[Warszawa] Drążą gigantyczny kanał

Drążą gigantyczny kanał

http://miasta.gazeta.pl/warszawa/1,34862,2616193.html?nltxx=1077927&nltdt=2005-03-23-04-05

Pół Warszawy zastanawia się, co się dzieje na rozkopanej Wisłostradzie. A tam, dziesięć metrów pod ziemią, w środę wielkie tarcze mają skończyć najtrudniejszy etap drążenia, jakiego jeszcze w Polsce nie było

Tamowanie ruchu na Czerniakowskiej zaczęło się w czerwcu zeszłego roku. Od tamtej pory kierowcy narzekają na korki. - Niby jest jakiś sprzęt, a nie widać żadnego robotnika. Co tam się dzieje? - zastanawiają się ci, którzy codziennie przedzierają się przez Wisłostradę.

Piętnaście szybów

Sprawdziliśmy. Jezdnia jest zwężona z powodu szybów. Między siedzibą ZUS a ul. Wilanowską jest ich 15. Część na chodniku. Pod ziemią pracują tarcze drążące prawie czterokilometrowy tunel dla rur. Popłyną nimi ścieki z oczyszczalni Południe. Już czyste.

- Kolektor musi być taki długi, bo oczyszczone ścieki nie mogą trafić do rzeki powyżej ujęcia wody pitnej - tłumaczy Eugeniusz Błażewicz, dyrektor Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji odpowiedzialny za inwestycję.

W szybie nr 3 (na północ od Trasy Łazienkowskiej) pełna mobilizacja. Newralgiczny punkt to niewielki kontener ze sprzętem sterującym. Jedna osoba za pulpitem za pomocą monitora i lasera kieruje pracą tarczy wiertniczej. Jej działanie można porównać do dżdżownicy. Jednym końcem urządzenie ryje w ziemi, a drugim - wyrzuca ją na zewnątrz. - Jeden zły ruch ręki i Wisłostrada się zawali - mówi Mirosław Makuch, kierownik budowy w szybie nr 3. Jego firma Beta SA buduje tunel w stronę pomnika Sapera. - Po raz pierwszy w kraju wiercimy po łuku, bo musimy ominąć podziemne urządzenia. W szybie nr 2 głowica musi wyjść z dokładnością co do centymetra - wyjaśnia.

Będą jej tam wyczekiwać jeszcze dziś rano. Potem tunel ma być drążony w stronę Wisły. Mniej więcej na wysokości ul. Wilanowskiej trafi do rzeki. Tu będzie wyrzucać oczyszczone ścieki.

Podziemne niespodzianki

Prace są ciężkie. Utrudnia je czasem brak dokumentacji. - Pod podporami Trasy Łazienkowskiej wierciliśmy w strachu. Do końca nie mieliśmy pewności, czy nie uszkodzimy jej filarów - wspomina dyrektor Eugeniusz Błażewicz z miejskich wodociągów.

Kłopotów dostarcza też wnętrze ziemi. Prace prowadzone są w starorzeczu Wisły. Stąd tarcze wiertnicze natykają się na kilkumetrowe kamienie. Wtedy muszą się przez nie przewiercić albo rozepchnąć je na boki. Jeden z takich głazów zatrzymał pracę tarczy na blisko tydzień. Urządzenie uwolniono dopiero po rozwierceniu go na mniejsze kawałki.

Były też inne niespodzianki. Na wysokości Czerniakowskiej 127 ekipa natknęła się na znakomicie zachowaną piwnicę dawnej kamienicy. Była w niej pryzma węgla, a na półkach stały słoje z przetworami. - Wyglądała tak, jakby dopiero co ktoś przestał z niej korzystać - mówią robotnicy.

Rura ma być gotowa do końca maja. W miejskich wodociągach zapewniają, że na początku czerwca kierowcy odzyskają Czerniakowską na całej szerokości.





3,8 km - długość tunelu pod Czerniakowską (do wykopania jest jeszcze ok. 800 m); • 2 m - to średnica tarczy wiertniczej; • 4 - tyle maszyn drąży tunel; • 9,8 tony - waży jedna rura z betonu, którą specjalna maszyna wpycha w wywiercony tunel (potem do tej rury trzeba jeszcze wcisnąć następną, z tworzywa sztucznego - dopiero nią popłyną oczyszczone ścieki); • 121 - tyle betonowych rur trzeba ułożyć na najtrudniejszym odcinku, między szybami nr 3 i nr 2; • 15-20 ciężarówek dziennie wyjeżdża z szybów z „urobkiem”, czyli wykopaną ziemią (jeśli tarcza nie napotyka przeszkód); • 23 st. Celsjusza - temperatura w rurze pod ziemią (jest tam tak ciepło z powodu pracy tarczy); • 23 mln euro - tyle kosztuje budowa całego układu przesyłowego dla oczyszczalni ścieków Południe - to kolektor zbierający nieczystości do oczyszczalni, przepompownia ścieków przy ul. Wolickiej oraz rura odprowadzająca oczyszczone ścieki do Wisły. 62 proc. kosztów zwróci Unia Europejska.