan hem te danken dat die reis kon doorgaan: hij heeft een hoge positie bij Transdev. De problemen die ze in Algerije ondervonden hebben, zijn onbeschrijfbaar, al heb ik daar een mooie (?) annekdote van: als de stad Oran op haar website een stadsplan van 1942 publiceert, denk je dan dat ze daar plannen van nutsleidingen - inclusief gas - bezitten of geven? Gas: militair geheim. Graven? Waarom? Dat o.a. verklaart waarom al die projecten minstens 2 jaar vertraging hebben opgelopen.

En nu Oran: dit is het 3e en laatste Algerijns trambedrijf dat ik nu kan voorstellen. Dit is het net en de grootte kan men ook lezen:



Het bijzondere hier is dat het om een echte tramlijn gaat, die dwars door het oude (en enge) centrum loopt en die dus 2 nogal afgelegen buitenwijken verbindt.
Ondanks het feit dat de lijn 100 % over eigen beddingen beschikt, is de commerciële snelheid erbarmelijk laag: 16 km/u. Het is mij niet duidelijk of de seinen / verkeerslichtbeïnvloeding ooit in dienst is geweest: werken heeft het wel gedaan, doch er zijn op die lijn 84 wegkruisingen en de enige mogelijkheid om de auto's van de sporen weg te houden, is daar beveiligingspersoneel in te zetten: op sommige kruispunten (o.a. een rotonde) staat daar een half regiment, geflankeerd door politie, gewoon om ervoor te zorgen dat de tram het kruispunt kan overgeraken - uiteraard stapvoets. Een dodelijk ongeval met een voetganger hebben ze er ook al gehad: dat maakt dat de tram in het autovrije centrum nog enkel stapvoets kan rijden. Op een enkele uitzondering na, zijn alle seinen gedoofd.

Ik zal de lijn van oost naar west voorstellen: in Sidi Maarouf bevindt zich de stelplaats: het is een modern en fantasieloos gebouw, waar ik o.a. de 125 op foto zette.



Het eindpunt mag wel Gare Routière Sidi Maarouf noemen, die Gare Routière heb ik er niet gezien: ook hier is dat transferium (voorlopig?) een dode letter gebleven. De 129 staat op het vertrek te wachten. Overigens werken maar een klein aantal van de displays op de trams.



In Oran is er heel wat infrastructuur gebouwd om toch drukke kruispunten te omzeilen: dit is de brug op de grens van de wijken Sidi Chami en Bir El Djir en heb ik van in de stelplaats op foto gezet; de tram is de 118.



Hai Sabah, of Hai El Sabbah (zie hierboven): transliteraties geven verschillende versies en ik weet echt niet wat de juiste is. De straten - ook deze brede boulevard - hebben geen naam gekregen. De tram wel een nummer en dit was de 120.



De straten - geen enkele - dragen dus geen naam en er is geen halte in de buurt, doch van de moskee heb ik wel de naam kunnen achterhalen: Bouaazi Rabiaa. De tram is de 112.



Naast die moskee, valt er in de wijde omgeving weinig leuks te fotograferen. De 126 heb ik wel aan de Carrefour USTO (= naam van de wijk en belangrijkste kruispunt) op foto gezet: er is al een aanzet voor een tweede lijn.



Bij mij gaat het vooral over om de trams in een typische, lokale omgeving te fotograferen en flatgebouwen in buitenwijken vindt men overal. Moskees dan weer niet en langs de Route Nationale 11 - daar moeten we het mee stellen - is die van Ibn Badis nog in bouw, doch een naam heeft die gekregen en zelfs al een halte, met bijhorende naam! De tram is de 107.



Nog zo'n mooi voorbeeld van heraanleg is deze onderdoorgang in de Avenue Aspirant Hammou Mokhtar: een chaotisch kruispunt wordt alzo vermeden. De tram is de 126.



Dan verandert het landschap totaal: in de Rue Mohamed Boudiaf is er nog maar 1 rijvak voor auto's overgebleven en geen parkeermogelijkheden. Dit is de virtuele ingang van het stadscentrum en onder de laatste zonnestralen van de dag zette ik nog de 102 op foto.



Die straat biedt tal van leuke fotomogelijkheden. er zijn gewone haltes, zoals hieronder met de 122...



... maar ook een halte met middenperron, met deze keer de 130 waarvan de display ook niet werkte - net als bij de foto hierboven.



Nog steeds in dezelfde straat, zette ik de 108 op foto. De tram reed onder de spoorwegbrug door, doch veel treinen passeren daar niet, hoewel het station achter de hoek is. Links zien we een securitybeamte op een van de kruisingen staan, op de achtergrond (in een geel fluovestje) staat een andere. De winkelier heeft een elektriciteitskastje in de Marlboro kleuren herschilderd en erboven lijkt wel een vrije versie te zijn van Miss Belga te zijn?



Op het einde van die straat, is er een gekke sporensituatie: die is nogal ongelukkig getekend op het netplan hierboven, doch het is een binnenweg om het Place du 1er Novembre te bereiken en terug te keren van waar men gekomen is. Het spoor doet een rare kronkel - kan men op de foto zien om n.b. gewoon rechtdoor te rijden. Het ligt er allemaal, doch wordt in de praktijk niet gebruikt, tenzij om auto's te parkeren. Dit zou het toekomstig eindpunt van lijn 2 worden, waarvan de aftakking aan de andere kant van de stad enkele foto's eerder getoond werd. De tram hieronder is de 102.



De straat waar de tram indraait, of in dit geval uitkomt, heet Boulevard Emir Abdelkader en is (theoretisch) autovrij. Tussendoor: als zeer rijk land is Algerije een aantrekkelijk land voor de veel armere bevolking van de buurlanden zoals Mauretanië, Mali en Niger. Hoe ze tot in Oran (of elders) door alle controles geraken, is mij een raadsel, feit is dat er daar veel rondlopen en nog meer tot bedelen zijn veroordeeld, zoals die vrouw links op de foto. Die was wel degelijk uit een van die buurlanden afkomstig.
De tram is de 116.



Het andere einde van die straat kent wel een stukje waar autoverkeer door en over kan en dat moet ook beveiligd worden: hieronder de 112 met een toch vrij markant gebouw uit de koloniale tijd.



Nog imposanter is het theater, dat men op de Place du 1er Novembre vindt: schitterende architectuur uit een wellicht ver koloniaal verleden. Dit is hartje stad, doch verwacht niet dat men daar een terrasje vindt, zelfs zonder alcohol: dit is er niet. De tram is de 130.



Een 1 pk ziet men in de steden nog af en toe en Roemenië - ook niet echt een referentie - heeft daar sinds vorig jaar of zo een verbod op gesteld. De paarden kwamen hier onmiddellijk erna als rundsvlees in onze lasagnes terecht, maar dit is een ander verhaal. Feit is de Algerijnse paarden trams helemaal niet gewoon zijn en het nogal moeilijk blijkt te zijn om op korte termijn die beesten aan het verstand te krijgen dat trams absolute voorrang hebben en vooral niet kunnen uitwijken! Dit is geen fantasie, doch bittere ernst dat me daar verteld werd! Op de achtergrond zien we 2 bussen van Van Hool, al komt er verder een leukere foto.



De volgende straat heet dan Boulevard Maata Mohamed Habib: het eerste deel is nog dicht bebouwd en hoort nog bij het stadscentrum. De tram is de 106.



Nadien neemt de bebouwing af en wordt het een saaie uitvalsweg, waar ik er min of meer in slaagde een Belgische bus - de 11006 op lijn 0 - te combineren met de Franse Alstom tram 129 op lijn 1. Net als elders, werd het busnet niet hervormd en rijden de bussen veel frequenter dan de trams en zijn bovendien ook nog goedkoper. De straat heet hier Boulevard Houaha Mohamed.



Ook in de hierboven vernoemde straat kreeg de tram een overbrugging over een druk kruispunt. De tram is de 113.



In Es Senia - en dat is een buitenwijk waar de straten ook geen naam toebedeeld krijgen - doorkruist de hoofdweg het centrum en dat werd ook min of meer autovrij gemaakt. Ook hier kon ik "typische" beelden maken, zoals hieronder met de 127...



... en de 105, die stilstaat - ook zonder werkende display - aan de hatel met middenperrons:



Nadien komt de lijn terug op de drukke hoofdweg terecht, waar verderop een perfecte imitatie van een Frans kopeindpunt werd aangelegd, m.a.w., het fotograferen niet waard.

Ik heb nog enkele cijfers gekregen ter plekke en die wil ik met plezier delen:
* het aantal vervoerde reizigers bedraagt +/- 15000 per dag.
* er zijn +/- 806 personeelsleden, waarvan 110 bestuurders en +/- 45 op de burelen, de rest vindt men (in shiften uiteraard) om de kruispunten in het oog te houden.
* er zijn 30 trams, waarvan er 16 nu noodzakelijk zijn voor de exploitatie, de rest werd aangeschaft voor de mogelijke verlenging(en).
* op 6 maanden tijd was het trambedrijf er in geslaagd 599 abonnementen aan de man te brengen...
* de exacte commerciële snelheid bedraagt 16,2 km/u.

Ik sluit het hoofdstuk Algerije af met een treinfoto, die ik in het station van Oran gemaakt heb: de diesellocs die ik gezien heb, leken mij allemaal Amerikaans (General Electrics) te zijn; hieronder de 06DS07.



focus1965
 
#773 ·
Paris: lijn T7 (23 en 24 maart 2014)

Een (bovendien goedkopere) open jaw vlucht bracht me niet rechtstreeks naar huis: ik opteerde voor een terugvlucht naar Orly i.p.v. Brussel. Mits tijdig boeken - en dat had ik gedaan - kan men spotgoedkope Thalysticketten bemachtigen: alzo kon ik Parijs bijwerken. Ik had dit in 2013 2x gedaan: ook toen waren er meer dan voldoende (nieuwe) redenen om de stad opnieuw te bezoeken en op 16/11/2013 werd lijn T7 ingehuldigd: dit was al een uitstekende reden om Parijs "tussendoor" ergens in te lassen.

Het vliegveld van Orly heeft 2 terminals en die worden onderling verbonden door een VAL (automatische metro), die daar toepasselijk Orlyval heet: tussen de terminals is het gebruik gratis, doch de lijn loopt veel verder naar een RER station en dat is natuurlijk wel betalend.
Sowieso moest ik die VAL gebruiken om mijn doel te bereiken: lijn 7, want die bedient het vliegveld van Orly. Als opwarmer, de P08 op de Orlyval:



De tramlijn is min of meer - door een roltrap - rechtstreeks verbonden met een terminal: van het vliegtuig naar de tram: het kon bijna niet sneller! Let wel: deze lijn is zeker niet de snelste of zelfs makkelijkste manier om Parijs te bereiken. Aan de halte van het vliegveld zelf fotografeerde ik de aankomende 703.



Als ik een paar meters in de andere richting liep, dan kon ik de tram met de naam van de plaats combineren - ook voor slechtzienden. De tram is de 703 en de straat heeft zelfs een naam: Rue de Barcelone.



De volgende halte is reeds het verst afgelegen eindpunt, dat in Athis-Mons ligt en Porte de l'Essonne heet. Daar zette ik o.a. de 707 op foto. Het eindpunt lijkt er uit te zien zoals er 13 in een dozijn te vinden zijn.



Dit is het geval totaal niet: er staat daar een Concorde afgesteld om museale redenen - Lumumba zal dit wellicht leuk vinden - en dat vliegtuig (aan de andere zijde in Air France kleuren geschilderd werd) kan men op verschillende manieren combineren met trams. Hieronder de 716, bij de inrij van het eindpuntcomplex.



De compositiemogelijkheden zijn daar oneindig: het vliegtuig met de tram ernaast...



... of eronder, al is dat puur gezichtsbedrog: de tram rijdt helemaal niet onder dat vliegtuig door!



Lijn T7 verbindt dus dat eindpunt Athis-Mons met het eindpunt van metrolijn 7 in Villejuif. Dit gebeurt helemaal niet langs de kortste of zelfs meest logische route en zelfs niet vanuit het vliegveld van Orly. Lijn T7 is een van de meest kronkelige tramlijnen die ik ooit bereden heb op vlakke grond. De lijn bedient de ganse industriezone in de omgeving van het vliegveld van Orly, doch zeer zeker niet in rechte vorm. Het zal dan ook niemand verbazen dat de tram op werkdagen frequent bediend wordt en ook goed benut wordt, doch op zondag - dag van aankomst - de trams daar ronduit leeg rijden en er slechts een 20' dienst aangeboden wordt. Die omgeving is daar dan ook doods. Op maandag was het beter en kon ik onderstaande tram in Rungis fotograferen in de Avenue Charles Lindbergh. Op de achtergrond is de toegang tot de lokale groothandelsmarkt.



Een ander zicht op diezelfde straat, met deze keer de 703:



De 711 heb ik in de Rue Travesière in Rungis op foto gezet:



Nogmaals de Rue Travesière, met de 718 aan de halte:



Bochten en moderne gebouwen: dat is het kenmerk van lijn T7 in Rungis, deze keer in de Rue des Solets met de 713.



Een (tijdelijke) groene zone dient als buffergebied naar de meer bewoonde wereld: daar is voorlopig nog niets en de dichtsbijzijnde straat noemt Rue Hélène Boucher, nog steeds in Rungis met de wegrijdende 703.



Dan komt de lijn in Chevilly toe langs de lange Avenue de Stalingrad: dit is de rechtstreekse en snelle weg naar Orly. Het is een typische Franse uitvalsweg, met grote winkelketens en ook alle grote hotelketens, waardoor die wel een leuke tramverbinding naar Orly kunnen aanbieden. Het is dan ook langs deze route dat ik een hotel gekozen had: in mijn geval was dit bijzonder strategisch.
De straat noemt Avenue de Stalingrad en de tram is de 709.



Veel fotomotieven vindt men er niet; in een parkeergarage aan het eindpunt in Villejuif vond ik wel een fotstandpunt dat een overzichtsbeeld opleverde, met de aankomende 706, die de Avenue de Stalingrad verlaat en de Boulevard Maxime Gorki oprijdt:



Het kopspoor aan het eindpunt Villejuif is relatief leuk; links staat de reservetram (708) en rechts de 710 waar de tekst op de display reeds aangepast werd voor het vertrek. Het eindpunt noemt "Villejuif Aragon" en ligt in de Boulevard Maxime Gorki.



focus1965
 
#774 ·
Paris, lijn T5 (24/03/2014)

In Parijs gaat het hard: naast lijn T7, werd ook lijn T5 in dienst gesteld, al is dit maar - in mijn ogen - maar een mislukte tram: er is slechts één spoor en de spoorbreedte is dan ook 0 mm...
Over de Translohr ben ik nooit enthousiast geweest: dit heb ik al in eerdere bijdragen geschreven en na enkele ritten kan ik mijn eerdere ervaringen slechts bevestigen: de rijeigenschappen zijn slecht en het comfort extreem matig. Het is dit soort projecten waarbij ingenieurs zichzelf feliciteren dat het werkt en waar de Franse overheid de fabriek letterlijk van de ondergang gered heeft door onder andere deze lijn aan te leggen (bij gebrek aan orders in andere steden), doch ook om af te zien van allerlei vergoedingen waar ze recht op hadden...

Deze nieuwe lijn ligt heel ver van het centrum - gelukkig maar - en verbindt St. Denis met Sarcelles: deze plek is nog slechts met de RER bereikbaar. Het is dan ook in Sarcelles dat ik mijn eerste foto's genomen heb: de RER zit in een sleuf en het eindpunt van lijn T5 is op een brug erboven: die brug noemt "Pont Maurice Thorez" en het voertuig is de 505.



Als ik me omdraaide, kon ik een opname maken op het kopeindpunt zelf: links de wachtwagen 511, rechts dezelfde 505 als heirboven. De straat heet - weinig origineel - Avenue du Général de Gaulle.



Sarcelles is een slaapstad en dat betekent veel hoogbouw en ook voldoende potentiële reizigers. Hieronder de 504 in de Boulevard Edouard Branly.



Na het verlaten van Sarcelles, komt de lijn op een drukke uitvalsweg terecht, waar bitter weinig te zien is: wat autohandelaars en uiteraard de gekende winkel- en horecaketens. De 511 spotte ik in de Boulevard Jean Mermoz en dit is deze keer in Pierrefitte-sur-Seine.



Het centrum van Pierrefit-sur-Seine wordt door diezelfde straat ook doorkruist en dus ook die lijn. Voor de post, spotte ik de 509 in dezelfde straat als hierboven.



Verderop is er ook nog het "hotel de ville", nog steeds in Pierrefit-sur-Seine en ook nog steeds langs de Boulevard Jean Mormez: dat combineerde ik met de 507.



Verderop - richting St. Denis - is er wat lage bebouwing en op het moment dat ik fotografeerde ook een wolk voor de zon. Met gewone trams, zou ik zeker gewacht hebben tot de zon terug kwam, hier had ik echt geen zin om nog langer daar te blijven... De plaats heet nog steeds Pierrefitte-sur-Seine, de straat heet hier Avenue Elisée Reclus en het voertuig is de 514.



Tot slot is er St. Denis: een weinig aangename plek en waar bovendien extra voorzichtigheid geboden is. De Libanese winkel en het grauw gebouw past perfect in de omgeving en hoewel ik mijn toestel slechts op het laatste moment bovenhaalde, werd er mij - op een weinig vriendelijke manier - gesuggereerd dat ik daar beter kon weggaan: hij kreeg zijn zin, doch zijn aanbeveling had ik echt niet nodig. De straat is de Rue Gabriel Péri, het voertuig de 506.



Het eindpunt bevindt zich maar een (paar) 100 meter verder en is aan de Place du 8 mai 1945. Het volgend voertuig was de 502, dat zeer voorzichtig over de overloopwissel reed.



Het kopeindpunt telt 2 sporen; hieronder de 509:



De 506, die ik eerder voor die Libanese winkel fotografeerde, stond nog op het eindpunt toen ik daar te voet toekwam: zonder zon is het mogelijk om een lijn T5 met een doorgaande tram van lijn T1 te combineren.



Als laatste foto, toch een echte tram, maar dan natuurlijk op lijn T1. Het werd de 107 in de Rue Auguste Delaune. Daar rijdt de tram al enige jaren.



Voorlopig sta ik weer bij wat Parijs betreft. Wie een en ander aandachtig heeft gevolgd, zal vastellen dat lijn T6 ontbreekt: ook dit wordt een Translohr dat met vertraging in dienst zal gesteld worden, doch men is met de aanleg bezig. Hetzelfde geldt voor lijn T8: dit wordt een "normale" tram en de aanleg ervan heb ik in St. Denis gezien: St. Denis wordt dus een echt tramknooppunt, al is "tram" in Parijs wel een heel rekbaar begrip geworden...

focus1965
 
#776 ·
St. Petersburg (Rusland) 28 --> 30 maart 2014

^^^^

@ Slagathor: héél hartelijk bedankt voor het posten van dit artikel: het is naar mijn weten de eerste keer dat zoiets het nationaal nieuws haalt, al is dit volgens mij enkel en alleen maar te danken aan het feit dat betrokkene een burgemeester in het Verenigd Koninkrijk is.
Alleszins is dit een heel herkenbaar iets voor mij: een politiecommissariaat en 5 uur: ik heb exact hetzelfde meegemaakt in Pyatigorsk bij mijn eerste bezoek aldaar. Niet voor niets had ik daar bij mijn 2de bezoek een officiële toestemming ontvangen om 'trams in hun omgeving' te mogen fotograferen! Trams mag men in in Rusland fotograferen, voor zover er geen 'strategische zaken' mee gecombineerd worden. Dit is heel subtiel: in een groot appartementsgebouw kan ook een politieman wonen en dat wordt dat anoniem gebouw plots wel heel strategisch! Samara, waar de feiten zich afgespeeld hebben, staat vrij hoog op mijn to-do lijst: dit is een groot trambedrijf, waar verschillende tramtypes te vinden zijn. Ik zorg voor (persoonlijke) afwisseling om te vermijden dat ik plots enkel naar afgelegen industriesteden zou 'moeten' reizen aangezien ik alle grote steden al bezocht heb... Doch de kans bestaat dat Samara dit najaar aan bod komt, al kan het ook bv. Novosibirsk zijn: ook deze stad staat bij mij hoog in de lijst. Wat het de volgende keer zal worden, zal ik pas in het najaar beslissen: dit hangt van heel veel factoren af: tijd, exacte periode (korte dagen en zuidelijk heb ik meer daglicht), vlieguren en -prijzen, andere verbindingen, hotels... maar niet zulke berichten: ik weet dat dit kan gebeuren en ben deze reis ook nog eens opgepakt geweest: dat verhaal volgt wel als die stad aan bod zal komen.

Het is niet in St. Petersburg geweest: daar is zelfs het omgekeerde gebeurd!
Mijn laatste bezoek was 6 maand geleden, doch andermaal was er (weer) heel veel gebeurd op die 6 maanden en zelfs in die mate dat het een zeer lange bijdrage zal worden. Ik zal wel 2 foto's hier herposten die ik hier al eerder heb geplaatst.
Het bijzondere is dat ik deze keer wel in een stelplaats ben binnen geraakt. Maar voor dat verhaal aan bod komt, eerst de foto van museumtram 3691 die ik het trammuseum op 02/11/2013 aldaar gefotografeerd heb.



Dit brengt me meteen naar de eerste grote nieuwigheid:

Een 'nieuwe' livrei

De wit-rode kleuren werd pas rond 2002-2003 algemeen ingevoerd; voorheen had elke stelplaats een eigen kleurstelling. Nu heeft men min of meer de kleurstelling van 1947 (!) opgevist en als ze ini de stelplaats nog tijd en zin hebben, dan worden ook meteen de historische getallen zoals weleer op de trams aangebracht. Een voorbeeld hiervan is de 3463 op lijn 21 in de ulitsa Savushkina.



Hetzelfde gebeurde met de 3081, hier op lijn 38 in de Tikhoretskiy prospekt. Ook het (historisch) wapenschild werd op deze en vorige tram aangebracht.



Ik had geen tijd om het ganse net en de gebieden van de andere stelplaatsen te bezoeken, doch de nieuwe kleuren vindt men in elke uithoek van de stad.
Het gebied van stelplaats 5 heb ik ook bezocht en daar kwam ik o.a. de 5067 op lijn 48 tegen: daar werd de tram gewoon herschilderd, zonder bijkomende versieringen. De foto heb ik in de Torzhkovskya ulitsa gemaakt.



Ook de 5105, hier als inrij op lijn 9, draagt al de nieuwe kleuren, al is dit op verschillende dagen, met verschillende potten verf en vermoedelijk ook door verschillende personen gebeurd. De plek is de Serdobolskaya ulitsa, op de hoek van stelplaats 5.



Naast de LVS86, zijn er ook trams van andere types die deze nieuwe kleuren dragen en ook de 5082, een LVS97, kreeg het nieuwe jasje. Ik maakte deze foto aan het eindpunt van lijn 18 Staraya Derevnya. Er is een tweede eindpunt met exact dezelfde naam, doch daar moet men een eindje voor lopen: een spoorlijn en o.a. het gebouw dat men hier op de achtergrond ziet, zit tussen de beide eindpunten.



'Nieuwe' trams

De aanhalingstekens wijzen op het feit dat het om een heropbouw gaat, waar men als basis een vierasser uit +/- 1983 gebruikt. De eerste - de 7577 - had ik op 29/03/2013 gefotografeerd en later hier belicht. De foto post ik opnieuw:



Deze 7577 is ondertussen betrokken geraakt in een ongeval met een BMW X5: ik heb geen idee hoe die (tram uiteraard!) er uit ziet. Feit is dat die nu (16/05/2014) buiten dienst staat.
Wel zijn er op 6 maand tijd 3 bijkomende trams bijgekomen en vrij recent (na mijn bezoek) nog een 4e. Hoeveel er gaan komen, weet niemand en evenmin of ze er ooit allemaal hetzelfde zullen uitzien...
Het front van de 7577 lachtte me toe, met de 5409 is dit niet meer gelukt. Toch ben ik zeer tevreden dat ik deze 5409 gevonden heb: er was mij toegefluisterd dat ik de meeste kans maakte om die nieuwe trams op lijn 40 te treffen, doch dit is de langste lijn van het net: er zijn tal van leuke fotolocaties, doch de frequentie is barslecht (20 - 30' met uitschieters van 90' en meer) en de omlooptijd zit rond 2u30 - 3u! Het was net niet op lijn 40 dat ik mijn (sowieso beperkte) fototijd wou steken... doch klagen moest ik niet doen: de 5409 was de eerste tram die afkwam toen ik aan de halte in de Kronverskiy prospekt stond!



Uiteraard ben ik met deze tram meegereden: alzo kon ik meteen uit de tram zien welke wagens we kruisten en aan het eindpunt zou ik voldoende andere fotomogelijkheden hebben. De rit duurde langer dan een uur vooraleer het eindpunt Tikhoretskiy prospekt bereikt werd en daar stond de tram aardig in de zon, met ernaast de 0442 op lijn 57.



Bleef er nog de uitrij aldaar, waar ik opnieuw de deurenkant op foto kon zetten. Ik heb daar enkele opnames gemaakt, o.a. met de Lada van de chef van het eindpunt: hij zal wellicht de enige zijn die daar zijn vehikel mag parkeren.



Ik ben even aan het eindpunt blijven staan, doch de 2 andere trams - 3671 en 5679 - reden die dag niet. Ik ben dan maar op onderzoek geweest: in stelplaats 3 (waar de 3671 thuis hoort) stond die zeker niet op de koer geparkeerd en 's avonds achterhaalde ik dat de tram 'avaria' had. Bleef de 5679 over en een rondje stelplaats 5 leverde niets op: ook daar moest de tram binnen staan. Ik had echter totaal geen tijd meer om dieper op onderzoek te gaan en stelde dit uit tot de dag erna: een zondag. Ik paste dezelfde tactiek als de dag ervoor toe, al ben ik onderweg uitgestapt aan stelplaats 3 (geen resultaat) en stelplaats 5. De zeer miserabele zondagochtendfrequentie liet dit wel toe: ik had alle tijd om op onderzoek te gaan en dan nog de volgende tram te halen... Aan stelplaats 5 had ik wel prijs: de 5679 stond buiten en met telelens kon ik van op straat de foto maken. Ernaast stond de 5038, klaar voor uitrij.



Bij het maken van de foto's, vroeg ik me af hoe ik nog betere kon maken - al was de vorige natuurlijk wel goed. Een bewaker, die in de stelplaats wat stond te ijsberen, deed teken naar mij dat wat ik deed verboden was, maar dit gebeurde op een vriendelijke manier. Ik stond bovendien op de openbare weg... De man kwam naar mij toe, deed een uitleg tegen mij, waarop ik hem in het (gebrekkig en gebroken) Russisch vroeg dat hij trager zou spreken, want ik begreep er weinig van. Tot mijn verbazing sprak die man Engels en ging het gesprek veel vlotter: hij was vroeger zeeman geweest ter lange omvaart en was onder andere in Antwerpen en Gent geweest! Zijn laatste actieve jaren wou die op vaste grond doorbrengen, dichter bij zijn familie. Zijn verhalen waren leuk, doch toen ik hem vroeg of ik de tram van dichterbij mocht zien (ik ken de Russische gevoeligheden) diende hij toestemming aan de portier te vragen. Toen hij terugkwam, was het antwoord "ja, maar je mag niet fotograferen.". "Geen probleem" antwoordde ik, "maak jij dan maar de foto's." Alzo had bijna iedereen zijn zin en heb ik mij gewillig laten fotograferen voor deze nieuwe tram. Bij het zien van het resultaat, heb ik de man gefeliciteerd met zijn fotografiekunst, doch heb er ook aan toegevoegd dat ik graag ook de volledige tram wou hebben, waarna ik de tram gefotografeerd heb zoals ik het wou:



De dag ervoor had ik veel geluk gehad dat ik de 5409 op lijn gezien had, want die zondag was de 5409 in de stelplaats zelf en dit naast de verongelukte 5055. Ook dit is een typisch, droevig Russisch verhaal, waar een bus frontaal op deze tram is ingereden als gevolg van een overlopende voetganger. Het verhaal kan men hier lezen en met (bv.) Google vertalen. Uiteraard gaan er verhalen de ronde dat die betrokken man stomdronken was: ik was er niet bij, doch het staat wel vast dat de trammaatschappij nooit enige vergoeding zal zien.



In stelplaats 5 was er nog véél meer te zien en dit brengt me meteen naar het volgend hoofdstuk:

Werktrams

In de loop der jaren heb ik zowat alles al op straat gezien en zelfs kunnen fotograferen, behalve de meeste sneeuwvegers, om de eenvoudige reden dat ik daar nooit ben als er veel sneeuw ligt. Een aantal van deze vehicels heb ik wel al eerder kunnen fotograferen (zelfs tijdens de zomer op straat!), doch deze S-12 nog niet. Het voertuig zou uit +/- 1958 dateren.



Stelplaats 5 heeft een aantal trams van de reeks LM68 in tweerichtingsversie: deze dienen als werkwagen en slechts één stad ter wereld heeft deze trams als reguliere reizigerstram in dienst gesteld. Wat men er mee doet, weet ik niet, doch af en toe kom ik ze wel tegen. De trams zijn de 5706 - 5707 en 5704.



In stelplaats 5 zijn er niet minder dan 4 'schooltrams', al zijn dit in de praktijk rijdende klaslokalen voor de opleiding van nieuwe bestuurders. Uiteraard zullen deze trams nooit allemaal tegelijkertijd gebruikt worden en de kans om er een te treffen is ook al niet heel groot, al gebeurt het bij mij af en toe wel. Ik ga er van uit dat ze in de stelplaats 4 instructeurs hebben (lijkt me realistisch voor de grootte van de stelplaats en het aantal trams dat ze beheren) en dat elke instructeur zijn eigen tram ter beschikking heeft. De trams werden wel allemaal herschilderd en zien er ook allemaal als volgt uit:



Doch ook op straat ben ik werkwagens tegengekomen en had ik alle tijd om ze rustig te fotograferen, want ze stonden stil. NiK-3 stond aan de Svetlanovskya ploshchad:



Verderop in de prospekt Ispytateley stond de NiK-6. Nik is de naam van de onderneming die instaat voor de sporenaanleg of -renovatie in St. Petersburg en die deze trams heeft overgekocht van het trambedrijf. De trams worden uiteraard nog wel in een verre uithoek (werkwagenstelplaats) gestald: ook dit heb ik hier ooit gepost.



Allerlei

Er werden ondertussen ook nieuwe Ust-Katav lagevloertrams in eenrichtingsversie aan stelplaats 5 geleverd. Van mijn bezoek in de stelplaats heb ik meteen gebruik gemaakt om deze interessante foto te maken: links staan 2 trams van Wit-Rusland (BKM), rechts 2 KTM31 trams van Ust-Katav. Iedereen mag voor zichzelf nu naar de spreekwoordelijke 7 verschillen zoeken... De trams zijn 5212 - 5214 - 5215 - 5218.



Slechts één nieuwe tram - de 5219 - reed op lijn en dit was op lijn 19: dit is dan weer de kortste lijn en daar is een tram steeds snel terug. De inzet op lijn 19 op een zondag is ook weer zo iets typisch: lijn 19 is een deeltraject van de langere lijn 48 en de 19 vertrekt meestal een paar minuten (als het al zoveel is) na de 48... en rijdt dus leeg rond. Feit is dat de beide eindpunten best leuk zijn en Lakhtinskiy razliv heb ik hier nooit belicht om de eenvoudige reden dat ik er al in jaren niet meer geweest was. Nu was er een bijzonder wens - de 5219 - en dit eindpunt is de enige plaats in St. Petersburg waar men de tram met de Finse zee kan combineren!



Rond stelplaats 3 lopen, betekent dat ik ook langs de prospekt Mira ben gelopen: dat is een lang dienststuk, dat enkel voor de uitrij gebrukt wordt. De hond keek vrij geïnteresseerd naar de uitrij van lijn 64 en ik fotografeerde die maar...



In St. Petersburg valt heel veel te zien: hieronder een binnenzicht van een deel van de Peter en Paul Kathedraal, dat men op de Peter en Paul vesting kan bezoeken:



De eerste lentezon is voor vele mensen daar een opluchting: tijdens de winter is er amper daglicht (slechts enkele uren per dag), zo goed als nooit zon en het is er minstens vochtig en koud, of heel koud. Het zal niemand verbazen dat heel veel mensen snakken naar die eerste (warmere) zonnestralen en dat snakken gebeurt soms letterlijk: de onderstaande foto heb ik met tele gemaakt op de Peter en Paul vesting.



10 jaar te laat heb ik dit fotostandpunt ontdekt, met de Troitskiy brug, waar ooit trams over reden (zal ik wel hebben) doch waar alle sporen en bovenleidingsmasten nu verdwenen zijn. Dan maar een 'creatieve foto':



focus1965
 
#777 ·
Krasnoyarsk (Rusland): 01/04/2014

Voor ik aan deze bijdrage begin, pik ik nog even in op het artikel dat Slagathor hiervoor postte over de arrestatie van een tramliefhebber in Samara (Rusland).
Ik heb wat research gedaan en een uitgebreidener - doch nog steeds onvolledig - Engelstalig artikel vindt men hier. Het ging hier om een semi-private georganiseerde tour: dit betekent dat er weinig ruchtbaarheid aan wordt gegeven, doch dat iedereen (die uitgenodigd wordt) ook mee mag en dat een officieel (Engels) reisbureau voor de nodige zaken zorgt, zoals hotels, transfers enz. Ik was hier ook voor uitgenodigd en de reis begon op 18/04 en eindigde op 02/05. Dit paste langs geen kanten (meer) in mijn agenda en zou teveel dagen vakantie kosten. Het programma was wel interessant genoeg, want o.a. de fabriekslijn (en fabriek) van Ust-Katav stond op het programma: daar werd de groepsfoto gemaakt die in de krant gepubliceerd werd! Samara werd op 24/04 bezocht: dat is de datum dat die 2 Engelsen opgepakt werden en ook dit stond niet in de krant. Wat er gebeurd is, weet ik (nog) niet, wel dat ik een aantal van de deelnemers (op de foto) (her)ken en dat ik het verhaal wel zal horen, al zal daar m.i. weinig te vertellen zijn: vermoedelijk gaat het om deelnemers die 1. pech hadden dat ze op de verkeerde plek stonden op het verkeerde moment en 2. vermoedelijk ook veel te lang op dezelfde plaats zijn bljven staan, omdat bv. daar heel veel lijnen passeerden en ze het ganse wagenpark wilden fotograferen.

Nu Krasnoyarsk. De ligging: 4200 km ten oosten van Moskou en ook 4 tijdzones verder. Wie met de trein er heen wil, is minstens 4 dagen onderweg en het vliegtuig nemen - naar heel dat gebied, dat groter is dan Europa - betekent bijna altijd onmogelijke vlieguren. In de praktijk vertrekken bijna alle vluchten (uit Moskou) 's avonds en komen na een vlucht van 4 à 5 uur toe, door het tijdsverschil, rond 6u 's morgens aan. Ik tracht dit te vermijden en vond toch een vlucht die rond 10u en in Krasnoyarsk rond 19u00 toekwam: dat verklaart meteen waarom er geen foto's gepost zijn van 31 maart. Die dag was voorbij voor ik het wist...

De stad ligt al in Siberië en bestaat uit 2 delen: het ene deel ligt op de linkeroever van de Jeniseirivier en dat is de eigenlijke stad: 3 hoofdstraten (Lenin - Marx - Vrede) met veel winkels en ook veel eet- en drinktenten: dit is een goede stad, of althans: dat deel toch. Het is ook op de linkeroever dat het treinstation is en dat is zelfs in de stad gelegen. Het vliegveld ligt 30 km verder... Het tweede stadsdeel is op de rechteroever en let wel: de rivier is iets anders dan pakweg de Schelde, die in vergelijking maar een beek is: de Jenisei is daar meer dan 2 km breed en er zitten ook 2 eilanden tussen, waarvan de een gericht is op openluchtsport en de andere op overdekte sporten!

Op de linkeroever vindt men enkel trolleybussen, die men dan weer niet op de rechteroever vindt: daar rijden de trams. Het trambedrijf is o.k.: het doet hetgeen in Rusland verwacht wordt en dat is op zich al iets... De omgeving is afschuwelijk lelijk, zeker in vergelijking met de overkant: daar zitten de woonkazernes en de industrie. Over de brug rijden oneindig veel bussen - en niets anders...

Een gedeeltelijk achterhaald netplan vindt men hieronder:



KrasTETs (rarara: wat valt daar te zien?) is het definitief eindpunt en de oostelijke uitloper van 2 of 3 haltes bestaat niet meer: die is volledig uitgebroken. Exploitatief rijden de lijn 4/7 en 5/6 in een 6/9 vorm: die berijden het hele net en komen terug op hun beginpunt; lijn 2 bedient beide eindpunten op de meest korte manier, doch daar moet men niet op wachten: er rijdt slechts 1 dienstwagen in een 84' frequentie - en natuurlijk zonder gedetailleerde dienstregeling aan de halte.

Ik begin met met dat eindpunt KrasTETs: zo staat het op de trams en de schema's, voluit staat het voor 'Krasnoyarskaya Teploeletrocentral', of vrij vertaald: de elektriciteitscentrale van Krasnoyarsk.
De zon stond daar op het moment van mijn bezoek zeker niet gunstig, doch ik kon het toch niet laten de 169 in de eindlus te fotograferen met die KrasTETs. Overigens vindt men er bijna niets anders dan KTM5 daar.



De fabriek is (zoals dikwijls daar) van het oog onttrokken, temeer het eindpunt ook een markt huisvest en dat levert sfeervolle foto's op. Temidden van de verkeerschaos baant de 187 op lijn 7 zich een weg naar / door de eindlus.



De omgeving van de opstaphalte was kleurrijk: dit is het minste dat men kan stellen. De 222 zat toen op lijn 4:



Ook de uitrij wou ik op foto zetten: het werd de 192 op lijn 4. De man links in beeld liep - zoals ik - warm gekleed rond: dat hoefde helemaal niet: het werd die dag +23°: daar stond ik met mijn winterkleren, hopend op sneeuw, maar zwetend in de zon...



Er was een soort eilandje op dat kruispunt en daar kon ik min of meer veilig staan om aankomende trams te fotograferen: ik had zicht op de prospekt imeni Gazety Krasnoyarskiy Rabochiy: krijg zo'n straatnaam maar op formulieren binnen de vakjes ingevuld... Vertaald: straat van de genaamde Krasnoyarskse Arbeiderskrant. De 211 op lijn 7 vervolledigde het beeld.



Die heel lange straat stelt bijna niets voor en is saai over bijna de ganse lengte: hieronder een foto van de 151 op lijn 4: dit is een standaardzicht op die straat - met die lange naam...



Ongeveer halverwege is er een onderdoorgang onder een druk kruispunt: daar zette ik o.a. de 217 op lijn 7 op foto.



Dan is er het ander eindpunt, dat Poselok Energetikov heet: daar zette ik de 209 op lijn 6 op foto. De deur van de tram bleef open: het was inderdaad warm.



Het traject daarheen is evenmin bijster boeiend, doch biedt wel enkele bruikbare fotomotieven aan, al is hier helemaal geen bos: links ligt de drukke hoofdweg en rechts een rustigere (woon)straat. In Krasnoyarsk zijn er ook 4 trams van het type KTM19: 2 ervan reden effectief en de 005 reed naar de stelplaats op lijn 5 in de ulitsa Volzskaya.



De KTM5 trams zijn ondertussen 25 jaar oud, wat extreem veel is voor dit soort en type trams. Een ervan werd heel futuristisch verbouwd en enkele weken voor mijn bezoek aan de pers gepresenteerd, doch op de dag van mijn bezoek reed die niet. Hetzelfde geldt voor de 007: dit is dan weer een eenling uit St. Petersburg van het type LM2008. Wel reden er enkele KTM5 trams die een nieuwe wagenkast gekregen hebben: die zijn niet meer geribbeld en van vermoedelijk kwalitatiever staal. De 229 is zo'n exemplaar dat ik spotte op lijn 6, eveneens in de ulitsa Volzhskaya.



Woonkazernes komt men meer dan voldoende tegen, zoals in de ulitsa Shchorsa, waar ik de 210 op lijn 7 op foto zette:



Aan het ander eind van deze tak ligt de stelplaats en een naamloze straat, of althans: wat er voor moet doorgaan. Daar kon ik de 231 op lijn 4 in perfecte omstandigheden fotograferen. Ook hier gaat het om een heropgebouwd exemplaar, dat men ook aan de nieuwe deuren kan herkennen.



De zon stond zodanig, dat ik trams uit beide richtingen kon fotograferen: alzo zette ik de 154 op lijn 7 op de foto. Rechts - achter die muur - is de stelplaats.



In de stelplaats, stond alles tegen het licht in opgesteld: dat had ik al gezien door een of andere spleet door de muur. De 2 "dames" die aan de poort de dienst uitmaakten, waren van het soort waar elke vraag stellen gewoon zinloos is. De 194, klaar voor een uitrij op lijn 6, heb ik daar wel (voor de volledigheid) op foto gezet:



Die omgeving is misschien niet mooi of spectaculair, doch liet wel rustig fotograferen toe: ik werd door niets gehinderd en er zijn voldoende trams op de baan om toch niet altijd dezelfde trams te moeten terugzien. De 208 op lijn 5 fotografeerde ik nabij de ulitsa 60 let Oktyabrya.



Is de eigenaar / bedenker van dat gebouw een verwoed schaakspeler misschien? Op het dak staat zelfs een kanon! De 177 reed daar op lijn 5 voorbij; de straat is dezelfde als die hierboven.



De dwarsverbinding nabij de brug naar de andere oever, heet ulitsa Aleksandra Matrosova. Het rond punt, dat op het netplan te zien is, is op de achtergrond. De tram is de 218 op lijn 4.



Op de vorige foto reed de tram in het midden: verderop ligt de lijn aan weerskanten van de weg. Naar Russische normen liep het verkeer nog vrij vlot, al moeten de trams zich toch steeds wringen om tot de andere kant te geraken - en zeker in de tegenovergestelde richting, waar een lange file staat en niemand de tram er tussen wil laten... De 219 is de tram die ik hier op foto zette op lijn 4.



De andere dwarsverbinding is oninteressant: er is geen eigen bedding en de tram rijdt er in het midden van een drukke weg. Blijft er nog het rechthoekje over, waar de tram door verschillende straten rijdt: ook dit is een keermogelijkheid voor vertraagde trams. De 223 reed op lijn 7 toen ik die in de Korotkiy Pereulok op foto zette; de straat op de achtergrond is die met die heel lange naam...



Hieronder de 006 - de andere KTM19 die ik daar heb zien rijden - op lijn 7, komende uit de Moskovskaya ulitsa.



Die ulitsa Moskovskaya is evenmin spectaculair, doch bood goede mogelijkheden om zonnige deurenkanten op foto te zetten: de gerenoveerde 231 op lijn 4 (die ik trouwens hierboven al postte) toont aan wat ik bedoel.



Over de tram kan ik niet veel meer vertellen; onderweg kwam ik op een of ander (aansluiting)spoor door het stadsdeel waar de tram rijdt (en geen reizigerstreinen komen) het volgende tegen:



Ik vermoed dat het om een veiligheidscampagne gaat: "bestuurders, mis de trein!" is de letterlijke vertaling. 100 % zeker ben ik niet en wie het met zekerheid weet, mag me zeker verbeteren!



focus1965
 
#779 ·
Achinsk (Rusland): 02/04/2014

^^^^

Bedankt voor de toelichting!

'Een berenhol': zo omschreef een Russische vriend de stad toen ik hem vertelde dat ik daar heen wou. Hij heeft mij trouwens ook nog (goed) geholpen met het vinden en vooral boeken van een hotel, want online gaat dit niet: het enige bruikbaar hotel in Achinsk aanvaardt enkel maar telefonische boekingen - in het Russisch uiteraard, want een andere taal kennen / spreken / begrijpen ze er niet. Ook mijn agentuur in St. Petersburg - waar ik mijn treintickets bestel - was verbaasd van deze keuze van mij. Achteraf vertelde ze me dat ze nog nooit een ticket naar Achinsk had geboekt!

De bereikbaarheid is al bij al uitstekend, al komt dit gewoon omdat het station langs de Transiberische spoorlijn ligt; de stad is veel ouder dan de spoorlijn en natuurlijk hebben ze geen kronkel in die spoorlijn aangelegd: het station ligt dan ook zo'n 5 km van de tramlijn afgelegen. De stad is trouwens groter dan de tramlijn doet vermoeden: uitbreidingsplannen werden ooit getekend (o.a. richting station, maar ook richting andere woonwijken), doch die zijn nooit uitgevoerd.

Het is een KTM5 bedrijf en de tramlijn is eigendom van 'de' fabriek. Het is bovendien een vrij korte lijn, waar weinig te zien of te beleven valt. Lijn 1 is de hoofdlijn die naar de fabrieksingang gaat, lijn 2 takt een paar haltes voor het eindpunt aan de fabriek af om door de fabrieksterreinen te rijden om enkele andere toegangspoorten te bedienen en lijn 3 is een versterkingslijn, die tussen het 'centrum' en de tramstelplaats - op de grens van de bebouwing - rijdt tussen 9 en 14u. De frequentie tijdens de daluren van lijnen 1 en 3 is aanvaardbaar en behoorlijk, lijn 2 rijdt dan slechts om de 72 minuten. Tijdens de spits rijdt lijn 2 dan wel om de 18 minuten, maar ik was gebonden aan treinuren en een ganse dag doorbrengen in Achinsk... nou ja: de foto's zullen voor zich spreken.

Ik begin met het gemeenschappelijk eindpunt van alle lijnen, op de rand van het centrum: daar spotte ik de 54, vertrekkend op lijn 1. Dat eindpunt noemt 'Kinoteatr Sibir'.



Ik had veel te veel tijd en de lijn is dermate kort, dat ik op elke zinnige plek wel een foto kon maken: het eindpunt ziet men op de achtergrond, de straat noemt hier ulitsa Sverdlova en de tram is de 74 op lijn 1.



De bocht van de vorige foto ziet men hier op de achtergrond: de tram draait dan de ulitsa Kravchenko op. De straat zal enkele keren van uitzicht veranderen, doch niet van naam: ik zal die dus niet meer herhalen. De tram is de 39 op lijn 3: dit is de enige gerenoveerde KTM5 die ik daar gezien heb.



Ook de 2 op lijn 2 zette ik daar op foto. Die wagen zou ik nog dikwijls zien en de bestuurdster zwaaide steeds vriendelijk naar mij toe: dat was een meevaller, want zij verzorgde op haar eentje de dienst op deze lijn!



De lijn draait dan de hoofdstraat op: de 40 op lijn 3 zette ik alzo op de foto. Het haltehokje past perfect in de omgeving en de stad...



Ik heb 2 keer het ganse 'centrum' afgelopen en het is even verschrikkelijk als het er uit ziet. De tramlijn ligt in het midden van de straat en het is lastig om daar te fotograferen: de 72 op lijn 1 toont wat er te zien valt...



Nadien draait de lijn (en straat) en verandert het landschap snel: de bebouwing worden bomen, die zoals gebruikelijk van alles moeten camoufleren - al zijn het doorgaans garageboxen en kleine bedrijfjes. De 74 van lijn 1 rijdt de stelplaats binnen; dit is dus ook het eindpunt van lijn 3.



De 52 stond daar ook klaar voor een uitrij op een lijn 1:



Nadien wordt het landschap kaler: rechts is nog steeds de stelplaats gelegen. De tram is de 49 op lijn 1, komende van de fabriek.



Ook hier was het plots veel te heet voor de tijd van het jaar: wat ijs was, smolt extreem snel doch eens de zon op die natte plekken scheen, verdampte al het vocht. Een modderpoel of een stofnest, of vertaald: opspattend slijk of een stofwolk: dat was de keuze die ik daar kreeg telkens een voertuig passeerde. De 11 op lijn 1 vervolledigde het beeld.



Naarmate de zon draaide, werd de natte kant ook wat droger, al heb ik toch in het slijk moeten staan om deze 76 op lijn 1 te vereeuwigen. De weg is even slecht als die er uit ziet.



De 58 op lijn 1 verklapt dat de stad in 1683 ontstaan is.



Zoals gezegd: ik had tijd teveel. Hieronder de 41 op lijn 1, op weg naar de fabriek.



Dat traject naar de fabriek (lijnen 1 en 2) ziet er ononderbroken zo uit, met af en toe wat variantes zoals in de vorige foto's getoond werden. Het is zeer zeker niet de boeiendste tramstad om te bezoeken. De 54 op lijn 1 kon ik nog net in optimale omstandigheden met die buis combineren, want daar is veel meer (vracht)verkeer dan op deze foto lijkt.



Dan het eindpunt van lijn 1, dat AGK heet: het is een alluminiumfabriek. Het is een vrij grote keerlus, die volledig bereden wordt vooraleer men kan uitstappen: ik had meteen een goed fotostandpunt gezien vanuit mijn positie in de tram. Na het uitstappen ben ik daar heen gewandeld, de foto gemaakt... en werd meteen opgepakt door de organen (security) van de fabriek.
Zij dachten een vette vis en de vangst van hun leven te hebben gevangen, doch toen ik ze mijn foto's toonde was ik zelfs geen garnaal meer...
Lastig voor hen was dat ik totaal geen Russisch sprak of begreep, of althans: dit liet ik uitschijnen. Mijn paspoort? Die mochten ze zien, maar zelf niet vastnemen. Met 3 gsm's hebben ze geprobeerd een foto te maken van het eerste blad, maar ze hadden niet door dat ik de (plastieken) bladzijde ervoor hield (met 1 mm uitsparing en wat bol) zodat hun pogingen telkens mislukten. Verder hadden ze nog een probleem: ze konden geen Engels en mijn naam niet lezen. 1 van die personen had het lumineus idee om mijn registratie van het hotel op te vragen. De registratie gebeurt nu al vele jaren elektronisch: ik kon ze er - echt waar - niet aan helpen, maar ik wou er ook buiten en verleende dus mijn medewerking door de factuur van het hotel te geven: daar stond mijn naam op en dat was een opluchting, want niemand had het idee gehad om naar mijn visum (in mijn paspoort) te vragen: daar hadden ze het ook kunnen lezen. Wat volgt is een oneindige papierwinkel: zij hebben daar geen enkele vorm van elektronika en dus ook geen computer.
Eerst werd een interventieverslag opgemaakt, dan een protocol (soort p.v.) dat ik moest ondertekenen (ik ontcijferde fotograferen en tram en dat was voor mij o.k...), dan een document dat de vorige documenten waren opgemaakt en pas dan werd de chef erbij geroepen: dan waren al een flink half uur verder.
Het verhoor ging er zo niet aan toe: het onderstaande heb ik in het gulag museum in Moskou op foto gezet:



Die chef sprak wat gebroken Engels en zijn taak was de vorige 3 documenten te bekijken, te ondertekenen en iemand opdracht te geven een 4de document (nog steeds handgeschreven uiteraard) op te stellen: dit was het verslag van "einde interventie". Met de chef erbij ging het veel sneller: dat was in geen 2 minuten geklaard. Die chef heeft zich voorgesteld bij mij, doch zijn naam is er langs het een oor ingegaan en even snel terug uit. Hij stelde me slechts één vraag: waarom ik persé een tram 'met die lelijke fabriek' wou fotograferen, terwijl er elders toch mooiere plekken waren? 'Omdat een eindpunt deel uitmaakt van het tramnet en ik dat ook wil fotograferen' was mijn antwoord en daar kon hij natuurlijk niets tegen inbrengen. Hij vertelde me ook dat hij ervoor bij het FSB (ex KGB) had gewerkt en dat hij een uitstekend profiel had voor zijn huidige functie, die hij haatte. Hij miste zijn vroeger leven - als FSB'er of KGB'er - dat veel boeiender was als hetgeen hij nu deed...
Niemand heeft zelfs allusie gemaakt dat ik mijn foto aan dat eindpunt moest wissen. Het is natuurlijk de enige foto die ik daar heb, doch meer valt er dus niet te zien! De tram is de 49, op het eindpunt van lijn 1 dat AGK heet.



Die man vertelde me ook dat hij blij was nog eens Engels te kunnen spreken, want het was van zijn FSB/KGB tijd geleden dat hij dit nog had kunnen doen. Hij stelde me voor om mij (met de auto) tot mijn hotel te brengen: daar moest ik niet zijn. Zijn volgend idee was om mij naar de stad te voeren, waarop ik hem antwoordde dat dit dan wel aan de tramlijn moest zijn. Zijn volgend idee was om samen te gaan lunchen! Welke ideeën die man nog allemaal uit zijn hoed zou toveren, zal niemand weten, want toen ik de splitsing van lijn 1/2 zag, vertelde ik hem dat het welletjes was en dat ik liever met de tram verder zou rijden. De man was duidelijk teleurgesteld, doch zette me keurig aan de halte af. De eerste tram die ik zag, kwam uit de stad en was de 2 op lijn 2: de bestuurdster zwaaide (alweer) vriendelijk naar mij en toen kreeg ik een lumineus idee: meerijden natuurlijk!



Dat traject van lijn 2 (dat is die lijn met die 72' dienst) is veel fotogenieker. Ik moest alleen een plek vinden waar ik niet zou opvallen, waar de zon goed stond en waar ik nog met de tram terug kon. Onderweg - naar het fabriekseindpunt - zag ik de gedroomde plek: daar was een halte (waar ik uitgestapt ben) en de opstaphalte was voorzien van een enorm haltehok: daar kon ik perfect achter staan, zonder dat iemand mij kon zien. De halte bedient een toegangspoort, die op de onderstaande foto virtueel rechts is; ik stond links acher een hok en daar kon men mij nooit zien. Toch dreigde het ook hier weer mis te lopen: bij het uitstappen werd ik meteen aangesproken door 2 medepassagiers, die daar ook uitgestapt waren... en mij de weg vroegen, naar, ik denk poort xyz: de juiste plek had ik niet begrepen en het antwoord "ik weet het niet" zorgde ervoor dat ik meteen de vraag kreeg "wat doe je hier": verkeerd gereden was mijn antwoord, ik wees naar de wachters in de poort en brabbelde dat die hen wel kon voorthelpen: zij naar de poort, ik achter het hok en na +/- 10 minuten kwam de 2 terug: de dame is effectief aan de halte gestopt om mij op te pikken. Zij was niet het type om de politie te bellen.



Later ben ik naar het hotel teruggekeerd, om mijn valies op te halen: daar kreeg ik een uitbrander: zij waren door de fabriek gecontacteerd en ze hadden haar verteld dat ik geen registratieformulier kon voorleggen: die dame van het hotel heeft nog ergens een oud document gevonden die ze volledig heeft ingevuld en van de nodige stempels voorzien. Lastiger is dat ze aanvankelijk mijn valies niet wou geven, tot ik haar - in het Russich - zou uitleggen wat ik in Achinsk, de fabriek en haar hotel was komen doen. Ik heb haar duidelijk gemaakt dat ik haar vragen niet begreep en dat het nu genoeg was: ik wou mijn valies terug EN dat ze tevens een taxi zou bellen: tot mijn verwondering moet mijn uitval hebben geholpen: ik kreeg mijn valies (weliswaar bijna naar mijn hoofd gesmeten) en de taxi was daar geen 10 minuten later...
Aan het treinstation heb ik - eindelijk - van een lekkere, welverdiende pint kunnen genieten: ik was daar veel te vroeg, zag het personeel van de keuken verse voeding inladen: ik wist waar ik mijn nacht ging doorbrengen en eveneens dat ik geen eten uit Moskou, waar die trein 4 of 5 dagen eerder was vertrokken, op mijn bord ging krijgen. Mijn doel was bereikt, al heb ik natuurlijk het eindpunt van lijn 2 niet gezien: er zal een betere reden moeten zijn om een vervolgbezoek daarheen te organiseren...

focus1965
 
#780 ·
Wat een tristesse. Anderzijds zien dat soort plaatsen er altijd extra treurig uit door het klimaat. Je kan moeilijk parkjes en mooi asfalt aanleggen als dat in de winter onder een halve meter sneeuw zit. Daardoor bestaat het openbaar domein alleen maar uit slecht asfalt (winterschade in de overtreffende trap) met wat opschietend gras. Dat is in Canada ook zo.

Dat verhaal van het oppaken, dat is nu echt Rusland hoe ik het me voorstel. Dat het daar blijkbaar nog steeds volloopt met ex-KGB-leden versterkt dat beeld alleen nog maar. Het blijft toch vreemd dat trams als een soort staatsgeheim beschouwd worden.

Ik vraag me wel af of het met dat soort steden nog goedkomt. Iedereen die een beetje wat wil bereiken met zijn leven trekt toch weg naar Moskou of Sint-Petersburg zou je denken?
 
#781 ·
Cheremushki (Rusland): 03/04/2014



Wat dat laatste betreft, dacht ik er ook zo over, doch wij hebben het compleet mis: dit heb ik gedetailleerd in Ust-Ilimsk achterhaald: dat is ook zo'n stadje, midden in Siberië, waar een afgelegen houtzagerij de belangrijkste werkgever is, naast natuurlijk de obligate elektriciteitscentrale. Daar zakt de temperatuur in de winter tot -58° en de trams zijn er zelfs niet verwarmd! Ik heb daar een interessant gesprek gevoerd, met exact dezelfde opmerking als jij. Wat bleek? Die fabrieken betalen niet alleen beter (minstens 20 % meer dan voor gelijkaardig werk elders), geven niet alleen meer vakantie (50 tot 100 % meer) doch zorgen ook voor grotere appartementen: in de praktijk hebben ze in Rusland, naargelang de gezinssamenstelling, appartementen met 1, 2 of 3 kamers en in zulke afgelegen gebieden zorgt de fabriek ervoor dat de werknemers een appartement met 1 kamer extra toegewezen krijgen, bovenop hetgeen ze normaal recht op hadden. Daarbij komt ook nog dat het leven in provinciale steden veel goedkoper is dan in Moskou of St. Petersburg: een tramrit in beide steden kost gewoon dubbel zoveel als elders in Rusland. Verbazend genoeg zijn de mensen dus best tevreden in die steden en zijn er Moskovieten die in dergelijke stad werk zoeken. Die KGB'er is daar trouwens een voorbeeld van.

Dan het middelste punt: de KGB. De huidige, vorige en volgende president/eerste minister heeft daar zijn carrière begonnen: iedereen die daar nu werkt, wil zo goed mogelijk scoren, want het is bewezen: men kan president worden! De tram is geen staatsgeheim en mag zelfs wettelijk - voor zover er geen strategische bouwsels in de omgeving staan - gefotografeerd worden. Wat wel typerend is, is dat men een hekel heeft aan iemand die anders denkt of zich anders gedraagt: denk maar bv. aan holibybewegingen of eenders welk protest, cfr. Greenpeace. Alle neuzen in dezelfde richting, niet protesteren, niet nadenken: dat was het communisme van vroeger en wordt nog steeds veel te dikwijls toegepast: dat ondervind ik zowat bij elk trambedrijf.

Over het eerste - wegen / sneeuw / perken - heb ik een andere opinie. Peterhof - een soort Versailles in St. Petersburg - heb ik een jaar of 10 geleden bezocht, maar ook de gewone parken in SPB zijn goed verzorgd.
Ook in Helsinki weet men heus wel raad met de kou en de sneeuw: het trambedrijf kent aldaar bij strenge winters een gemiddeld van 1 ontsporing per dag, doch er zijn verschillende noodplannen om de dienst altijd zo snel mogelijk te herstellen en de tram terug op de sporen te krijgen. Een Engelsman kon een en ander perfect verwoorden: 'The surface is always clean, but in a poor condition and by us you will find waste on a perfect surface'. Dit waren ongeveer zijn bewoordingen, maar wel de juiste analyse: je ziet een oneindig aantal mensen met een bezem het stof verplaatsen en zelfs recent bij een of ander bezet stadhuis in de Oekraïne zag ik daar een dame met een bezem - tussen de banden en molotovcocktails - het stof verplaatsen.

Dit terloops. Nu Cheremushki: het verschil met Achisk kan niet groter zijn: dit zal uit de foto's blijken. Enkel tramliefhebbers hebben ooit van de plek gehoord, want zelfs in Rusland zal niemand daar ooit van hebben gehoord: het dorpje telt geen 8000 inwoners; het volgend dorpje ligt 10 km verder of zo, doch het is een 'stadstram': die komt niet buiten Cheremushki, dat ook als virtueel einde van de wereld kan omschreven worden: verder geraakt men niet en eens men daar is, kan men enkel terug: men kan niet rechtdoor, naar links of naar rechts, doch enkel terug! Op elk vlak is het trambedrijf een buitenbeentje: het materieel (6 trams) bestaat uit tweerichtingstrams van het type LM68M uit St. Petersburg: elders bestaan ze enkel als werkwagen, doch hier worden ze in de reizigersdienst ingezet; tweerichtingswagens en kopeindpunten waren en zijn een zeldzaamheid in de ex U.S.S.R. Verder is dit het enige trambedrijf dat ik ken waar het vervoer gratis is voor iedereen en landschappelijk is dit ook een bijzonder fraaie lijn: dat zal uit de foto's blijken. De lijn wordt enkel van maandag tot en met vrijdag geëxploiteerd en dit in een starre uurdienst. De rit duurt geen kwartier en de lijn is dus maar een paar kilometer lang: ik heb ze ook - zwetend - afgelopen: ook hier was het véél te warm voor de tijd van het jaar: +24°...

Straatnamen zijn er niet en de basisdienst werd door de 6 uitgevoerd: de eerste foto is aan het meest verafgelegen eindpunt gemaakt en dat noemt Vtorya Terrassa.



's Middags wordt de rit van 12u00 ontdubbeld: de ontdubbelingstram was de 5 en de zon zodanig gedraaid, dat ik ook een foto kon maken vanuit een ander fotostandpunt.



Landschappelijk is dit een fantastische lijn, al had ik sneeuw verwacht / gehoopt: dit had dan perfect geweest.



Ik heb hard moeten zoeken om nog sneeuw te vinden, doch er was nog 1 witte bergtop: die ziet men hier op de achtergrond. Aangezien het tweerichtingstrams zijn, heb ik de volgende foto tesamen gemaakt met de vorige: dit spaarde minstens een half uur wachten uit, al is er op onderstaande foto dan geen bestuurder aanwezig.



Zeker op de vorige foto, maar ook op de eerste foto, zal het opvallen dat er 'iets' is: de tramlijn ligt inderdaad op een voormalige spoorwegbedding. Waar die spoorlijn voor diende, zal ook later duidelijk worden en ook waarvoor de tramlijn - theoretisch - dient en vooral wie bediend wordt. Er zijn ook haltes onderweg, en amper of niet zichtbaar op de foto's: ook bebouwing en een school. Ik heb daar rond gelopen tussen 9u30 en 13u00.



Eén gebouw heb ik toch mee op de foto kunnen combineren met een tram:



In het gebouw van de vorige foto woont niemand: dit is een administratief gebouw en dat midden in een vrij groot complex staat, waar allerlei zaken (motoren, turbines e.d.) worden onderhouden... en ook de tram. De volgende foto heb ik op dezelfe plek als hierboven gemaakt en dit na een halve draai:



"Mijn" afstaphalte bevond zich in die omgeving: verder mocht ik niet meerijden. Zo erg vond ik het niet: de plek was leuk genoeg en het eindpunt kon ik ook zien.



De vertrekken van 12u00 en 13u00 worden telkens met 2 trams gereden: om 12u00 (of eerder 12u10) was dit noodzakelijk, een uur later niet meer: de ontdubbelingsrit (met motorwagen 5) rijdt hier voor de reguliere (6): de lijn is enkelsporig en er zijn geen uitwijkmogelijkheden.



De bestaansreden van de lijn ziet men hier op de achtergrond: die stuwdam op de achtergrond. Bij de bouw ervan werd een bestaande spoorlijn tijdelijk verlengd en jaren later bedacht iemand om op de oude talud een tramdienst te organiseren, ten behoeve van de werknemers van de fabriek, maar ook voor toeristen (er is een toeristische dienst daar: men kan ook wandelen en mountainbiken) en de lokale bevolking: als het uitkomt, dan is de tram een goedkoper (wegens gratis) alternatief voor de bus, die uiteraard veel verder rijdt. Dit kan: op een bepaald ogenblik kwam ik een groepje van +/- 10 scholieren tegen: die kwamen van de school en gingen naar huis.



Het eindpunt is niet publiekelijk toegankelijk: daar kon ik nog redelijk mee inkomen. Ik heb toch getracht een teleopname te maken van de 6 die op het kopspoor / eindpunt staat:



Op de volgende foto - op hetzelfde moment gemaakt als de vorige - staat de tram er ook wel degelijk op!



Hoe geraakt men er?

Hier hangt natuurlijk een - ditmaal leuk - verhaal aan vast.
Het dichtsbijzijnde station en vliegveld ligt in Abakan, doch hier zijn de aankomsturen altijd 's morgens vroeg: dat geldt zowel voor de treinen als vliegtuigen (uit Moskou): de enige dagelijkse trein, die uit Moskou en Achinsk (zelfde trein) vertrekt, komt daar om 06u00 toe. Met vliegtuigen is het niet anders.
Ik was met de trein aangekomen - wassen e.d. doe ik na aankomst in de stationswc's, wat beter is dan in dat smerig ho(e)kje in treinen - en dan moet men het busstation opzoeken: dit is 15' wandelen, doch men moet wel op voorhand opzoeken waar dit gelegen is: dat had ik dus gedaan en dan was het natuurlijk gemakkelijk.
In dat busstation moet men een ticket kopen voor Sanyogarsk: dat stadje ligt +/- 85 km verder, doch de minibus was best comfortabel, de weg meer dan redelijk of zelfs uitstekend en de rit duurde iets meer dan een uur: er zijn geen haltes onderweg, geen files, geen verkeerslichten en het is toch geen autoweg. De lijn rijdt zeker 2 tot 3x/uur: dit kan niet beter. De spoorlijn, die in Abakan voor reizigersverkeer eindigt, wordt nog tot in Sanyogarsk voor goederenverkeer gebruikt: ook daar is zo'n imense fabriek. Bijzonder is dat de fabriek eigen reizigerstreinen aanlegt tussen een eigen stadsstation en de fabriek.
De busrit eindigt in Sanyogarsk en dan moet men nog enkel overstappen op een bus naar Cheremushki: dat lijkt een fluitje van een cent te zijn, doch toen ik aan het loket - met kogelwerend glas - een ticket vroeg, kreeg ik een waterval aan woorden, waar ik niets van begreep en de vingerwijzing naar een deur, die ik opendeed... en waar ik meteen op straat belandde... en opgevangen werd door - jawel - vriendelijke taxichauffeurs: die brachten me te voet naar de bushalte, die gewoon op straat is! Met stadsbus 2 diende ik de afstand van Sanyogarsk tot Cheremushki te overbruggen: dit is ongeveer 30 km, doch deze lijn kent veel haltes en ik was in volle ochtendspits daar beland: de bus was meer dan behoorlijk vol en ik had zelfs geen zitplaats meer: zo erg vond ik het niet, want ik was meer dan tevreden dat ik die bus had gevonden en dit werd mijn goedkoopste busrit ooit: 13 Roebels of ongeveer 33 cent: ik vond niet dat ik moest klagen. Het zicht werd ook fenomenaal: alleen maar bergen en een rivier. Het was dan dat ik mijn plannetje bovenhaalde, om een aanknopingspunt te vinden. De rivier was aan de juiste kant, de weg ook en ik moest alleen maar uitkijken naar bovenleidingsmasten. Net op het moment dat ik op mijn kaartje keek, werd ik in het Russisch aangesproken: of ik geholpen diende te worden.
Om een verhaal kort te maken: zij sprak geen woord Engels en mijn Russisch is relatief beperkt, doch we konden toch een zinnig gesprek voeren, gewoon omdat ze trager sprak en articuleerde: dit hielp wel. Ze viel van de een verbazing in de andere toen ze mijn verhalen hoorde: een Belg die speciaal naar daar kwam voor de tram? En waar was ik in Rusland al overal geweest?
Doorgaans draaien dat gesprekken na 5 minuten uit op de volgende vragen: in wat voor soort huis woon je, welke auto heb je en als het nog even kan: hoeveel verdien je. Hier niet en onderweg in Mayna - zo'n onooglijk dorpje - vertelde ze me dat ze daar woonde: of ze haar huis getoond heeft, weet ik niet, wel dat ik haar vroeg waarom ze niet uitstapte: ze wou me tot de tram begeleiden, al wist ze ook niet exact waar dat eindpunt lag. De chauffeur en de ontvanger werden van haar vondst - ik - ingelicht: de chauffeur zwaaide vriendelijk, brabbelde iets onverstaanbaar voor mij en de ontvangster vond dit ook een ongelooflijk verhaal: ik zal de eerste buitenlander zijn die ze in haar leven had ontmoet!
Op een bepaald ogenblik stopt de bus en krijgen wij de uitleg dat we hier moeten uitstappen: ik verwachtte helemaal niet om daar een tram te vinden - eerder om een steen door mijn kop te krijgen, al had die vrouw daar totaal niet de figuur voor. Mits wat traplopen naar beneden, kwamen we effectief aan het trameindpunt aan. Toegegeven: daar was ik inderdaad voorbijgereden, doch uiteraard zou ik later wel de bovenleidingsmasten gezien hebben. Daar beneden stond geen tram en ze stelde zich openlijk de vraag wanneer de tram zou komen: ik toverde uit mijn fototas de dienstregeling boven: die vond dat uiteraard onvoorstelbaar. Boven was iemand in een garagebox aan zijn auto aan het sleutelen: ze vroeg aan de man of mijn dienstregeling - uit 2012 - nog klopte: dat bleek zo te zijn.
De tram bood zich op het voorzien uur aan en ik kon het niet laten om een foto te maken:



Net voor het vertrek van de tram, werd ze van thuis opgebeld waar ze in feite bleef, waarna ze zich naar huis heeft moeten haasten...

Aleeina (niet op z'n Antwerps uitspreken...) was haar naam, maar zij heeft me wel tot het trameindpunt gebracht.

In Abakan rijden ook trolleybussen, doch het is mijn ambitie niet om ook nog elke trolleybusstad op foto te zetten.
Een stoomlokomotief, genummerd als L-3168, staat wel voor het station en is versierd met zeer stichtende teksten over Stalin, de vrede en veteranen. Bij het ophalen van mijn valies, heb ik daar toch gauw een foto van gemaakt:



In de ene stad word ik opgepakt en de dag erna word ik op de meest charmante en denkbare wijze naar mijn doel gebracht: dit maakt dergelijke reizen steeds verrassend!

focus1965
 
#783 · (Edited)
Moskou (Rusland): 4 en 5 april 2014

@ Vasoline:

Die omgeving (en het toevallige gezelschap!!) was inderdaad heel leuk! Vaste telefonie was in de Sovjettijd problematisch en mobiele telefonie bracht de oplossing: internet is er ook, al is de kans groot dat dit mobiel zal zijn: die houten huisjes - waar ik ooit in gelogeerd heb - hebben lang niet overal wc's (hokje in de tuin) en de elektriciteitsvoorziening is van die aard dat men de ijskast moet afzetten om de t.v. op te zetten, kwestie van de zekering niet te laten springen: allemaal ooit meegemaakt, doch ik ben nooit vies geweest van avontuur.

De verschillende tijdzones en plotse klimaatveranderingen, eisten in Moskou hun tol. Mijn batterijen waren virtueel op en de plotse temperatuurdaling - net iets boven het vriespunt - deed evenmin goed. Sheremetjevo (luchthaven) zag wit; in de stad was er geen sneeuw (meer), doch het was killig en ook het licht was alles behalve uitnodigend om te fotograferen. Ik logeerde nabij het Pavletsakaya station om strategische reden: daar vertrekt de luchthaventrein naar Domodeovo.
In de omgeving van het station, in de Dubininskaya ulitsa, wou ik enkele trams van lijn A op foto zetten: deze lijn rijdt immers niet tijdens het weekend en ik was - door het tijdsverschil - ruimschoots op tijd in Moskou om enkele foto's te maken.
De eerste tram die ik zag was de 1231 op lijn 3:



De trams van lijn A die ik zag, kwamen telkens in onfotografeerbare omstandigheden door; wat dan wel lukte, was de 1230 op lijn 3 in de Novokuzentskaya ulitsa:



3 frequente lijnen bedienen deze tak, doch er was amper tramverkeer: toen het weer gewoon slecht werd - donker, sneeuwregen, killig - ben ik gewoon iets gaan eten, met zicht op de tramlijn: gedurende een uur kwam er totaal niets meer door: het verkeer zat (weer) muurvast. Toen ik eindelijk enkele trams zag, heb ik afgerekend en heb gauw de laatste tram op foto gezet: het werd de 1283 op lijn 39 aan het eindpunt ploshchad' Myasnitskiye Vorota. Veel volk stond er niet: iedereen was ofwel met de 2 of 3 vorige trams weg, of gewoon met de metro.



De dag nadien had ik niet zoveel plannen: enkele Pesa's waren al afgeleverd, doch nog niet in dienst gesteld: daar moest ik dus ook nog niet achter zoeken. De week nadien zou er één deelnemen aan een tramparade, doch dit paste werkelijk totaal niet in mijn planning.
Wel wou ik in de buurt van de Partizanen gaan kijken: daar bevinden zich de voormalige Olympische hotels, die geregeld interessante aanbiedingen hebben. Het enige dat ik me afvroeg, is de bereikbaarheid: dit valt best mee en in de onmiddellijke omgeving vindt men de Izamylovskiy prospekt, waar ljinen 11 en 34 rijden. 's Morgens stond de zon goed genoeg om de 5314 op lijn 34 te fotograferen.



De rest van de omgeving is erbarmelijk; de hotels ziet men op de achtergrond en de 2037 op lijn 11 rijdt de Shcherbakovskaya ulitsa op.



Als ik me omdraaide, dan zag het er iets leuker uit, al is het ook nog steeds niet de omgeving om 's avonds gezellig te kuieren. De straat is dezelfde als hierboven, de tram de 5318 op lijn 34.



Daar passeerde ook lijn 32, die daar in de buurt haar eindpunt heeft: dat noemt daar "Stantsiya metro Partizanskaya" doch de af te wandelen afstand naar de dichtsbijgelegen toegang, of zelfs naar lijnen 11 en 34, valt dik tegen: ik zou niet met valiezen naar die hotels willen lopen. De 5621 - een nieuwe KTM 23 - heb ik in de keerlus gefotografeerd:



Lijn A rijdt 's zaterdags niet en voor het overige was er, in afwachting van de indienst stelling van de Pesa's, te weinig nieuws voor mij: ik heb o.a. het Gulagmuseum bezocht, met een toepasselijke toegang:



Op het Rode Plein - de Krasnaya ploshad - heb ik ook rondgelopen en o.a. de St. Basil Kathedraal (nog maar eens...) gefotografeerd:



Een overzichtsfoto, met rechts het GUM, heb ik ook maar gemaakt:



Het GUM is een schitterend bouwsel en was ooit een staatswarenhuis en nu een "gewoon" winkelcentrum. Hier zien we één van de 3 gangen; er zijn er dus nog 2 identieke naast en het gebouw bestaat uit 3 verdiepingen.



In de Sovjettijd, kon enkel het appartsjiks zich bevoorraden: voor de modale burger, was het aanbod onbetaalbaar. De appartsjiks werden ondertussen verdreven door de oligarchen en misschien stond ik wel in de verkeerde winkel, maar toen ik de prijs van een broeksriem - dat aan een gewoon rek hing, net als elders - bekeek, kon ik niet snel genoeg buiten zijn: omgerekend bijna 100 euro! De winkels zijn uiteraard modern en leegstaande panden worden tijdelijk versierd met attributen uit "de tijd van toen".



Daar in de buurt was ook het Rossiya hotel: dit was het grootste hotel ter wereld en werd in 2006 afgebroken, wat betekende dat ik van dan af een alternatief moest zoeken om te logeren. Het was dat soort hotel waar men zich aan zowat alles ergerde, maar dat wel het voordeel had dat er altijd kamers vrij waren. Het internet stikt van hilarische verhalen over dit hotel - de geheime gang naar het Kremlin is bij de afbraakwerken ook tevoorschijn gekomen - doch een heb ik nergens gelezen, omdat het bij weinig mensen zal opgevallen zijn: de yoghurt in die enorme restaurants. Daar werden natuurlijk dagelijks honderden potjes geleverd, doch die potjes waren een uitstekende kalender: de vervaldatum was altijd de dag zelf: nooit een dag, of week later, of erger, reeds vervallen, doch altijd de dag zelf. Het personeel, van de kamermeid tot de sleutelmadam of de kelners in het restaurant: allemaal snauwden ze de klanten af en overal was er wel ergens ruzie te horen. Het is de enige plek waar ooit de meid de kamer binnenviel met de melding dat ze kwam kuisen - even na het ontbijt - en dat we moesten ophoepelen!
De metro was bovendien op een flinke afstand wandelen: ook dit was alles behalve handig. Het enige voordeel: er was dus altijd plaats en de prijs was schappelijk, al diende men daar ook een half uur of langer over te discuteren, omdat ze daar altijd trachtten een suite te verkopen.
Feit is dat er mooie plannen bestonden en misschien nog bestaan om dat ondertussen al jaren braakliggend terrein op te vullen, doch dat daar nog niets van in huis gekomen is. Links bevond zich het hotel en 2 toegangstorentjes kan men nog net zien. De 8865 op lijn 33 is de trolleybus, de straat is de Mosvoretskaya naberehnaya.



Ik was ook in de buurt (nou ja...) terecht gekomen waar ik de dag ervoor foto's wou maken. Lijn A reed niet, doch de overige lijnen bieden theoretisch een comfortabele frequentie aan. Een brug over de Sadovnicheskiy proyezd bood een leuk fotostandpunt en de 1224 stond daar... en stond daar... en bleef daar staan: of er nu weer een 'avaria' of 'problema' (het Russisch is soms heel verstaanbaar!) of god-weet-wat was: rijden deed het niet en trams uit de andere richting kwamen evenmin.



Tijd had ik nog genoeg en ook de dag nadien, doch foto's heb ik niet meer gemaakt: dit zal voor een andere keer zijn en de volgende bijdragen volgen waarschijnlijk binnen enkele weken.

focus1965
 
#785 ·
^^

staat hoog op mijn wensenlijst, omdat het vrij makkelijk bereikbaar is. Een vlucht h/t mag voor mij (voor zo'n bestemming niet meer dan 100 euro kosten: KLM en Ryanair komen goed in de buurt, Brussels Airlines helemaal niet :bash: .

Het enige probleem is tijd: alle komende lange weekends (Pinksteren - nationale feestdag - 15 augustus) zijn al lang geboekt. Daar komt dan ook een september verlof bij en mijn najaarsreis naar Rusland en dan begrijp je dat er echt weinig ruimte overblijft. Vermoedelijk ga ik dit pas volgend jaar bezoeken, wat perfect past in mijn doelstelling om in 2016 alle Europese trambedrijven bezocht te hebben (uitgezonderd Turkije).

Elk jaar tracht ik de lijst te verkorten, doch er komen ook (gelukkig) elk jaar nieuwe tramsteden bij: in Frankrijk zal dit in september e.k. Besançon zijn, wat ook weer niet tegen de deur is. Dichterbij zou ik graag 'tussendoor' heen en weer naar Valenciennes rijden, voor die nieuwe lijn 2, die heel veel weg heeft van de voormalige Buurtspoorwegen in Henegouwen. Dit kan ik theoretisch op elke vrije dag, maar er zijn nog andere zaken in het leven dan trams fotograferen!

focus1965
 
#786 ·
Kyiv / Kiev (Oekraïne): deel 1: 01/05/2014

Aan deze uitstap zit (ook) een vreemd verhaal achter: een bediende van het fonkelnieuw Hilton hotel in Kiev had zich vergist met de omzettingskoers Gryfna t.o.v. de euro, waardoor de kamers in euro plots meer dan 10x goedkoper werden dan normaal! Toen ik dat - begin dit jaar of zo - zag, heb ik meteen 4 nachten geboekt voor een totale prijs van 84 euro, ontbijt inbegrepen! Het werd het lang weekend van 1 mei: dit kostte me geen verlof.
Ondertussen is er veel gebeurd in dat land en de stad zelf en ik ben geen ramptoerist en evenmin oorlogsverslaggever. Nadat Janoekovich de stad en het land buitengejaagd werd, is het daar rustig gebleven en toen ik daar was, doodrustig: de ganse bevolking was de stad uit naar hun buitenverblijven.
Kiev had ik +/- 15 jaar geleden (rond de eeuwwisseling) een aantal keer bezocht en het tramnet toen vrij grondig bezocht. Hoofdsteden hebben meestal het beste trambedrijf van het land, doch voor de Oekraïne was het eigenlijk maar het grootste trambedrijf, want ze wedijverden bijna allemaal om ter slechtst. De trams waren toen allemaal Tatra's van het type T3 en T3M (of T6, de hoekige trams, al dan niet lokaal in licentie gebouwd).

Toen de zéér vriendelijke receptioniste van het hotel mij welkom heette, vroeg ze mij of ik al in Kiev geweest was: ik heb haar de waarheid verteld en zij vertelde me dat er heel veel veranderd is. De Hilton is een aanwinst en wie het hotel niet verlaat, zal (letterlijk!) baden in luxe en zich niet kunnen inbeelden dat hij in pakweg Kiev zit.
Maar: de trottoirs zien er nog steeds even slecht uit, de onderdoorgangen zijn nog veel erger dan vroeger: amper verlichting, kuilen en gevaarlijke trappen. En de trams? Het grootste deel van het wagenpark bestaat uit dezelfde trams als toen, al zijn er enkele nieuwe trams geleverd in een aantal mini-reeksen. Er zijn ook 3 lagevoertrams - telkens een prototype - doch deze rijden enkel (af en toe) op werkdagen, en toen ik er was, werd er niet gewerkt... Pech dus: deze trams kan ik hier niet belichten.
De trams zijn in ietsje minder slechte toestand dan vroeger, lees: ze rijden allemaal compleet rond, want koplampen en ruiten ontbraken indertijd in een hoop trams.
Het tramnet is in die periode en erna - zelfs tot 2012 - zwaar gesaneerd en zelfs in die mate dat er nu 2 netten zijn: een ten oosten van de Dnepr rivier en een ten westen, waar ook het centrum gelegen is. Er zijn dus heel wat lijnen opgeheven: uiteraard de verbindingen tussen beide (huidige) tramnetten, maar ook de mooie route langs de rivier zelf, een aantal verbindingen in en door het centrum en ook enkele uitlopers. Het toeval wil dat ik net deze ondertussen opgeheven verbindingen vrij goed op foto heb gezet.

De eerste bijdrage betreft het oostelijk net en dit ziet er nu zo uit; rood zijn de tramlijnen.



Nu is dat oostelijk net alles behalve boeiend te noemen, doch ik had 2 wensen: de zuidelijke tak van lijn 29 en de paarse lijn: dit is een fonkelnieuwe sneltramlijn, waar men ook schandalig lang aan 'gewerkt' heeft, maar toch niet zo lang als de Antwerpse premetro...

De foto hieronder is aan het zuidelijk eindpunt van lijn 29 gemaakt: dit noemt Chervonyi khutir en de 5932 is een Tatra uit 1980 die ooit een wat gerenoveerd front heeft gekregen.



De omgeving van lijn 29 is totaal niet representatief: het overgroot deel van het tramnet ligt langs hoogbouw of drukke uitvalswegen. Het beeld van de 5683, ook op lijn 29, heb ik in de Tashkenska vulytsya gemaakt. Trams en auto's waren even zeldzaam, doch ik had wel de pech dat er net naast de tram een auto (sneller) reed, en ik dus de tram vrij dicht heb moeten laten komen.



Omdat er verder niet veel te zien was, ben ik meteen doorgereden tot de Darnytske tramway depot. Die had ik in het verleden bezocht en het was even deprimerend als Jumet toen. In Jumet heeft men zich herpakt, doch de slooprijen in Kiev bestaan nog steeds, al is het dat men net als in Jumet niet 100 % zeker weet of die of gene tram effectief gesloopt, of ooit heropgebouwd zal worden. In Jumet heeft men 25 jaar nodig gehad om de 6145 (nu 7445) te herstellen en ook daar staan leeftijdsgenoten van BN trams op hun lot te wachten. De 5658 heeft geen koplampen en diende in principe als tweede wagen.



Deze stelplaats is enorm en ik heb deze foto's gewoon van op straat kunnen maken: dit gaat daar nog. De uiterste linkse tram is de 5538: ook deze Tatra staat buiten dienst en hetzelfde geldt voor die T3M in het midden, waarvan ik het nummer niet kon of kan lezen. 1/3e van deze reeks (90 trams) zou er ongeveer nu zo uitzien; de blauwe tram is de 326 en een tram van het type "K1", dat ook in de Oekraïne gebouwd werd. Het is een recentere reeks en daar heb ik gelukkig wel voldoende foto's van kunnen maken, want deze reeks was in Kiev nieuw voor mij.



Die stelplaats ligt op een hoek van 2 straten en toevallig passeerde daar werkwagen AV-3. Deze tram werd lokaal gebouwd en dateert uit 1966. De foto werd gemaakt in de vulytsya Pavla Usenka.



Deze tram reed de 2e stelplaats binnen met dezelfde naam, want aan beide kanten van de weg ligt daar een tramremise!



Dan komt de lijn te liggen in een eigen bedding, achter allerlei industrie door: ook dit is totaal niet representatief voor de tramlijnen in Kiev, doch foto's met hoogbouw heb ik meer dan voldoende. De tram is de 5669 op lijn 33.



Dat achterdoortje heb ik Chervonohvardiis'ka vulytsya genoemd: dit is de straat die parallel loopt. De 021 is een T3M die dus nog steeds in dienst is en compleet is. Voor het overige rijdt die nog in originele toestand, inclusief spartaans interieur, rond. Anderzijds: de tram is er ook niet duurder geworden en een tramrit kost nu exact 10 eurocent - duurste tarief, ticketjes bij bestuurder of ontvanger gekocht. You pay peanuts, you receive monkeys...



Reclame moet herkenbaar zijn. Gewild of ongewild, doch de advertentie op de achtergrond rechts - een gemaskerde man, zwart gekleed en met gebalde vuist - is toch iets dat bij velen een wrange smaak zal nalaten. Doch dit is ook de bedoeling: het is een boodschap tegen corruptie. Of die paneel zal helpen, zal de toekomst uitwijzen.
De tram is de 5655 op lijn 33.



Op de vorige foto kan men het reeds zien: daar is een enorm rond punt, dat volgens mij geen naam heeft, of waarvan ik althans geen naam heb kunnen achterhalen. Toevallig passeerde daar de 602: dit is een wagen die normaal op de sneltramlijn thuishoort, doch toevallig elders - op lijn 8 - reed. Deze reeks van 6 trams werd lokaal gebouwd in 2012 en was dus ook voor mij volkomen nieuw.



De Chervonohvardii'ska vulytsya is een enorme uitvalsweg en ik heb toch de moeite genomen om daar (nog eens) een foto te maken, met de 2 types trams die het meest voorkomen. Links de 074 op lijn 22. Het overgroot deel van het net ziet er ook zo uit en is niet alleen weinig fotogeniek, doch ook (zelfs op een feestdag) lastig te fotograferen.



Het noordelijkst eindpunt van het oostelijk net ligt aan de Myloslavaska vulytsya, waar de 077 op lijn 28 de eindlus nadert. Ook dat soort beelden kan men zowat daar overal maken.



Er zijn 2 eindpunten met dezelfde naam - Myloslavska vylytsya en die liggen op bijna 10 minuten wandelen van mekaar, of zo'n 500 meter langs een zandpadje, of over de tramsporen, want: de sporen liggen er - om de stelplaats te bereiken - doch de doorgaande lijn rijdt enkel tijdens de spitsuren op werkdagen. Het weer sloeg om en ik zou die wandeling echt niet met plezier in de regen gedaan hebben.
Het tweede eindpunt - met dezelfde naam dus - is het beginpunt van de sneltram en ligt in de vulytsya Onore de Bal'zaka, de lokale vertaling van Honoré de Balzac, een klassieke Franse schrijver. Hoe lang de straat is, weet ik niet en heeft weinig belang, doch de breedte: de tramlijn ligt ongeveer in het midden van die straat en de totale breedte bedraagt meer dan 130 meter!
Hieronder de 604 op lijn 4: dit is dus de sneltramlijn en de foto werd gemaakt aan de afstaphalte.



De sneltramlijn is ommuurd, doch er is ruimte zat om aan de ene kant een weg aan te leggen voor gemotoriseerd dienstverkeer en aan de andere kant een gewoon wandelpad. Uiteraard zijn deze wegen niet officieel toegankelijk, doch dit kan 1. min of meer illegaal vanaf de tramstations en 2. bij al dan niet illegale oversteekpaden. De 603 is een van de 5 trams die er toen die dag op die lijn reden.



Uiteraard zijn er overbruggingen, die het 'normaal' oversteken toelaten en zich ook tot het fotograferen lenen. Uiterst links ziet men nog net de rijweg, dan ligt er zowat overal een enorm parkeerterrein en in het midden ligt de tramlijn. Aan de andere kant is er hetzelfde scenario: parkeertrerreinen, een berm en dan de andere rijweg. Wat de bedoeling geweest is van de plannenmakers, weet ik echt niet. De tram is de 604.



Zowel de lijn als het materieel was nieuw voor mij en kreeg extra aandacht. Hieronder alweer de 604 en zoals de andere foto's, langs de vylytsya Onore de Bal'zaka. De straat noemt wel degelijk zo aan beide kanten!



De haltes zien er zo uit, met de 603...



... of zo, met de 320: dit is een tram van het type K1 en hier ligt de lijn op een brug, over een groot kruispunt, want daar eindigt ook Balzac's straat. Dan komt de lijn in niemandsland te liggen.



Dat stukje niemandsland kan men op de achtergrond zien en leidt naar het eindpunt, doch de spaarzame reizigers die meereden, waren allemaal daar uitgestapt. Onder die brug ligt een zeer drukke invalsweg richting centrum en daar passeren ononderbroken (trolley)bussen.



Het eindpunt heb ik ook bezocht. Het draagt de veelzeggende naam "Troeschyna-2" , ligt op een speciaal gebouwde viaduct en biedt overstapmogelijkheden op treinen, die, u raadt het al, tijdens het weekend niet reden. Feit is dat de chef van het eindpunt zeer verbaasd was een passagier te zien - hiervoor kwam ze uit haar kot buiten - en mij uitlegde dat er geen treinen waren en ik best meteen terug meereed. Neen: ik ging de volgende tram opwachten en dit werd de 600, klimmend op die betonnen constructie / keerlus.



Dezelfde tram, met het perron en de gesloten kassa, want hier hoorde niemand te komen of tramticketjes te kopen.
De enige die zich niet scheen te vervelen, was ik: de bestuurder van de 600 had zijn zoontje meegenomen en beide verveelden zich dood en in feite gold hetzelfde voor die dame, wiens taak was om te zien of de trams op tijd vertrokken. Overigens: het is droog gebleven die dag en de bui heb ik niet gezien!



De volgende bijdrage zal over het westelijk deel van Kyiv gaan.

focus1965
 
This is an older thread, you may not receive a response, and could be reviving an old thread. Please consider creating a new thread.
Top