Joined
·
1,361 Posts
Poslom sam se obreo na sjeveru Italije te iskoristih slobodan dan da skoknem do Đenove na Ligurijskom moru. Pošto sam stacioniran u industrijskoj okolini Torina, izbor obližnjih gradova, sela i izletišta za posjetu je ogroman, ali se odlučih za Đenovu kad sam vidio vremensku prognozu. Dok u Torinu i alpskim predjelima oko istog piči vlažna zima koja se uvlači u kosti uz temperature između 0 i 5 stepeni, u Đenovi na mediteranu je oko 12-16 stepeni.
Nakon otprilike 2 sata vožnje vozom pilićarem (staje maltene u svakom zaseoku) iz Torina se stiže u Đenovu. TrenItalia vozovi na ovoj Torino-Đenova pruzi su ništa posebno, onako, nit smrde nit mirišu. Manje-više srednja žalost k'o i na Balkanu. Dobra okolnost je što su prilično jeftini (neko mi reče da Italijani imaju najjeftinije vozove u EU), mreža je razgranata i dolaze na vrijeme (do 10 minuta od najavljenog).
![]()
Cijeli put je bila magla koja je prestala pred sam dolazak u Đenovu gdje je bilo sunčano bez oblačka.
Elem, Đenova je grad Kristofera Kolumba ... i naravno Ivana Bogdanova. Odmah po izlasku primjeti se da je u poređenju sa Torinom i Milanom, Đenova blago pohabana. Ima manje stanovnika što je direktna posljedica činjenice da su industrija i ekonomija manje raznovrsne (najviše se baziraju na lučkim aktivnostima i transportu - najveca luka u Italiji). Dakle, klasični lučki, blago neobrijan, pomalo znojav grad. Ali nimalo sterilan kao što Torino i Milano ponekad znaju biti.
Takođe lokacija Đenove je odlična za moje poimanje estetike - na brdu uz more, sa usponima, uskim ulicama i pogledima.
Izašao sam na glavnoj želj. stanici Stazione Principale sa koje se izlazi direktno na omanji trg kojim dominra statua Kristofera Kolumba koju nisam ni uslikao.
![]()
![]()
Desno na ovoj fotki se vidi ugostiteljski objekat focacceria gdje se s nogu nudi jelo po imenu fokaća (focaccia). radi se o izuzetno jednostavnoj i ukusnoj klopi za prezalogajit' koja poprilično razvija i ovisnost. prvi put sam tokom boravka u Đenovi čuo za pomenuto jelo što je prilično iznenađujuće s obzirom da te po Torontu bombarduju svim i svačim sa svih strana svijeta (posebno žabarskim specijalitetima). usputbudirečeno fokaća je i lokalni specijalitet baš iz Ligurije i Đenove, i način na koji je oni prave je malo drugačiji tj. ima više sira. elem, topla preporuka za focaccia ligure ili focaccia alla genovese.
![]()
Kad se dalje krene džadom prema centru izbije se na Palazzo Reale, kraljevsku palatu... e sad, kako kraljevska palata, a ono Republika Đenova (moćna pomorska država koja je u jednom trenutku držala Korziku, komad Sardnije, dio Kipra, dio Krima na Crnom moru i gomilu manjih mediteranskih ostrva te raznih primorskih gradova)?
odgovor leži u tome da je ovo zdanje postalo "kraljevska palata" tek negdje početkom 19. vijeka kad je teritorija tada već potpuno bankrotirane i vojno raspale Republike Đenova pala u ruke Kraljevine Sardinije (što je zapečaćeno priznanjem na Bečkom Kongresu 1815. godine gdje su iscrtane nove granice Evrope nakon konačnog Napoleonovog sloma). Kraljevinom Sardinijom iliti Pijemont-Sardinijom (u pitanju je u suštini bio savez Pijemonta i Sardinije) je upravljala kraljevska dinastija Savoja koji su konkretno ovu palatu u Đenovi koristili za izlete. Savoji su manje-više čitavu novostečenu teritoriju Đenove i Ligurije primarno tretirali kao tampon prema moćnoj Francuskoj tako da teško da su se u ovom zdanju nešto puno zadržavali.
![]()
![]()
![]()
![]()
ova barokna Palata (inače podignuta 1600 i neke za vrijeme Đ. republike od strane izvjesnog lika po imenu Stefano Balbi) danas je državno vlasništvo. gleda na more, tj. bolje reći gledala je jer danas uglavnom gleda na nekakvo skladište ispod i ružnu uzdignutu autostradu Aldo Moro koja nosi ime po ubijenom italijanskom premijeru* i koja neodoljivo podsjeća na Gardiner Expressway u Torontu dok je bulevar ispod autoputa isti Lakeshore Boulevard.
*btw, za one koji zanima novija italijanska istorija: premijer Aldo Moro (južnjak iz okoline Lećea u Pulji, lider partije demohrišćana Democrazia Cristiana) je ubijen 1978. godine od strane italijanske organizacije Brigate Rosse koja se muvala u rasponu od militantnog ljevičarenja do terorizma sa marksističko-lenjinističkim predznakom - uglavnom zajebani likovi veoma jakih uvjerenja koji su između ostalog imali za cilj i da iščupaju Italiju iz zagrljaja NATO. organizacija je postojala od 1967. do kraja 1980-ih, mada i danas postoje ostaci određenih frakcija, ali su uglavnom potpuno marginalizovani.
![]()
![]()
Dalje prema centru niz Via Balbi vide se tragovi skore posjete srpskih navijača.
![]()
![]()
nastavice se...
Nakon otprilike 2 sata vožnje vozom pilićarem (staje maltene u svakom zaseoku) iz Torina se stiže u Đenovu. TrenItalia vozovi na ovoj Torino-Đenova pruzi su ništa posebno, onako, nit smrde nit mirišu. Manje-više srednja žalost k'o i na Balkanu. Dobra okolnost je što su prilično jeftini (neko mi reče da Italijani imaju najjeftinije vozove u EU), mreža je razgranata i dolaze na vrijeme (do 10 minuta od najavljenog).
Cijeli put je bila magla koja je prestala pred sam dolazak u Đenovu gdje je bilo sunčano bez oblačka.
Elem, Đenova je grad Kristofera Kolumba ... i naravno Ivana Bogdanova. Odmah po izlasku primjeti se da je u poređenju sa Torinom i Milanom, Đenova blago pohabana. Ima manje stanovnika što je direktna posljedica činjenice da su industrija i ekonomija manje raznovrsne (najviše se baziraju na lučkim aktivnostima i transportu - najveca luka u Italiji). Dakle, klasični lučki, blago neobrijan, pomalo znojav grad. Ali nimalo sterilan kao što Torino i Milano ponekad znaju biti.
Takođe lokacija Đenove je odlična za moje poimanje estetike - na brdu uz more, sa usponima, uskim ulicama i pogledima.
Izašao sam na glavnoj želj. stanici Stazione Principale sa koje se izlazi direktno na omanji trg kojim dominra statua Kristofera Kolumba koju nisam ni uslikao.
Desno na ovoj fotki se vidi ugostiteljski objekat focacceria gdje se s nogu nudi jelo po imenu fokaća (focaccia). radi se o izuzetno jednostavnoj i ukusnoj klopi za prezalogajit' koja poprilično razvija i ovisnost. prvi put sam tokom boravka u Đenovi čuo za pomenuto jelo što je prilično iznenađujuće s obzirom da te po Torontu bombarduju svim i svačim sa svih strana svijeta (posebno žabarskim specijalitetima). usputbudirečeno fokaća je i lokalni specijalitet baš iz Ligurije i Đenove, i način na koji je oni prave je malo drugačiji tj. ima više sira. elem, topla preporuka za focaccia ligure ili focaccia alla genovese.
Kad se dalje krene džadom prema centru izbije se na Palazzo Reale, kraljevsku palatu... e sad, kako kraljevska palata, a ono Republika Đenova (moćna pomorska država koja je u jednom trenutku držala Korziku, komad Sardnije, dio Kipra, dio Krima na Crnom moru i gomilu manjih mediteranskih ostrva te raznih primorskih gradova)?
odgovor leži u tome da je ovo zdanje postalo "kraljevska palata" tek negdje početkom 19. vijeka kad je teritorija tada već potpuno bankrotirane i vojno raspale Republike Đenova pala u ruke Kraljevine Sardinije (što je zapečaćeno priznanjem na Bečkom Kongresu 1815. godine gdje su iscrtane nove granice Evrope nakon konačnog Napoleonovog sloma). Kraljevinom Sardinijom iliti Pijemont-Sardinijom (u pitanju je u suštini bio savez Pijemonta i Sardinije) je upravljala kraljevska dinastija Savoja koji su konkretno ovu palatu u Đenovi koristili za izlete. Savoji su manje-više čitavu novostečenu teritoriju Đenove i Ligurije primarno tretirali kao tampon prema moćnoj Francuskoj tako da teško da su se u ovom zdanju nešto puno zadržavali.
ova barokna Palata (inače podignuta 1600 i neke za vrijeme Đ. republike od strane izvjesnog lika po imenu Stefano Balbi) danas je državno vlasništvo. gleda na more, tj. bolje reći gledala je jer danas uglavnom gleda na nekakvo skladište ispod i ružnu uzdignutu autostradu Aldo Moro koja nosi ime po ubijenom italijanskom premijeru* i koja neodoljivo podsjeća na Gardiner Expressway u Torontu dok je bulevar ispod autoputa isti Lakeshore Boulevard.
*btw, za one koji zanima novija italijanska istorija: premijer Aldo Moro (južnjak iz okoline Lećea u Pulji, lider partije demohrišćana Democrazia Cristiana) je ubijen 1978. godine od strane italijanske organizacije Brigate Rosse koja se muvala u rasponu od militantnog ljevičarenja do terorizma sa marksističko-lenjinističkim predznakom - uglavnom zajebani likovi veoma jakih uvjerenja koji su između ostalog imali za cilj i da iščupaju Italiju iz zagrljaja NATO. organizacija je postojala od 1967. do kraja 1980-ih, mada i danas postoje ostaci određenih frakcija, ali su uglavnom potpuno marginalizovani.
Dalje prema centru niz Via Balbi vide se tragovi skore posjete srpskih navijača.
nastavice se...
kay:
