Ze zniecierpliwieniem oczekuję następnych fotek. 
[Syberia 2004] Bajkał i Przybajkale
Są w życiu człowieka dwie rzeczy, których nikt zabrać nie może - wspomnienia i marzenia. A jako że mija właśnie 2 lata mojego "oficjalnego" pobytu na SSC, zapraszam na trochę wspomnień dla mnie, i myślę że marzeń dla wielu forumowiczów - zdjęć z bodajże najbardziej pożądanego jeziora na świecie - Świętego Bajkału i jego najbliższych okolic.
W 2004 roku nie miałem jeszcze cyfrówki, lecz dzięki uprzejmości koleżanki Ewy i wspomaganiu się zdjęciami drugiej koleżanki Ewy (która mam nadzieję, nie będzie miała tego za złe ) spróbuję na tyle ile mogę oddać piękno tego rejonu świata.
Była to pierwsza po wielu latach tak daleka wyprawa w ramach SKNG UMCS w Lublinie, po której nastąpiły kolejne równie udane do Kazachstanu (2005), Maroka (2006) i Chin (2007).
Uczestniczyło w niej 11 studentów i jeden pracownik naukowy UMCS, w większości debiutantów na wschodniej ziemi, nie licząc jakichś wcześniejszych wyskoków na Ukrainę
Moskwę pomijam, bo dużo jej na SSC...
a z Kolei Transsyberyjskiej będzie tylko reklama - najlepszego pociągu na trasie - firmowego "Bajkału" nr 9/10 relacji Irkuck - Moskwa - Irkuck. Bo w końcu niebieski rządzi :banana:
![]()
Na początek mapa ogólna z miejscami, które odwiedziliśmy:
1 - Irkuck (zdjęcia będą na końcu)
2 - Listwianka
3 - Ułan-Ude (stolica Buriacji)
4 - Iwołgińsk (centrum rosyjskiego buddyzmu)
5 - Chamar-Daban (góry)
6 - Sludianka
7 - Olchon (największa wyspa na Bajkale)
![]()
Zaczynamy od Listwianki, wsi położonej przy wypływie Angary z Bajkału.
![]()
1. Do Listwianki dojechaliśmy wieczornym autobusem z Irkucka, droga prawie cały czas biegnie wzdłuż Zbiornika Irkuckiego (Angary). Gdy słońce już zachodziło, dotarliśmy do Bajkału.
![]()
2.
![]()
3.
![]()
4. Stawianie "na nogi" jakiegoś statku sprawiło, że droga była zablokowana, więc wysiedliśmy na początku wsi.
![]()
5.
![]()
6.
![]()
7. 26 lipca pierwszy raz w życiu dotknęliśmy wód jeziora.
![]()
8.
![]()
9. Po podziale na grupy udaliśmy się na poszukiwanie noclegu, który już po zmroku znalazł się jakiś kilometr od jeziora na niewielkiej polanie.
![]()
10.
![]()
W 2004 roku nie miałem jeszcze cyfrówki, lecz dzięki uprzejmości koleżanki Ewy i wspomaganiu się zdjęciami drugiej koleżanki Ewy (która mam nadzieję, nie będzie miała tego za złe
) spróbuję na tyle ile mogę oddać piękno tego rejonu świata.Była to pierwsza po wielu latach tak daleka wyprawa w ramach SKNG UMCS w Lublinie, po której nastąpiły kolejne równie udane do Kazachstanu (2005), Maroka (2006) i Chin (2007).
Uczestniczyło w niej 11 studentów i jeden pracownik naukowy UMCS, w większości debiutantów na wschodniej ziemi, nie licząc jakichś wcześniejszych wyskoków na Ukrainę
Moskwę pomijam, bo dużo jej na SSC...
a z Kolei Transsyberyjskiej będzie tylko reklama - najlepszego pociągu na trasie - firmowego "Bajkału" nr 9/10 relacji Irkuck - Moskwa - Irkuck. Bo w końcu niebieski rządzi :banana:
Na początek mapa ogólna z miejscami, które odwiedziliśmy:
1 - Irkuck (zdjęcia będą na końcu)
2 - Listwianka
3 - Ułan-Ude (stolica Buriacji)
4 - Iwołgińsk (centrum rosyjskiego buddyzmu)
5 - Chamar-Daban (góry)
6 - Sludianka
7 - Olchon (największa wyspa na Bajkale)
Zaczynamy od Listwianki, wsi położonej przy wypływie Angary z Bajkału.
1. Do Listwianki dojechaliśmy wieczornym autobusem z Irkucka, droga prawie cały czas biegnie wzdłuż Zbiornika Irkuckiego (Angary). Gdy słońce już zachodziło, dotarliśmy do Bajkału.
2.
3.
4. Stawianie "na nogi" jakiegoś statku sprawiło, że droga była zablokowana, więc wysiedliśmy na początku wsi.
5.
6.
7. 26 lipca pierwszy raz w życiu dotknęliśmy wód jeziora.
8.
9. Po podziale na grupy udaliśmy się na poszukiwanie noclegu, który już po zmroku znalazł się jakiś kilometr od jeziora na niewielkiej polanie.
10.
13
1 - 20 of 64 Posts
Pierwsze fotki narobily mi niezlego smaka Z niecierpliwoscia oczekuje na wiecej bo czuje, ze bedzie co podziwiac:cheers:
Z niecierpliwoscia oczekuje na wiecej bo czuje, ze bedzie co podziwiac:cheers:
Następnego dnia bladym świtem, po hucznym świętowaniu urodzin kolegi, we trzy osoby wybraliśmy się na cypel na koniec wsi, by zobaczyć wschód słońca nad Bajkałem. Po powrocie trafiliśmy na tablicę informacyjną, z której - miejscowi zapewne - zrobili sobie tarczę strzelniczą
11. W centrum Listwianki (choć to zwykły betonowy plac, będący poszerzeniem drogi) na targu można kupić trochę pamiątek i mnóstwo rodzajów ryb, przede wszystkim najbardziej znanego omula (choć niektórzy straszą, że ta rybka zjada jakiś syf z dna jeziora i można się zatruć)
![]()
12. Tyle było rynku, idziemy w tamtą stronę.
![]()
12a. Niestety nowobogaccy w Rosji dotarli i nad Bajkał, budując między drewnianymi chatkami takie oto kiczowate "rezydencje".
![]()
13. Zajazd "у Oзера", ładnie wygląda, ale tłumów nie zaobserwowaliśmy.
![]()
14.
![]()
15. Do Muzeum mieliśmy ładnych parę kilometrów do przejścia.
![]()
16. Muzeum Poznania Bajkału nie jest może zbyt duże, ale warto je zobaczyć.
![]()
17. Popiersie Jana Czerskiego, jednego z kilku wielkich polskich badaczy Syberii (obok m.in. Benedykta Dybowskiego i Aleksandra Czekanowskiego)
![]()
18. Nerpa, czyli bajkalska foka. Jedyny ssak żyjący w Bajkale i jedyny słodkowodny gatunek fok.
![]()
19. Tu dwa żywe osobniki, ale jakoś nie zainteresowane pokazami dla turystów.
![]()
20. Opuszczamy Muzeum i idziemy "w góry". Po drugiej stronie widoczny Port Bajkał, obecnie końcowa stacja Kolei Krugobajkalskiej. Do lat 50-tych tędy biegła główna nitka Kolei Transsyberyjskiej, lecz po zbudowaniu zapory na Angarze w Irkucku poziom rzeki i jeziora podniósł się, co spowodowało zalanie torów. Można tu dojechać pociągiem turystycznym, ale godziny kursowania są mało ciekawe.
![]()
21. W drodze na Kamień Czerskiego.
![]()
22. Kamień Czerskiego, święte miejsce dla Buriatów. Stanowi świetny punkt widokowy na Bajkał i Angarę, gdyż wznosi się prawie 300m ponad lustro wody.
![]()
23. Wypływ Angary i Port Bajkał.
![]()
24. Zbiornik Irkucki/Angara patrząc w kierunku Irkucka.
![]()
25. Wracamy na nocleg, w oddali centrum Listwianki.
![]()
26. Zachody słońca nad Bajkałem są przepiękne.
![]()
11. W centrum Listwianki (choć to zwykły betonowy plac, będący poszerzeniem drogi) na targu można kupić trochę pamiątek i mnóstwo rodzajów ryb, przede wszystkim najbardziej znanego omula (choć niektórzy straszą, że ta rybka zjada jakiś syf z dna jeziora i można się zatruć)
12. Tyle było rynku, idziemy w tamtą stronę.
12a. Niestety nowobogaccy w Rosji dotarli i nad Bajkał, budując między drewnianymi chatkami takie oto kiczowate "rezydencje".
13. Zajazd "у Oзера", ładnie wygląda, ale tłumów nie zaobserwowaliśmy.
14.
15. Do Muzeum mieliśmy ładnych parę kilometrów do przejścia.
16. Muzeum Poznania Bajkału nie jest może zbyt duże, ale warto je zobaczyć.
17. Popiersie Jana Czerskiego, jednego z kilku wielkich polskich badaczy Syberii (obok m.in. Benedykta Dybowskiego i Aleksandra Czekanowskiego)
18. Nerpa, czyli bajkalska foka. Jedyny ssak żyjący w Bajkale i jedyny słodkowodny gatunek fok.
19. Tu dwa żywe osobniki, ale jakoś nie zainteresowane pokazami dla turystów.
20. Opuszczamy Muzeum i idziemy "w góry". Po drugiej stronie widoczny Port Bajkał, obecnie końcowa stacja Kolei Krugobajkalskiej. Do lat 50-tych tędy biegła główna nitka Kolei Transsyberyjskiej, lecz po zbudowaniu zapory na Angarze w Irkucku poziom rzeki i jeziora podniósł się, co spowodowało zalanie torów. Można tu dojechać pociągiem turystycznym, ale godziny kursowania są mało ciekawe.
21. W drodze na Kamień Czerskiego.
22. Kamień Czerskiego, święte miejsce dla Buriatów. Stanowi świetny punkt widokowy na Bajkał i Angarę, gdyż wznosi się prawie 300m ponad lustro wody.
23. Wypływ Angary i Port Bajkał.
24. Zbiornik Irkucki/Angara patrząc w kierunku Irkucka.
25. Wracamy na nocleg, w oddali centrum Listwianki.
26. Zachody słońca nad Bajkałem są przepiękne.
17
jak zwykle świetna, egzotyczna fotorelacja
czekam z niecierpliwością na więcej!
czekam z niecierpliwością na więcej!
Po dłuższej przerwie sylwestrowo-noworocznej pora na nowe fotki
Po kolejnym noclegu w Listwiance następnego dnia wróciliśmy do Irkucka, a stamtąd kursowym busem ruszyliśmy do Ułan-Ude. Droga daje nieźle w kość, bo asfalt przypomina poligon, a do tego częste były tzw. remonty. Mimo to jest ciekawa (choć nie aż tak jak podczas jazdy pociągiem na tej trasie), bo z jednej strony widać Bajkał, a z drugiej góry.
27. Stolica Buriacji jest najbardziej chyba znana z Głowy Lenina - największej na świecie, mierzącej 7m wysokości.
![]()
W Ułan-Ude odnaleźliśmy adres domu polskiego, skąd po noclegu z samego rana pojechaliśmy do odległego o kilkanaście kilometrów Iwołgińska.
Iwołgińsk słynny jest z Iwołgińskiego Dacanu, najważniejszego ośrodka buddyzmu w Rosji. Zbudowany za zgodą Stalina, w rozległej dolinie, otoczony górami, jest miejscem niesamowitej ciszy i spokoju.
28. Sogszin-Dacan - największa z czterech świątyń, strzeżona przez lwy i tygrysy. We wnętrzu znajdują się posąg Buddy i tron Dalajlamy, natomiast mnisi bez chwili przerw nucą mantrę. Nastrój jest niesamowity (podobnie jak podczas słuchania serii Buddha Bar), mógłbym tam siedzieć godzinami
![]()
29. Lew.
![]()
30. Symbol Wiedzy i Poznania nad wejściem głównym.
![]()
31. We wnętrzu jest zakaz robienia zdjęć - uszanowaliśmy to.
![]()
32. Jedna z bram do Dacanu.
![]()
33. Kolejna świątynia.
![]()
34.
![]()
35. Stupy - grobowce.
![]()
36. Młynki modlitewne - znajdują się na całym terenie Dacanu, który należy zwiedzać zgodnie z ruchem wskazówek zegara, poruszając również młynki.
![]()
37.
![]()
38. Mnisi mieszkają w typowych rosyjskich domach, w których ja osobiście jestem zakochany.
![]()
39.
![]()
Po kolejnym noclegu w Listwiance następnego dnia wróciliśmy do Irkucka, a stamtąd kursowym busem ruszyliśmy do Ułan-Ude. Droga daje nieźle w kość, bo asfalt przypomina poligon, a do tego częste były tzw. remonty. Mimo to jest ciekawa (choć nie aż tak jak podczas jazdy pociągiem na tej trasie), bo z jednej strony widać Bajkał, a z drugiej góry.
27. Stolica Buriacji jest najbardziej chyba znana z Głowy Lenina - największej na świecie, mierzącej 7m wysokości.
W Ułan-Ude odnaleźliśmy adres domu polskiego, skąd po noclegu z samego rana pojechaliśmy do odległego o kilkanaście kilometrów Iwołgińska.
Iwołgińsk słynny jest z Iwołgińskiego Dacanu, najważniejszego ośrodka buddyzmu w Rosji. Zbudowany za zgodą Stalina, w rozległej dolinie, otoczony górami, jest miejscem niesamowitej ciszy i spokoju.
28. Sogszin-Dacan - największa z czterech świątyń, strzeżona przez lwy i tygrysy. We wnętrzu znajdują się posąg Buddy i tron Dalajlamy, natomiast mnisi bez chwili przerw nucą mantrę. Nastrój jest niesamowity (podobnie jak podczas słuchania serii Buddha Bar), mógłbym tam siedzieć godzinami
29. Lew.
30. Symbol Wiedzy i Poznania nad wejściem głównym.
31. We wnętrzu jest zakaz robienia zdjęć - uszanowaliśmy to.
32. Jedna z bram do Dacanu.
33. Kolejna świątynia.
34.
35. Stupy - grobowce.
36. Młynki modlitewne - znajdują się na całym terenie Dacanu, który należy zwiedzać zgodnie z ruchem wskazówek zegara, poruszając również młynki.
37.
38. Mnisi mieszkają w typowych rosyjskich domach, w których ja osobiście jestem zakochany.
39.
13
Cudowna sprawa - cudowne widoki - i jak dla mnie nutka strachu w tych fotkach i tamtych terenów - czekam na kolejne fotki![]()
cdn.
Niedaleko od Ułan-Ude (8km) znajduje się otwarte w 1973 roku "Muzeum Etnograficzne Kultury i Życia Narodów Zabajkala".
Jest to jeden z najważniejszych obiektów pod gołym niebem w Rosji, zajmuje powierzchnię 37 hektarów na której stoi 40 budynków, a liczba eksponatów przekracza 11 tysięcy sztuk. Całość dzieli się na kilka części przedstawiających poszczególne kultury m.in. Buriatów, Ewenków czy Staroobrzędowców, a do tego archeologiczną i miejską.
Głodni i chętni odpoczynku mogą się najeść pozami w buriackiej jurcie. Pozy przypominają nasze pierogi, tyle że mają kształt cebuli, a w środku mięso z tłuszczem - rewelacja.
40. Cerkiew z Nikolskoje z początku XX wieku.
![]()
40a. Kompleks miejski - dom z Ułan-Ude z 1900 roku.
![]()
41. Piękny jest ten dom.
![]()
42.
![]()
43.
![]()
44. Wnętrze buriackiego domu.
![]()
45. To i następne niestety nie wiem czyje.
![]()
46.
![]()
47. W stodole.
![]()
48. Pod lasem zrobiono także mini-ZOO...
![]()
49. Ale sytuację zwierząt najlepiej oddaje smutna twarz tego misia.
![]()
Jest to jeden z najważniejszych obiektów pod gołym niebem w Rosji, zajmuje powierzchnię 37 hektarów na której stoi 40 budynków, a liczba eksponatów przekracza 11 tysięcy sztuk. Całość dzieli się na kilka części przedstawiających poszczególne kultury m.in. Buriatów, Ewenków czy Staroobrzędowców, a do tego archeologiczną i miejską.
Głodni i chętni odpoczynku mogą się najeść pozami w buriackiej jurcie. Pozy przypominają nasze pierogi, tyle że mają kształt cebuli, a w środku mięso z tłuszczem - rewelacja.
40. Cerkiew z Nikolskoje z początku XX wieku.
40a. Kompleks miejski - dom z Ułan-Ude z 1900 roku.
41. Piękny jest ten dom.
42.
43.
44. Wnętrze buriackiego domu.
45. To i następne niestety nie wiem czyje.
46.
47. W stodole.
48. Pod lasem zrobiono także mini-ZOO...
49. Ale sytuację zwierząt najlepiej oddaje smutna twarz tego misia.
11
49a. Po powrocie z Muzeum Etnograficznego zrobiliśmy zapasy żywieniowe i późnym wieczorem pociągiem (Ułan Bator)/Nauszki - Irkuck wyjechaliśmy do Bajkalska.
![]()
Wysiadanie około 3 w nocy na podrzędnej stacyjce było niezłym przeżyciem, bo postój trwał zaledwie minutę, a nas było razem 12 osób z plecakami. Mimo, że pani prowadnica otworzyła nam drzwi na obie strony (z czego po tej gorszej nie było peronu tylko skład towarowy ), to po wyjściu zaledwie połowy osób, pociąg zaczął ruszać. Prowadnica użyła jednak hamulca bezpieczeństwa, więc nie czekała nas perspektywa szukania się między stacjami. Pociąg w końcu pojechał, a my do rana pokimaliśmy trochę w budynku stacji.
Plan sytuacyjny przedstawiał się następująco:
a) Od stacji Bajkalsk (Sołzan) do mostu na rzece Sołzan i dalej w górę tej rzeki - 3,5 dna marszu
b) Od rzeki Sołzan na przełęcz w okolicy Martwego Jeziora i szczyt Pik Porożystyj (2025 m n.p.m.) z zejściem do doliny rzeki Lewy Popierecznyj - 1,5 dnia
c) Doliną rzek Lewy Popieriecznyj i Babcha do Utuliku nad Bajkałem i powrotem do Irkucka - 1 dzień
![]()
50. Po dojściu do głównej drogi okazało się, że wysiedliśmy stację za wcześnie (bo w rozkładzie są stacje Bajkalsk i Bajkalsk Pass., a w nocy wszędzie jest ciemno) i mamy jakieś 5 km dodatkowego marszu.
![]()
51. W końcu udało się dojść do rzeki Sołzan, która była początkowym punktem pobytu w górach Chamar Daban.
Tu też trafiła się pierwsza przygoda, bo na polance obok rzeki stała sobie Łada, a w Ładzie leżał zakrwawiony gość... Po godzinie zajechał inny samochód, wyskoczyła z niego jakaś kobieta, obejrzała, zabrała faceta, zapytała się czy coś wiemy i pojechała.
![]()
52. Na górze główna droga, nieco dalej most Kolei Transsyberyjskiej.
![]()
53. Trudno coś napisać o górach, gdzie nie ma szlaków, przewodników, turystów, a jedyna dostępna mapa ma skalę 1:200 000 (10x mniej dokładna niż typowa tatrzańska), oprócz tego że wszystko powyższe jest ich największą ZALETĄ
![]()
54.
![]()
55.
![]()
56.
![]()
57.
![]()
58.
![]()
59.
![]()
60.
![]()
61.
![]()
62.
![]()
63.
![]()
64.
![]()
65.
![]()
66.
![]()
Wysiadanie około 3 w nocy na podrzędnej stacyjce było niezłym przeżyciem, bo postój trwał zaledwie minutę, a nas było razem 12 osób z plecakami. Mimo, że pani prowadnica otworzyła nam drzwi na obie strony (z czego po tej gorszej nie było peronu tylko skład towarowy
), to po wyjściu zaledwie połowy osób, pociąg zaczął ruszać. Prowadnica użyła jednak hamulca bezpieczeństwa, więc nie czekała nas perspektywa szukania się między stacjami. Pociąg w końcu pojechał, a my do rana pokimaliśmy trochę w budynku stacji.Plan sytuacyjny przedstawiał się następująco:
a) Od stacji Bajkalsk (Sołzan) do mostu na rzece Sołzan i dalej w górę tej rzeki - 3,5 dna marszu
b) Od rzeki Sołzan na przełęcz w okolicy Martwego Jeziora i szczyt Pik Porożystyj (2025 m n.p.m.) z zejściem do doliny rzeki Lewy Popierecznyj - 1,5 dnia
c) Doliną rzek Lewy Popieriecznyj i Babcha do Utuliku nad Bajkałem i powrotem do Irkucka - 1 dzień
50. Po dojściu do głównej drogi okazało się, że wysiedliśmy stację za wcześnie (bo w rozkładzie są stacje Bajkalsk i Bajkalsk Pass., a w nocy wszędzie jest ciemno) i mamy jakieś 5 km dodatkowego marszu.
51. W końcu udało się dojść do rzeki Sołzan, która była początkowym punktem pobytu w górach Chamar Daban.
Tu też trafiła się pierwsza przygoda, bo na polance obok rzeki stała sobie Łada, a w Ładzie leżał zakrwawiony gość... Po godzinie zajechał inny samochód, wyskoczyła z niego jakaś kobieta, obejrzała, zabrała faceta, zapytała się czy coś wiemy i pojechała.
52. Na górze główna droga, nieco dalej most Kolei Transsyberyjskiej.
53. Trudno coś napisać o górach, gdzie nie ma szlaków, przewodników, turystów, a jedyna dostępna mapa ma skalę 1:200 000 (10x mniej dokładna niż typowa tatrzańska), oprócz tego że wszystko powyższe jest ich największą ZALETĄ
54.
55.
56.
57.
58.
59.
60.
61.
62.
63.
64.
65.
66.
19
1 - 20 of 64 Posts
