[Piła] Koncepcja architektoniczna Kolegium Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza
nie wiem czy bylo...
jesli tak to skasowac
Skład zespołu projektowego
arch. Daniel Frąc
arch. Paweł Gumuła
stud. arch. Maciej Kowalczyk
Idea
Myślą przewodnią projektu jest stworzenie zabudowy będącej zaczynem miastotwórczym, początkującym narodziny nowej części Centrum Piły – miasteczka akademickiego o atrybutach samodzielnej kompozycji przestrzennej. Zaproponowana w niniejszej pracy struktura urbanistyczna to miasto „przetkane” zielenią, gdzie główną wytyczną projektową jest: pierzeja i plac, jako elementy najlepiej orientujące przestrzennie.
Wyraz architektoniczny zespołu inspirowany jest otaczającą przyrodą i procesami w niej zachodzącymi oraz jest materializacją kierunków naukowych Kolegium (biologiczno – geologicznego, nauk politycznych, filologicznego, informatycznego i humanistycznego). Stąd podstawą ideową do projektowania elewacji budynków zespołu jest profil geologiczny gleby oraz igły sosnowe jako pomysł na modelowanie słupów rozmieszczonych w podcieniach. Ciepłe kolory pomarańczy, żółci, czerwieni pojawiające się w elewacjach są wynikiem interpretacji zjawisk bielicowania gleb wytworzonych na podłożu bogatym w związki żelaza w różnych warunkach geologicznych a formy wolnostojących słupów są odzwierciedleniem krótkopędu z wyrastającymi do góry igłami.
Skala miasta
Połączenie komunikacyjne od strony Centrum i planowanej obwodnicy zlokalizowane jest po stronie południowej obszaru. Stanowi je ulica Kołobrzeska, która osią północ-południe wyznacza kieruje widok na centralne rejony projektowanego terenu. To właśnie tam, od strony południowej, istnieje szansa na stworzenie wizytówki zespołu – zabudowy zapowiadającej i zapraszającej do założenia kampusu jako bramy do tej części miasta.
Rozwiązania przestrzenne
Projekt kompleksu budynków Kolegium opiera się o następujące wątki przestrzenne:
Dominanta przestrzenna i funkcjonalna
Najważniejszy obiekt zespołu Kolegium – gmach dydaktyczny, zaprojektowano w południowej, najbardziej eksponowanej części działki, tak aby ludzi przemieszczających się od strony Centrum witał najatrakcyjniejszy budynek, widoczny już od skrzyżowania ul. Koszalińskiej z ul. Kołobrzeską. Jednocześnie obiekt ten rozpoczyna zachodnią, miejską pierzeję ul. Kołobrzeskiej
Aleja na Skarpie
Prostopadle do ul. Kołobrzeskiej, na krawędzi skarpy, stworzono aleję, wzdłuż której będzie rozbudowywana część dydaktyczna Kolegium. Takie działanie spowoduje, że Aleja na Skarpie stanie się ciągiem spacerowym wyznaczającym kierunek ekspansji atrakcyjnej zabudowy, wymagającej odpowiedniej ekspozycji. Dzięki swemu położeniu będzie elementem organizującym przestrzeń na styku budynków Kolegium oraz urządzonymi terenami zielonymi na obszarze ZP/UE.
Pasaż Akademicki
Teren ZP/UE autorzy uznali za główną atrakcję tego rejonu, posiadający potencjał na stworzenie unikalnego parku, o charakterze zarówno rekreacyjnym jak i dydaktycznym. Dlatego też został zaproponowany układ grzebieniowy ciągów pieszych dla obszarów przylegających do skarpy. W myśl tej zasady, na działce UE1 zaprojektowano Pasaż Akademicki, biegnący równolegle do ul. Kołobrzeskiej i będący kręgosłupem założenia, ciągiem pieszym spinającym wszystkie części Kolegium, począwszy od budynków dydaktycznych, poprzez halę sportową, akademiki, a na stołówce – klubie studenckim kończąc. Pasaż, o symbolicznej formie helisy DNA, koncentruje życie studenckie i jest miejscem komunikacji wewnętrznej w kampusie..
Las
Sosnowy las rosnący na działce jest zasadniczym elementem projektu i tworzywem dla budowania nastroju i charakteru miejsca. Projektowane budynki poprzez swoją strukturę zbliżają człowieka do natury. Podcienia parteru, tarasy piętra i przeszklenia elewacji dają użytkownikom bliski i bezpośredni kontakt z naturą.
Etapowanie
Autorzy postanowili zorganizować etapowanie tak, by oprócz walorów urbanistycznych ułatwiona była realizacja poszczególnych budynków. Zbudowanie etapu I – gmachu głównego Kolegium, stwarza dominantę przestrzenną i punkt odniesienia dla dalszej rozbudowy oraz razem z istniejącym budynkiem stołówki wyznacza zachodnią pierzeję ul. Kołobrzeskiej. Etap II – akademiki, to uzupełnienie w tej pierzei. Zarówno zrealizowanie poszczególnych akademików niezależnie, jak i obydwu od razu, wpisuje się w wyznaczony pomysł urbanistyczny – pierzeja ulicy istnieje. W tym miejscu należy zauważyć, że etap I i II jest już ukończeniem zachodniej zabudowy ulicy Kołobrzeskiej. Kolejne etapy usytuowano w głębi działki, tak aby ewentualne opóźnienia w ich realizacji nie powodowały odczucia ubytku urbanistycznego.
Etap III – hala sportowa, zajmuje zachodnią cześć działki i jest związana z terenami sportowymi oraz rekreacyjnymi, które jako mniej miastotwórcze zostały wycofane na drugi plan. Lokalizacja hali sportowej została zaprojektowana tak, aby dopełniać projektowany układ rozpoczęty przez budynki Kolegium przy ul. Kołobrzeskiej. Hala sportowa kontynuuje pierzeję wyznaczoną przez część główną gmachu etapu I i tworzy wraz z prostopadłym do niej skrzydłem biblioteki oprawę dla Placu „na Skarpie”. Plac ten może funkcjonować jako samodzielny jak również w południowej części jest rezerwą pod etap IV – budynek dydaktyczny. Taka lokalizacja etapu I i IV pozwala na skomunikowanie tych budynków łącznikami.
Gmach Kolegium
Najważniejszym elementem kompozycyjnym Kolegium jest plac–dziedziniec: agora. Jest to idealne połączenie dwóch wartości: placu miejskiego, stanowiącego orientacje i odniesienie na tym terenie, oraz dziedzińca uniwersyteckiego ogniskujące życie uczelni. Dzięki uwolnionemu parterowi plac od strony wschodniej integruje się ze strukturą miejską – jest dostępny dla przechodniów, a od strony południowej otwiera się na skarpę, przez co zwiększa swoje walory przestrzenne. Wyższe kondygnacje gmachu kolegium otaczają plac ze wszystkich stron, co nadaje mu cechy dziedzińca uczelnianego wyraźnie wyodrębniającego przestrzeń uniwersytecką. Na agorę otwierają się główne publiczne funkcje Kolegium: strefy wejściowe do uczelni, do biblioteki, do księgarni, foyer sal wykładowych i foyer biblioteki, tarasy kondygnacji zajęć studentów, korytarze komunikacyjne.
Plac-dziedziniec jest agorą wymiany myśli i poglądów, pełniąc zarazem rolę integrującą środowisko akademickie. Porośnięty sosnami, które rzucają chłodny cień latem i są źródłem ożywczej zieleni zimą, jest złożonym ekosystemem, którego najważniejszy element to jego użytkownicy.
W przestrzeni dziedzińca wydzielone są strefy - nisze ekologiczne, przeznaczone dla różnych użytkowników i są miejscami wypoczynku, rozmów, nauki, rozważań teoretycznych, skupienia.
Na dziedzińcu Kolegium zasadniczym elementem organizującym przestrzeń jest jednolita posadzka z białej cegły, w której rozmieszczone są nieregularne owalne otwory o wykończeniu w postaci drewnianych siedzisk. Ruch ludzi odbywa się pomiędzy nimi oraz smukłymi pniami sosen. W strefie przylegającej do dwukondygnacyjnego holu auli wykładowych teren obniża się łagodnie tworząc formę tarasowego przekroju geologicznego, gdzie można wypoczywać w przerwach wykładów.
Posadzka dziedzińca symbolicznie łączy w swojej strukturze wątki cywilizacji techniczno informatycznej z elementami odnoszącymi się do biologii molekularnej. Mozaika o pikselowym charakterze otacza miejsca będące materialnymi inkubatorami wiedzy o kształcie nawiązującym do komórek macierzystych.
Akademiki
Akademiki to dwa budynki o rzucie litery U, otwierające się podwórkami na zachodnia stronę w kierunku terenów sportowych. Kształtowanie przestrzenne akademików ma na celu sprzyjanie integracji mieszkańców. Studenci mogą budować wspólnotę na różne sposoby: od integracji w ramach zespołu mieszkalnego, poprzez wspólnotę holu na poszczególnej kondygnacji, wspólnotę klatki schodowej, skrzydła, po wspólnotę tworzoną wokół dziedzińca. Podobnie jak w etapie I, autorzy zdecydowali uwolnić partery dwóch środkowych skrzydeł akademików. Dzięki temu udało się uzyskać trójprzestrzenny dziedziniec: dwa przypisane poszczególnym akademikom oraz przenikający się z nimi wspólny dla wszystkich mieszkańców.
