Zdzięcioł, obwód Grodno, rejon Zdzięcioł; do 1939 r. województwo nowogródzkie, powiat nowogródzki, gmina Zdzięcioł
Zdzięcioł na mapie
WIG z 1939 r
Położenie na białoruskiej mapie
Tablica z nazwą miejscowości
Zdzięcioł (biał. Дзя́тлава), miasto na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, centrum administracyjne rejonu zdzięciołskiego, 47 km od Lidy. Liczy 8,900 mieszkańców (1995).
Pierwsze wzmianki na temat tej miejscowości pochodzą z 1498 roku, kiedy to została przyznana księciu Konstantemu Ostrogskiemu, na którego polecenie wybudowano drewniany zamek. W XVII wieku Zdzięcioł stał się własnością Lwa Sapiehy, który nakazał wznieść przy głównym placu miasta katolicki kościół, poświęcony w 1646 roku, a odnowiony 1743 roku po pożarze, który strawił znaczną jego część. W styczniu 1708, podczas trwania wielkiej wojny północnej tydzień spędził tu car Rosji Piotr I Wielki. W XVIII w. miasto przeszło w ręce Stanisława Sołtyka, który zbudował tu w 1751 swoją barokową rezydencję.
Aż do II wojny światowej, ludność miasta była przeważnie pochodzenia żydowskiego. W 1942 roku hitlerowcy zabili około 1500 Żydów ze Zdzięcioła i okolic.
Stare zdjęcia Zdzięcioła
Kościół katolicki p.w. Wniebowzięcia NMP.
Barokowy, fundacji podskarbiego litewskiego Kazimierza Lwa Sapiehy, zbudowany w l. 1624-46. Jest to świątynia jednonawowa, z półkoliście zamkniętym prezbiterium. Trójkondygnacyjna fasada flankowana jest przez dwie czworoboczne wieże nakryte barokowymi hełmami, pomiędzy którymi znajduje się ozdobny szczyt. Wnętrze nakryte sklepieniem kolebkowym z lunetami, a prezbiterium - sklepieniem krzyżowym. W bogatym wyposażeniu wyróżnia się 7 rokokowych stiukowych ołtarzy. Ołtarz główny jest dwukondygnacyjny, ozdobiony figurami świętych, kolumnami, pilastrami, gzymsami, ozdobnymi wazami i kartuszami. Na uwagę zasługują także rokokowa ambona i bogato zdobione organy.
