[Stare Miasto] Muzeum Książąt Lubomirskich

Agata Saraczyńska
2007-02-01, ostatnia aktualizacja 2007-02-01 19:19

Od czwartku w Ossolineum trwa wystawa przypominająca rodzinę Lubomirskich z linii przeworskiej - fundatorów Zakładu Narodowego. Wszystkie eksponaty zostały wypożyczone z lwowskich muzeów, gdzie są przechowywane od czasów II wojny światowej

Rozmowa z dr. Adolfem Juzwenką

Agata Saraczyńska: Ta wystawa to zapowiedź wskrzeszenia w Ossolineum słynnego Muzeum Lubomirskich?

Adolf Juzwenko, dyrektor Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu: Na razie nasze chęci przerosły możliwości. Nie możemy jednak mówić o latach jałowych. Przeprowadziliśmy gruntowną odnowę siedziby, w czerwcu będą udostępnione piękne, barokowe ogrody. Przejęliśmy pieczę nad Starą Plebanią, która również wymagała remontu. Jednak największy wysiłek wkładamy w prace w kamienicy Pod Złotym Słońcem w Rynku. Okazało się, że poza wymianą dachu trzeba tam zrobić od nowa niemal wszystko, by w atrakcyjnej formie móc pokazać dzieje polskiej literatury XIX wieku.

Czy Muzeum Lubomirskich powstanie w oparciu o rozproszone zbiory z dawnej kolekcji?

Niezupełnie. Chcemy, by spełniało trzy zasadnicze cele. Po pierwsze: ma być spłatą długu zaciągniętego przez Wrocław we Lwowie. Bo nie tylko Polska, ale i nasze miasto zawdzięcza mu bardzo wiele, i chcemy pokazać jego historię. W centrum umieścimy uzyskaną od spadkobierców Janusza Witwickiego makietę plastycznej panoramy Lwowa. Wokół niej prezentowane będą wystawy sprowadzane z Ukrainy.

Drugim celem jest pokazanie dziejów naszej instytucji, symbolu trwania narodu w czasach niewoli.

I trzeci, bardzo istotny cel - nieustanna wymiana zbiorów muzealnych między Ossolineum i Wrocławiem. Nie zamierzamy odzyskiwać dawnych kolekcji, a raczej współpracować w ich upowszechnianiu.

A co z "Unią Lubelską" Jana Matejki, która pokazywana jest w Lublinie i o którą ostatnio Pan się upomniał?

Chcemy jedynie uregulowania kwestii własności. - Teraz obraz użycza Zamkowi Lubelskiemu warszawskie Muzeum Narodowe. Ale to my jesteśmy spadkobiercami dawnego Ossolineum i powinien to być nasz depozyt.

A co z odzyskiwaniem rysunków Dürera?

To zupełnie inna kwestia. Rysunki zrabowane przez hitlerowców we Lwowie odzyskał po latach Jerzy Lubomirski, a następnie sprzedał. Można liczyć, że amerykańskie i kanadyjskie muzea uznają nasze racje historyczne i zwrócą nam Dürera jako mienie, by tak rzec, poholokaustowe. Ale marne mamy na to szanse.

Muzeum, położone na działce po drugiej stronie ul. Szewskiej, miało zostać zaprojektowane do końca 2006 roku.

Myślę, że do czerwca ogłosimy konkurs architektoniczny, który wyłoni koncepcję zabudowy tej niewielkiej działki :cheers:

http://miasta.gazeta.pl/wroclaw/1,35751,3891128.html