Joined
·
1,849 Posts
Ik las afgelopen weekend in de NRC over de fantastische stappen die Bilbao over de jaren zet om écht een architecturaal bedevaartsoord te worden. Tegelijkertijd valt het me in Rotterdam op dat we teveel Quistjes, Dam-metjes en andere polder architectuur neerzetten én dat de échte toppers die hier bouwen middelmatig werk afleveren (Renzo Piano, Norman Foster, Helmut Jahn) of op z'n best subtoppers in hun oeuvre (Alvaro Siza, Rem Koolhaas).
Is dat omdat wij Hollanders altijd op de kosten zitten te knijteren en daardoor echte ambitieuze ontwerpers/ontwerpen en fraaie materialisering telkenmale weer wegbezuinigen?
En de echter toppers (Calatrava, Zara Hadid, Herzog & De Meuron, De Portzamparc, Gehry, ...) komen überhaupt niet in beeld in Rotterdam...
Graag jullie mening....
Is dat omdat wij Hollanders altijd op de kosten zitten te knijteren en daardoor echte ambitieuze ontwerpers/ontwerpen en fraaie materialisering telkenmale weer wegbezuinigen?
En de echter toppers (Calatrava, Zara Hadid, Herzog & De Meuron, De Portzamparc, Gehry, ...) komen überhaupt niet in beeld in Rotterdam...
Graag jullie mening....
Door het glazen plafond zie je zwemmende mensen
Architectuur
Na het Guggenheim bevestigt cultuurcentrum La Alhondiga van Philippe Starck de wedergeboorte van Bilbao
Tracy Metz
artikel | Zaterdag 09-10-2010 | Sectie: Kunst | Pagina: 07 | Tracy Metz
De Spaanse stad Bilbao beleeft een economische opleving dankzij stevig investeren in spectaculaire gebouwen. Dit weekeinde gaat La Alhondiga open.
Philippe Starck tart de zwaartekracht. Hij heeft een oude opslagplaats voor wijn en olie in het centrum van Bilbao van binnen helemaal leeggehaald en op het duizend vierkante meter grote 'plein' dat overbleef, drie enorme bakstenen dozen op zuilen gezet. Het nieuwe sport- en cultuurcentrum La Alhondiga gaat dit weekeinde, na een verbouwing van acht jaar, open. De gemeente betaalt zelf de kosten van 75 miljoen euro - een beslissing van vóór de crisis - en hoopt iets terug te verdienen aan de verhuur.
Na het dertien jaar oude Guggenheim museum van Frank Gehry is La Alhondiga - afgeleid van het Arabische woord voor opslagplaats - de nieuwste ingreep in de transformatie van deze gruizige Baskische stad van scheepsbouwwerf in culturele pleisterplaats voor toeristen. Het Guggenheim was oorspronkelijk ook op deze plaats gepland, maar Frank Gehry zette zijn sculpturale gebouw van golvend en zwiepend titanium liever aan de rivier.
Anders dan het Guggenheim, dat jaarlijks zo'n miljoen mensen van buiten Bilbao en buiten Spanje trekt, is La Alhondiga bedoeld voor de lokale bevolking. Het gebouw, een mooi voorbeeld van stoere Spaanse Art Nouveau uit 1909, stond 35 jaar leeg in afwachting van een nieuwe bestemming. De bakstenen dozen rusten op ruim veertig zuilen die allemaal van verschillende materialen zijn gemaakt, variërend van marmer tot mozaiëk en albast tot aluminium - Starks hommage aan de geschiedenis van de wereldarchitectuur, heet het.
In de dozen zitten een sportschool, een mediacentrum en binnenkort een dans- en theaterschool. Als je omhoog kijkt, zie je door het glazen plafond mensen boven je zwemmen in het zwembad op het dak. Op de begane grond zijn er - in glazen dozen achter de historische gevels - drie restaurants in verschillende prijsklassen en een winkel die naast een aardige selectie boeken vooral voorwerpen van Starck zelf verkoopt. Beneden zijn er zeven bioscoopzalen, een tentoonstellingsruimte en een auditorium met vierhonderd plaatsen.
We willen niet concurreren met dat wat er al is, maar juist voorzieningen aanvullen die de stad miste, zegt woordvoeder Isabel Olivio. Daarom hebben we bijvoorbeeld een bescheiden auditorium en geen grote concertzaal of een theater - de stad heeft immers al een opera.
Hoezeer La Alhondiga er voor de bevolking is, blijkt uit de prijzen van de sportschool: iedereen mag er komen, maar als je van buiten Bilbao komt, betaal je meer.
Gehry's museum heeft Bilbao internationaal op de kaart gezet. Tot de opening ervan in 1997 hadden weinig mensen buiten Spanje van Bilbao gehoord, of het moest zijn in berichtgeving over aanslagen van afscheidingsbeweging ETA. Intussen is Bilbao hét voorbeeld van een stad die door investering in cultuur een economische renaissance beleeft. Bilbao speelde al sinds de jaren tachtig met het idee van een groot nieuw cultureel centrum en het Guggenheim was op zoek naar nieuwe bronnen van inkomsten. Thomas Krens, directeur van het Guggenheim, zei: In de huidige samenleving met zijn vele transportmogelijkheden hoeft een museum niet in het middelpunt van het universum te staan. Als de kunst van betekenis is, zullen de mensen vanzelf komen om het te zien, ze zijn bereid daarvoor een bedevaart te maken.
Bilbao zag dat hij gelijk kreeg en heeft het niet bij één toeristen trekkend gebouw gelaten. De bekende Spaanse architect Santiago Calatrava heeft de nieuwe terminal van het vliegveld gebouwd en een brug vlak bij het Guggenheim. De Iraakse-Engelse architect Zaha Hadid, de eerste vrouwelijke winnaar van de belangrijke Pritzkerprijs, heeft twee stedebouwkundige plannen voor Bilbao gemaakt. Een andere Pritzkerprijs-winnaar, de Portugees Alvaro Siza - degene die ooit het eerste, afgewezen plan voor de uitbreiding van het Stedelijk Musuem in Amsterdam tekende - heeft er een universiteitsgebouw ontworpen. Voor beginnend en dus minder bekend talent is er in deze cultuureconomische strategie echter weinig ruimte.
En nu eindigt de reeks nieuwe gebouwen voorlopig met La Alhondiga. Alles eraan is groot en stoer, behalve het pleintje ervoor. Wat groen, een paar verdwaalde kunstwerken, een overmaatse schemerlamp van Stark en een ondermaatse fontein - het geld was zeker op.
Bilbao is hét voorbeeld van een stad die door investering in cultuur een renaissance beleeft
Foto-onderschrift: Het atrium en het zwembad van La Alhondiga, het kunst- en ontspanningshuis in Bilbao dat is ontworpen door architect Philippe Starck.